Ruch osadniczy

pod koniec XIX wieku ruch osadniczy, który rozpoczął się w Londynie w Anglii. założenie Toynbee Hall, wyłonił się z głębokiej wiktoriańskiej troski o miejskie ubóstwo, które dało początek późniejszemu ruchowi, w którym ci związani z brytyjskimi uniwersytetami starali się osiedlać studentów w zubożałych obszarach, aby żyć i pracować obok miejscowej ludności., Dzięki takim wysiłkom, domy osiedlowe lub ośrodki kultury, domy sąsiedzkie i agencje pomocy społecznej zostały utworzone w celu promowania aspektów edukacji, biznesu, rekreacji i sztuki wśród najbardziej ubogich populacji społeczeństwa. Powszechne zakładanie domów osadniczych i ewentualny ruch osadniczy zaowocowały wieloma inicjatywami polityki społecznej, które miały na celu poprawę warunków najbardziej wykluczonych członków społeczeństwa. Ruch rozprzestrzenił się w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, części Europy Zachodniej, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii., Podczas gdy liczba wolontariuszy zmalała, wiele domów osadniczych nadal działa w duchu wysiłków społeczności, aby służyć ubogim. Podczas gdy w społeczeństwie ludzkim pozostają wielkie nierówności, takie wysiłki nadal wnoszą cenny i niezbędny wkład w poprawę życia wielu ludzi.

Historia

ruch osadniczy rozpoczął się w 1884 roku, wraz z założeniem londyńskiej Toynbee Hall przez kuratora Samuela Barnetta i jego żonę Henriettę., XIX-wieczny Londyn, Miasto pełne powszechnych skutków industrializacji, urbanizacji i imigracji, odnotował konsekwentny wzrost przestępczości i ubóstwa oraz rosnącą populację niewykształconych dzieci i dorosłych. Dążąc do poprawy zubożałych warunków, w szczególności londyńskiej East Side, Barnetts zaprosili wielu niedawnych absolwentów uniwersytetów, aby zamieszkali wśród najbiedniejszych w mieście, aby pomóc w osiedleniu się podupadłej dzielnicy londyńskiego Whitechapel., Uważając za swój chrześcijański obowiązek i społeczny obowiązek zapewnienia edukacji, społeczności i różnych usług społecznych zubożałej ludności, Barnettowie pracowali, aby przyciągnąć zamożnych Studentów Uniwersytetu Oksfordzkiego do tego obszaru w nadziei, że staną się aktywni i na rzecz biednej społeczności miasta. Z jego wielkim sukcesem, Toynbee Hall przyciągnął różnych filantropów, aktywistów społecznych, edukatorów i Reformatorów z całego świata, aby żyć i uczyć się od zakładu., Pierwszymi mieszkańcami byli Amerykanie Stanton Coit, Vida Dutton Scudder i Jane Addams, którzy odegrali wpływową rolę w założeniu amerykańskiego ruchu osadniczego.

na początku XX wieku potrzeba osiedli społecznych została zastąpiona bardziej aktywną interwencją polityczną, a liczba takich placówek zmniejszyła się w całej Europie i Stanach Zjednoczonych. Spadek ten rozpoczął się od znacznego spadku liczby chętnych do pracy w takich osadach., W miarę jak pojawiało się więcej możliwości zatrudnienia osób fizycznych w ramach pracy socjalnej, liczba mieszkańców osad znacznie spadła. Ponadto inicjatywy polityczne ukierunkowane na łagodzenie ubóstwa w miastach i zwiększanie edukacji pomogły rozwiązać wiele problemów, które stały się podstawą działalności osadniczej.,

ruch Brytyjski

brytyjski ruch osiedlowy powstał wraz z założeniem Toynbee Hall, który zapewniał najuboższym mieszkańcom Londynu usługi, w tym zajęcia edukacyjne, kluby i organizacje kulturalne oraz fora dyskusyjne i dyskusyjne. Mieszkańcy okazali się zdolni i zaangażowani w sprawę filantropijną i obejmowali brytyjskich reformatorów, takich jak William Beveridge, R. H. Tawney, Clement Atlee i Kenneth Lindsay, którzy pracowali nad problemami zmagań klasowych, zubożenia miast i edukacji imigrantów., Jako sukces Toynbee Hall nadal rosnąć, jego wpływ osiągnął również poziom polityczny, pomagając skierować mieszkańców lokalnej społeczności ku aktywizmu politycznego.

