Status epidemii HIV / AIDS w Afryce Subsaharyjskiej

pomimo faktu, że Afryka Subsaharyjska zawiera tylko około 11 procent populacji Ziemi, region ten jest światowym epicentrum HIV/AIDS. Liczby są zniechęcające. Rozpowszechnienie HIV wśród dorosłych wynosi 1,2% na całym świecie (0,6% W Ameryce Północnej), ale 9,0% w Afryce Subsaharyjskiej. UNAIDS szacuje, że pod koniec 2001 roku było 40 milionów ludzi żyjących z HIV/AIDS, z czego 28,5 miliona z Afryki Subsaharyjskiej., Pięć milionów dorosłych i dzieci zostało świeżo zakażonych HIV w 2001 roku, z czego 3,5 miliona z Afryki Subsaharyjskiej. Trzy miliony ludzi zmarło z przyczyn związanych z AIDS w 2001 roku, a 2,2 miliona z tych zgonów było wśród Afryki Subsaharyjskiej.2

AIDS jest obecnie główną przyczyną śmierci w Afryce Subsaharyjskiej. (Na świecie AIDS jest czwartą główną przyczyną śmierci.) Średnia długość życia po urodzeniu spadła w wielu krajach afrykańskich, niszcząc zyski osiągnięte od czasu uzyskania niepodległości., Połączenie wysokiego wskaźnika urodzeń i wysokiej śmiertelności z powodu AIDS wśród dorosłych, w tym wielu rodziców, oznacza, że ponad 90 procent dzieci, które zostały osierocone w wyniku epidemii HIV / AIDS, znajduje się w tym regionie.2

te statystyki ukrywają jednak ważną część historii. Większość najbardziej dotkniętych państw tworzy „pas AIDS” we wschodniej i południowej Afryce. Pas ten składa się z około 16 państw3 i rozciąga się od Dżibuti i Etiopii po wschodnią część kontynentu przez Afrykę Południową., Kraje te stanowią zaledwie nieco ponad 4 procent światowej populacji, ale odpowiadają za ponad 50 procent zakażeń HIV na całym świecie.

według UNAIDS wszystkie kraje najbardziej dotknięte chorobą (o wskaźniku rozpowszechnienia powyżej 20 proc.) sąsiadują ze sobą w dolnej części kontynentu. Należą do nich Republika Południowej Afryki, Lesotho, Suazi, Botswana, Namibia, Zambia I Zimbabwe. Botswana, Lesotho, Suazi I Zimbabwe mają wskaźnik rozpowszechnienia powyżej 30 procent.,4

Dalej na północ w pasie AIDS, Mozambiku, Malawi, Burundi, Rwandzie, Kenii, Tanzanii i Etiopii wszystkie wskaźniki rozpowszechnienia wśród dorosłych w zakresie 6-15 procent. Częstość występowania dorosłych w Ugandzie szacuje się na około 5 procent. Uganda jest jedynym krajem w regionie, który prawdopodobnie osiągnął długotrwały spadek rozpowszechnienia HIV. Rozpowszechnienie w Ugandzie może osiągać szczyt w zakresie 12-13 procent na początku lat 90. przed początkiem tego spadku.

gdzie indziej Somalia, Erytrea, Dżibuti I Sudan mają niewiele danych lub ich nie ma, a Madagaskar pozostaje interesującym przypadkiem., Pomimo turystyki, aktywnego handlu seksualnego i wysokiego wskaźnika innych zakażeń przenoszonych drogą płciową (STIs), i pomimo oddzielenia od kontynentu afrykańskiego tylko 60 km wody, rozpowszechnienie HIV dorosłych pozostaje poniżej 1 procent.5

chociaż ogólny wskaźnik rozpowszechnienia wśród dorosłych jest niższy niż we wschodniej i południowej części kontynentu, środkowa część Afryki6 przechodzi poważną i uogólnioną7 epidemię HIV / AIDS. Wśród krajów w tym regionie, Demokratyczna Republika Konga, Czad I Gwinea Równikowa wykazują wskaźnik rozpowszechnienia HIV wśród dorosłych poniżej 5 procent., Angola była rozdarta wojną i chaotyczna od tak dawna, że trudno jest dokładnie wiedzieć, co się tam dzieje z epidemią. Jednak UNAIDS umieszcza wskaźnik rozpowszechnienia dorosłych na 5,5 procent. W innych regionach, UNAIDS podaje wskaźniki rozpowszechnienia 7,2 procent w Kongo, 11,8 procent w Kamerunie i 12,9 procent w Republice Środkowoafrykańskiej.8 wiele z najbardziej dotkniętych chorobą krajów Afryki Środkowej ma najwyższe wskaźniki innych chorób przenoszonych drogą płciową na kontynencie.

