radiografie klatki piersiowej w terapii resynchronizacyjnej serca z defibrylatorem (CRT-D) u osoby z kardiomiopatią rozstrzeniową po wymianie zastawki mitralnej (MVR). Przewodami są:
– przewód przedsionkowy przy prawym wyrostku
– przewód prawej komory przy wierzchołku
– przewód lewej komory przez Zatokę wieńcową.,
CRT wymaga umieszczenia urządzenia elektrycznego do stymulacji dwukomorowej, wraz z umieszczeniem (co najmniej) dwóch przewodów stymulujących, aby ułatwić stabilne stymulowanie lewej i prawej komory. W przypadku wszystkich elementów pierwszym etapem procesu jest znieczulenie miejscowe, po którym następuje nacięcie, aby umożliwić dojście z odpowiedniej żyły. Stąd można włożyć przewody i urządzenie.,
łożysko wiodące prawej komory
wykonuje się wkłucie żylne, a przewód prowadzący wprowadza się do żyły, gdzie jest prowadzony, za pomocą obrazowania RTG w czasie rzeczywistym, przez prawą komorę. Przewód prowadzący jest następnie używany do pomocy w umieszczeniu ołowiu elektrody, która przemieszcza się przez układ żylny do prawej komory, gdzie elektroda jest osadzona.,
umiejscowienie przewodu lewej komoryedytuj
jest to zwykle wykonywane po umieszczeniu przewodu RV, z przewodem RV zapewniającym kopię zapasową w przypadku przypadkowego uszkodzenia włókien elektrycznych serca, powodując Zdarzenie asystoliczne. Podobnie jak w przypadku przewodu RV, przewód prowadzący jest najpierw wkładany, co pozwala na wprowadzenie cewnika wielodawkowego. Cewnik jest następnie manewrowane do otwarcia zatoki wieńcowej w prawym przedsionku., Stąd środek kontrastowy jest wstrzykiwany, umożliwiając zespołowi chirurgicznemu uzyskanie fleobogramu zatoki wieńcowej, aby skierować umieszczenie ołowiu do najbardziej odpowiedniej żyły wieńcowej.
Po uzyskaniu flebogramu cewnik wielostopniowy służy do prowadzenia przewodu z wybranej żyły wejściowej do prawego przedsionka, przez Zatokę wieńcową i do właściwej żyły sercowej.
umiejscowienie przewodu lewej komory jest najbardziej skomplikowanym i potencjalnie niebezpiecznym elementem operacji, ze względu na znaczną zmienność struktury żył wieńcowych., Zmiany w strukturze serca, złogi tłuszczowe, zastawki i naturalne zmiany powodują dodatkowe komplikacje w procesie kaniulacji.