Po założeniu Toynbee Hall był Oxford House w 1884 roku, który zachował silne powiązania z jego denominacyjnym fundamentem, zachowując duchowy wpływ w swojej agendzie społecznej., Później osada Passmore Edwards, obecnie Mary Ward House, pracowała nad założeniem pierwszego londyńskiego domu zabaw i pierwszej szkoły dla niepełnosprawnych dzieci, podczas gdy brytyjska osada Bermondsey kształciła małe dzieci w sztuce tańca i folksong. W 1887 roku powstała pierwsza w Wielkiej Brytanii osada Kobiet, Women ' s University Settlement, później Blackfriars, w celu promowania opieki społecznej i niezależności kobiet poprzez edukację i rekreację., Londyńska Kingsley Hall, założona w 1915 roku przez Muriel i Doris Lester, postanowiła zaspokoić potrzeby najmłodszej populacji Wielkiej Brytanii, opracowując pewne programy dla dzieci i młodzieży w każdym wieku.

the American movement

the American Settlement Movement, an extension of the British Settlement Movement, also wyrósł z głębokiej troski o biednych obywateli. Niehigieniczne warunki, które charakteryzowały już przepełnione miasta Stanów Zjednoczonych, zagrażały nie tylko zdrowiu biednych miast, ale także zdrowiu całej ludności przemysłowej., Ponadto powszechne ubóstwo i niezadowolenie zagrażały również amerykańskiemu życiu obywatelskiemu. W odpowiedzi na warunki końca XIX wieku wielu amerykańskich postępowców wierzyło, że zakładanie osiedli społecznych w Stanach Zjednoczonych pomoże złagodzić nędzne warunki życia i uniknąć późniejszych wstrząsów społecznych.

ruch rozpoczął się wraz z założeniem Neighborhood Guild przez Amerykanów Charlesa B. Stovera i Stantona Coita, wczesnego gościa londyńskiej Toynbee Hall., W 1886 roku Stover, były komisarz parku w Nowym Jorku, połączył się z Coit, wykładowcą w West London Ethical Society, tworząc pierwszą w Stanach Zjednoczonych organizację osadniczą na Lower East Side w Nowym Jorku. Założenie Neighborhood Guild, później osiedla Uniwersyteckiego, było następstwem założenia w 1889 roku Hull House Jane Addams, pierwszego amerykańskiego domu osadniczego założonego na zachodniej stronie Chicago.

Po założeniu Hull House, amerykańska pedagog Jane E., W tym samym roku Robbins otworzył w Nowym Jorku Osiedle College ' u, po czym w 1891 roku założył Andover House, później South End House, w Bostonie, Massachusetts, przez byłego mieszkańca Toynbee Roberta A. Woodsa. W 1893 roku filantropka Lillian Wald założyła jedną z największych amerykańskich osad, nowojorską Henry Street Settlement., W 1895 roku John Lovejoy Elliott, młody człowiek, który wywarł duży wpływ na rozwijający się dom osiedlowy i ruchy Kultury etycznej, zasadził ziarno dla tego, co stało się Hudson Guild, organizując „Hurly Burlies”, Klub towarzysko-rekreacyjny dla młodych mężczyzn w dzielnicy Chelsea. W następnych latach założył liczne kluby i programy dla innych grup, w tym młodych chłopców, młodych dziewcząt, kobiet pracujących i rodzin. W 1897 roku Elliott połączył się w Hudson Guild.

do 1900 roku w całych Stanach Zjednoczonych powstało ponad sto domów osadniczych., W 1919 roku utworzono United Neighborhood Houses of New York w celu zjednoczenia ponad trzydziestu pięciu osiedli obecnych w mieście. Koncepcja ta została rozszerzona w latach trzydziestych XX wieku przez katolicki ruch robotniczy założony przez działaczkę społeczną Dorothy Day.