wśród 15 krajów Afryki Zachodniej,9 tylko kilka krajów ma wskaźnik rozpowszechnienia powyżej 5 procent., Należą do nich Burkina Faso (6,5%), Wybrzeże Kości Słoniowej (9,7%), Nigeria (5,8%) i Togo (6,0%). Z szacowaną populacją 127 milionów, Nigeria jest demograficznym gigantem Afryki Subsaharyjskiej. Po Afryce Południowej Nigeria ma więcej osób żyjących z HIV/AIDS (3,5 mln w 2001 r.) niż w jakimkolwiek innym miejscu na kontynencie. Wybrzeże Kości Słoniowej przyjmuje dużą liczbę migrantów płci męskiej z sąsiednich krajów, którzy są pracownikami tymczasowymi., Wraz z tętniącym życiem komercyjnym przemysłem seksualnym, zwłaszcza w stolicy Abidżanu, pomaga to wyjaśnić, dlaczego Wybrzeże Kości Słoniowej pojawiło się jako epicentrum epidemii w Afryce Zachodniej.

Tabela 1
szacowana liczba osób w afrykańskim pasie AIDS żyjących z HIV/AIDS, koniec 2001 r.

źródło: UNAIDS, raport o światowej epidemii HIV / AIDS: lipiec 2002 r.

Dlaczego stopy w Afryce Zachodniej nie wzrosły do poziomów występujących w krajach pasa AIDS Afryki Wschodniej i Południowej?, Jeśli epidemia Afrykańska ma swoje korzenie w regionie Wielkich Jezior, epicentrum mogło również przenieść się na zachód do Środkowej i zachodniej Afryki. Zamiast tego przesunęła się głównie na południe. Pytanie to jest intrygujące i nie ma konsensusu w odpowiedzi. Rolę mogły odegrać normy kulturowe i społeczne.10 na przykład w krajach o konserwatywnych tradycjach islamskich i dużym odsetku muzułmanów w populacji sieci seksualne mogą być bardziej ograniczone niż w innych krajach.

demografowie John i Pat Caldwell sugerują co najmniej dwa dodatkowe czynniki., Wskazują one, że obecność innych chorób przenoszonych drogą płciową jest prawdopodobnie najważniejszym czynnikiem przyczyniającym się do szybkiego rozprzestrzeniania się wirusa HIV. Jednak to nie wszystkie choroby przenoszone drogą płciową, ale zwłaszcza te, które powodują owrzodzenia narządów płciowych, które służą jako skuteczny przewód HIV. W Afryce Zachodniej rzeżączka jest najczęstszym STI, ale jest to nie wrzodziejące STI i nieskuteczny Nadajnik HIV. Natomiast kiła i chancroid są dominującymi Sti we wschodniej i południowej Afryce. Oba są wrzodziejące choroby przenoszone drogą płciową, które znacznie zwiększają prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa HIV.,

również w większości społeczeństw w Afryce Zachodniej, obrzezanie mężczyzn jest prawie zawsze praktykowane, podczas gdy jest rzadkością w bardzo dużej części krajów pasa AIDS.11 kilka badań przeprowadzonych w ciągu ostatnich półtora dekady wskazuje na związek między obrzezaniem mężczyzn w niektórych obszarach Afryki Subsaharyjskiej a zmniejszonym ryzykiem zakażenia HIV., Jednak nadal nie jest jasne, czy widoczny efekt ochronny obrzezania wynika z kulturowo lub religijnie podyktowanych zachowań — takich jak ograniczenie liczby partnerów seksualnych – lub jaka jest biologiczna rola napletka w męskim zakażeniu wirusem HIV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.

czy epidemia nadal się pogarsza, czy sytuacja się poprawia? Uganda jest nadal jedynym krajem w regionie, który osiągnął trwały spadek rozpowszechnienia HIV., W niektórych miejscach — na przykład w Zambii — częstość występowania spada wśród młodszych grup wiekowych, co może być wstępem do ogólnego spadku częstości występowania.

