istnieją dwa podstawowe typy pomiaru temperatury zapłonu: otwarty kubek i zamknięty kubek. W urządzeniach z otwartym kubkiem próbka jest zawarta w otwartym kubku, który jest podgrzewany i w odstępach czasu płomień przenoszony na powierzchnię. Zmierzona temperatura zapłonu będzie się różnić w zależności od wysokości płomienia nad powierzchnią cieczy, a przy wystarczającej wysokości zmierzona temperatura zapłonu będzie pokrywać się z punktem ognia. Najbardziej znanym przykładem jest Cleveland open cup (CoC).,
istnieją dwa rodzaje testerów zamkniętych kubków: nie-equilibrialne, takie jak Pensky-Martens, gdzie pary nad cieczą nie są w równowadze temperatury z cieczą, i equilibrialne, takie jak mała skala (powszechnie znana jako Setaflash), gdzie pary są uważane za w równowadze temperatury z cieczą. W obu tych typach kubki są uszczelnione pokrywą, przez którą można wprowadzić źródło zapłonu., Testery zamkniętych kubków zwykle dają niższe wartości temperatury zapłonu niż otwarte kubki (zwykle 5-10 °C lub 9-18 °f niższe) i są lepszym przybliżeniem do temperatury, w której prężność pary osiąga dolną granicę łatwopalności. Oprócz testerów temperatury zapłonu Penskey-Martens, inne testery nie-equilibrialne obejmują TAG i Abel, z których oba są zdolne do chłodzenia próbki poniżej otoczenia dla materiałów o niskiej temperaturze zapłonu., Tester temperatury zapłonu TAG jest zgodny z ASTM D56 i nie ma mieszadła, podczas gdy Testery temperatury zapłonu Abel są zgodne z IP 170 i ISO 13736 i mają silnik mieszający, dzięki czemu próbka jest mieszana podczas testowania.
Temperatura zapłonu jest pomiarem empirycznym, a nie podstawowym parametrem fizycznym. Zmierzona wartość będzie się różnić w zależności od sprzętu i zmian protokołu badania, w tym tempa rozruchu temperatury( w testerach automatycznych), czasu dopuszczalnego do wyrównania próbki, objętości próbki i tego, czy próbka jest mieszana.,
metody określania temperatury zapłonu cieczy są określone w wielu standardach. Na przykład testowanie metodą zamkniętego kubka Pensky-Martens jest szczegółowo opisane w ASTM D93, IP34, ISO 2719, DIN 51758, JIS K2265 i AFNOR M07-019. Oznaczanie temperatury zapłonu metodą zamkniętego kubka w małej skali jest szczegółowe W ASTM D3828 i D3278, EN ISO 3679 i 3680 oraz IP 523 i 524.
CEN / TR 15138 Guide to Flash Point Testing oraz ISO TR 29662 Guide for Flash Point Testing obejmują kluczowe aspekty badania temperatury zapłonu.