w swoich najwcześniejszych latach amerykańskie domy osadnicze często pracowały na rzecz wyzyskiwanych robotników przemysłowych i nowych imigrantów. Wiele z ich zainteresowań było ukierunkowane na regulację pracy dzieci, stworzenie systemu sądownictwa dla nieletnich, a także ustanowienie emerytur matek i rekompensat pracowniczych.,

ruchy Międzynarodowe

w latach 70.XX wieku ruch osadniczy dotarł do części Francji poprzez założenie Centres Sociaux. Pod koniec 1880 roku nastąpił rozprzestrzenianie się ruchu osadniczego do Kanady, gdzie misja Freda Victora w Toronto i Stowarzyszenie Alexandra Community activities society w Vancouver miały na celu poprawę warunków życia i pracy miejskich pracowników przemysłowych. Podobne osady pojawiły się w Amsterdamie w latach 1890-tych, w tym Ons Huis, Stowarzyszenia Toynbee i Volkshuis.,

pierwsza osada w Japonii została założona w 1897 roku, w Tokio, i nazwana Kingsley-Kan na cześć londyńskiej Kingsley Hall. Ruch rozprzestrzenił się szybko w odpowiedzi na napływ robotników przemysłowych po ii Wojnie Światowej do największych miast kraju. Do 1926 roku w Japonii powstało ponad 40 osiedli na terenie całego kraju. Późniejsze domy osadnicze pojawiały się również w regionach Niemiec, Austrii i Węgier, a także w różnych osadach żydowskich, które promowały Żydowskie sprawy polityczne i społeczne na obszarach dotkniętych II wojną światową.,

Współczesne osiedla społeczne

mimo spadku liczby osiedli społecznych nadal służą jako organizacje skupione na społeczności i świadczą szereg usług na ogólnie słabo obsługiwanych obszarach miejskich. Niektóre usługi oferowane przez współczesne domy osiedlowe obejmują nieformalne doradztwo rodzinne i wizyty domowe, sponsorowanie klubów społecznych, zajęć, zajęć rekreacyjnych lub grup specjalnych, a także zatrudnianie niektórych specjalistów, takich jak pracownicy socjalni, psycholodzy, psychiatrzy lub ekonomiści domowi, aby zaspokoić bardziej wyspecjalizowane potrzeby., W związku z tym wiele współczesnych domów osiedlowych jest zatrudnianych przez profesjonalnych pracowników, a nie studentów i nie może już wymagać, aby pracownicy mieszkali obok tych, którym służą.

na całym świecie większość krajów rozwiniętych ma jakąś formę krajowej organizacji osadniczej, np. United States' National Federation of Settlements and Neighborhood Centers, czy British Association of Settlements and Social Action Centers., W 1922 roku w Londynie odbyła się pierwsza międzynarodowa konferencja pracowników osiedli, a następnie w 1926 roku powstała Międzynarodowa Federacja osiedli i centrów osiedlowych w Utrechcie (Holandia), organizacja reprezentowana przez obserwatorów przy ONZ.

East Side House Settlement

East Side House Settlement jest organizacją Non-profit zlokalizowaną w dzielnicy Mott Haven w południowym Bronksie. Od 1963 roku służy sekcji Mott Haven w Bronksie i nadal utrzymuje nacisk na programy służące dzieciom i rodzinom., Pierwotnie założona w 1891 roku jako osiedle na Upper East Side w Nowym Jorku, w 1963 roku organizacja przeniosła się do obecnej lokalizacji na południowym Bronksie, zatrudniając ponad 200 pracowników.

Osiedle Henry Street

Osiedle Henry Street zostało założone w 1893 roku przez pielęgniarki Lillian Wald i Mary Maud Brewster w Lower East Side na Manhattanie. Nadal świadczy usługi dla mieszkańców Lower East Side i oferuje programy w 11 obiektach, w tym Abrons Arts Center., Programy obejmują zajęcia artystyczne dla dzieci i dorosłych, usługi schroniska, usługi zdrowotne, usługi dla seniorów, centrum rozwoju siły roboczej, ośrodki opieki dziennej oraz programy letnie i młodzieżowe po szkole.

