ruch Browna lub ruch, zygzak, nieregularny ruch eksponowany przez drobne cząstki materii zawieszone w cieczy. Efekt zaobserwowano we wszystkich typach zawiesin koloidalnych (patrz koloid) – ciało stałe w cieczy, ciecz w cieczy, Gaz w cieczy, ciało stałe w gazie i ciecz w gazie. Nazwa pochodzi od Botanika Roberta Browna, który zaobserwował (1827) ruch zarodników roślin unoszących się w wodzie. Efekt, niezależny od wszystkich czynników zewnętrznych, przypisuje się ruchowi termicznemu cząsteczek płynu., Cząsteczki te są w stałym nieregularnym ruchu z prędkością proporcjonalną do pierwiastka kwadratowego temperatury. Małe cząstki materii zawieszone w cieczy są buforowane przez cząsteczki płynu. Ruch Browna obserwuje się dla cząstek o średnicy około 0,001 mm; są one na tyle małe, aby mogły uczestniczyć w ruchu termicznym, ale wystarczająco duże, aby można je było zobaczyć za pomocą mikroskopu lub ultramikroskopu. Pierwszy zadowalający teoretyczny zabieg ruchu Browna został wykonany przez Alberta Einsteina w 1905 roku., Jean Perrin dokonał ilościowego badania eksperymentalnego zależności ruchu Browna od temperatury i wielkości cząstek, które umożliwiło weryfikację matematycznego sformułowania Einsteina. Praca Perrina uważana jest za jedną z najbardziej bezpośrednich weryfikacji kinetyczno-molekularnej teorii gazów.
You are Here