UNAIDS wskazuje, że w 2000 roku liczba nowych zakażeń spadła po raz pierwszy w stosunku do roku poprzedniego.Chociaż jest to tendencja zachęcająca, spadek rocznej liczby nowych zakażeń w krótkim okresie sam w sobie nie oznacza zbyt wiele. Niektóre ewentualny spadek zachorowalności (roczne nowe infekcje) w końcu wystąpić nawet w przypadku braku udanych działań zapobiegawczych., Wysoki poziom zachorowalności, który napędzał ekspansję epidemii w latach 90. nie mógł być utrzymywany w nieskończoność. Dzieje się tak po części dlatego, że poziomy rozpowszechnienia stają się tak wysokie w niektórych grupach wysokiego ryzyka, że nie ma miejsca na ekspansję. Spadek zachorowalności w ciągu kilku lat jest potrzebny, zanim oznacza to zmianę ogólnego przebiegu epidemii. Również wzrost liczby zachorowań w kilku kluczowych, ale dużych krajach — na przykład w Kongo i Nigerii — mógł ponownie wzrosnąć.,

najlepszą oceną jest to, że chociaż istnieją pewne oznaki nadziei, ogólnie epidemia nadal szaleje w całym regionie Afryki. Nawet jeśli działania prewencyjne odniosą w najbliższej przyszłości radykalnie większy sukces niż dotychczas, skutki epidemii HIV/AIDS będą odbijały się echem przez pokolenia. Jeśli programy zapobiegania, leczenia i opieki rozwijają się w bardziej skromnym tempie, pewne jest, że HIV/AIDS będzie miał głęboki wpływ na rozwój Afryki również w XXI wieku.,

1. The Joint United Nations Programme on HIV / AIDS (UNAIDS), Report on the Global HIV / AIDS Epidemic: July 2002( Genewa: UNAIDS, 2002).
2. USAID, Leading the Way: USAID reaguje na HIV/AIDS (Washington, DC: The Synergy Project, 2001).
3. definicja paska pomocniczego może być różna. W tym przypadku obejmuje ona 16 sąsiadujących ze sobą krajów w Afryce Wschodniej i Południowej, w których występują poważne epidemie HIV/AIDS. Kraje to: Dżibuti, Etiopia, Uganda, Kenia, Tanzania, Rwanda, Burundi, Mozambik, Malawi, Zambia, Zimbabwe, Namibia, Botswana, Suazi, Lesotho i Republika Południowej Afryki.,
4. UNAIDS, Report on the Global HIV/AIDS Epidemic: July 2002.
5. UNAIDS, Report on the Global HIV/AIDS Epidemic: July 2002.
6. kraje Afryki Środkowej To Angola, Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Czad, Demokratyczna Republika Konga, Kongo, Gwinea Równikowa I Gabon.
7. jedną z definicji uogólnionej epidemii HIV / AIDS jest to, że HIV rozprzestrzenił się poza początkowe subpopulacje zaangażowane w zachowania seksualne wysokiego ryzyka w populacji ogólnej, o czym świadczą wskaźniki rozpowszechnienia wynoszące 5 procent lub więcej na obszarach miejskich., Zobacz, na przykład, Confronting AIDS: Public Priorities in a Global Epidemic, A World Bank Policy Research Report (New York: Oxford University Press, 1997): 87.
8. UNAIDS, Report on the Global HIV/AIDS Epidemic: July 2002.
9. kraje Afryki Zachodniej to Benin, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gambia, Ghana, Gwinea, Gwinea Bissau, Liberia, Mali, Mauretania, Niger, Nigeria, Senegal, Sierra Leone I Togo.
11. John C., Caldwell i Pat Caldwell, „Toward an Epidemiological Model of AIDS in Sub-Sahar Africa,” Social Science History 4 (Winter 1996): 567, 576, 578-585, 592.
12. UNAIDS, epidemia AIDS Update: December 2000( Genewa: UNAIDS, 2000).