Hudson Guild

Hudson Guild jest wielopokoleniową, wielopokoleniową, opartą na społeczności organizacją zakorzenioną i skoncentrowaną głównie na dzielnicy Chelsea na Manhattanie w Nowym Jorku. Hudson Guild została założona w 1895 roku przez Johna Lovejoya Elliota, który był zainspirowany zachodzącym amerykańskim ruchem osadniczym., Ponad sto lat później, dzięki różnorodnym programom i usługom, w tym opiece po szkole, doradztwie zawodowym i sztuce społeczności, Gildia nadal upoważnia ponad 11 000 osób, szczególnie tych w potrzebie ekonomicznej, do osiągnięcia ich najwyższego potencjału.,

od momentu powstania, Gildia opowiadała się za programami walki z ubóstwem, w tym Neighborhood Youth Corp, VISTA i Head Start (1966); współpracował z miastem Nowy Jork w celu połączenia Head Start i przedszkola w Nowym Jorku (1993); założył społeczność Chelsea wspieraną Agriculture co-op (2000); i z powodzeniem opowiadał się za włączeniem tanich mieszkań w planach przebudowy West Chelsea (2005).

Oxford House

Oxford House w Bethnal Green to centrum kultury i Sztuki we wschodnim Londynie., Założona w 1884 roku jako pierwsza „osada Uniwersytecka”, została zbudowana jako dom dla absolwentów, nauczycieli i osób zamierzających wejść do kościoła, aby mogli dowiedzieć się z pierwszej ręki o problemach obszarów o niekorzystnych warunkach i zapewnić praktyczne wsparcie dla lokalnej społeczności.

jest obecnie zaangażowany w różnorodne usługi młodzieżowe, imigracyjne, artystyczne i społeczne oferowane w miejscu, które obejmuje przestrzeń dla tańca, teatru, galerii sztuki, kaplicy i sal konferencyjnych., Centrum ma na celu zachęcenie poczucia wspólnoty w zróżnicowanym społeczeństwie i współpracę z grupami i jednostkami w celu rozwijania ich potencjału.

Stanton Street Settlement

Stanton Street Settlement jest organizacją non-profit z siedzibą na Manhattanie, której misją jest zapewnienie bezpiecznego, opiekuńczego, wolnego od czesnego środowiska, w którym dzieci z nowojorskiego Lower East Side mogą rozwijać swoje umysły, ciała i duchy. Osiedle, założone w 1999 roku, kontynuuje tradycję dawnych organizacji osiedlowych przy 53 Stanton Street., Jest to elastyczny, oddolny, cały program wolontariatu zaprojektowany, aby odpowiedzieć na konkretne potrzeby społeczności. Obecnie organizacja obsługuje około 35 uczniów w wieku od 5 do 16 lat z Pomocą 25 wolontariuszy nauczycieli i nauczycieli.

• Barbuto. D. 1999. American Settlement Houses and Progressive Social Reform: An Encyclopedia of the American Settlement Movement. Phoenix: Oryx Press. ISBN 1573561460
• Encyclopædia Britannica. Ugoda Społeczna. Encyclopædia Britannica Online. 2007. 12.03.2012 12: 00 2007.
• Smith, Mark K. 2005. Osiedla i ośrodki akcji społecznej., InFed Encyclopædia. 26.03.2007.
• Walkowitz, Daniel J. 1994. „Praca społeczna i porządek społeczny: ruch osadniczy w dwóch miastach przemysłowych, 1889-1930” w Journal of Social History.

wszystkie linki pobrano 2 listopada 2019.,

• strona internetowa Aston-Mansfield
• strona osiedla East Side House
• strona internetowa Międzynarodowej Federacji osiedli
• strona internetowa Oxford House
• strona internetowa Toynbee Hall
• strona internetowa United Neighborhood Houses of New York
• United South End Settlements (Boston, Massachusetts)