Second Messenger system to wewnątrzkomórkowe cząsteczki sygnalizacyjne uwalniane przez komórkę w odpowiedzi na kontakt z pozakomórkowymi cząsteczkami sygnalizacyjnymi—pierwszymi posłańcami. (Sygnały wewnątrzkomórkowe, forma nielokalna lub sygnalizacja komórkowa, obejmująca zarówno pierwsze posłańce, jak i drugie posłańce, są klasyfikowane jako juxtakryna, parakryna i endokrynna w zależności od zakresu sygnału.) Wtórne posłańce wywołują zmiany fizjologiczne na poziomie komórkowym, takie jak proliferacja, różnicowanie, migracja, przeżycie, apoptoza i depolaryzacja.,
są jednym z wyzwalaczy kaskad transdukcji sygnału wewnątrzkomórkowego.
przykłady cząsteczek drugiego Posłańca obejmują cykliczny AMP, cykliczny GMP, trisfosforan inozytolu, diacyloglicerol i wapń. Pierwszymi posłańcami są czynniki pozakomórkowe, często hormony lub neuroprzekaźniki, takie jak epinefryna, hormon wzrostu i serotonina., Ponieważ hormony peptydowe i neuroprzekaźniki zazwyczaj są biochemicznie hydrofilowymi cząsteczkami, te pierwsze przekaźniki nie mogą fizycznie przekroczyć dwuwarstwy fosfolipidowej, aby zainicjować zmiany bezpośrednio w komórce—w przeciwieństwie do hormonów steroidowych, które zwykle to robią. To ograniczenie funkcjonalne wymaga, aby komórka miała mechanizmy transdukcji sygnału do transdukcji pierwszego posłańca do drugiego posłańca, tak aby sygnał zewnątrzkomórkowy mógł być propagowany wewnątrzkomórkowo., Ważną cechą systemu sygnalizacji drugiego Posłańca jest to, że drugi posłaniec może być sprzężony w dół do kaskad multicyklicznych kinaz, aby znacznie zwiększyć siłę oryginalnego pierwszego sygnału Posłańca. Na przykład sygnały RasGTP łączą się z kaskadą kinazy białkowej aktywowanej mitogenem (MAPK) w celu wzmocnienia allosterycznej aktywacji proliferacyjnych czynników transkrypcyjnych, takich jak Myc i CREB.
Earl Wilbur Sutherland, Jr., odkrył drugiego posłańca, za który otrzymał w 1971 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny., Sutherland widział, że epinefryna pobudzi wątrobę do konwersji glikogenu do glukozy (cukru) w komórkach wątroby, ale sama epinefryna nie przekształci glikogenu w glukozę. Odkrył, że epinefryna musi uruchomić drugi przekaźnik, cykliczny AMP, aby wątroba przekształciła glikogen w glukozę. Mechanizmy zostały szczegółowo opracowane przez Martina Rodbella i Alfreda G. Gilmana, którzy otrzymali Nagrodę Nobla w 1994 roku.,
wtórne układy komunikatorów mogą być syntetyzowane i aktywowane przez enzymy, na przykład cyklazy, które syntetyzują cykliczne nukleotydy, lub przez otwarcie kanałów jonowych w celu umożliwienia napływu jonów metali, na przykład sygnalizacji Ca2+. Te małe cząsteczki wiążą i aktywują kinazy białkowe, kanały jonowe i inne białka, kontynuując w ten sposób kaskadę sygnalizacyjną.