w prawie każdym ujęciu Stany Zjednoczone mają jeden z najbardziej progresywnych systemów opodatkowania na świecie, w którym ludzie o wysokich dochodach płacą najwyższe stawki podatkowe.
wszyscy zgadzają się z tym podstawowym faktem, z wyjątkiem New York Times.
korzystając z danych z nowej książki ekonomistów z Berkeley Emmanuela Saeza i Gabriela Zucmana, The Times twierdzi, że stawka podatkowa dla Amerykanów o najwyższych dochodach wynosiła 23 procent w 2018 r., spadając poniżej stawek podatkowych wszystkich innych grup dochodów.,
aby uzyskać ten wynik, musieli gotować książki, systematycznie zawyżając dochody najbogatszych Amerykanów (bez zwiększania podatków) i pomijając ważne programy transferowe dla biednych Amerykanów, takie jak Earned Income Tax Credit, które mogą więcej niż zrekompensować koszty podatku od wynagrodzeń dla niektórych z niskich dochodów.
kodeks podatkowy w Ameryce jest niezwykle złożony i z pewnością nie ma konsensusu co do najlepszego sposobu mierzenia progresywności lub średnich stawek podatkowych., Ale kiedy spojrzysz na wszystkie szacunki-od rządu, organizacji międzynarodowych, lewicowych think tanków – możesz tylko stwierdzić, że bogaci rzeczywiście płacą więcej podatków niż Amerykanie o niższych dochodach. W rzeczywistości płacą znacznie więcej.
Najnowsze dane IRS, z 2016 roku, pokazują, że top 10 procent zarabiających płacą prawie 70 procent federalnych podatków dochodowych. Jednak po podatku od nieruchomości federalny podatek dochodowy jest najbardziej postępową częścią amerykańskiego kodeksu podatkowego.,
Amerykanie płacą również mniej progresywnych podatków od wynagrodzeń, podatków od osób prawnych, podatków akcyzowych, a na poziomie stanowym, podatków od nieruchomości i sprzedaży.
patrząc na wszystkie podatki Federalne, Biuro Budżetowe Kongresu pokazuje, że najwyższy 1 procent płaci średnią federalną stawkę podatkową w wysokości 33,3 procent. Dane pokazują, że stawki podatkowe spadają wraz z dochodami, a najbiedniejsze 20 procent populacji płaci średnią stawkę podatkową w wysokości zaledwie 1,7 procent.
lewicowe centrum polityki podatkowej Pokazuje podobne wyniki.,
Po prostu patrząc na wszystkie podatki federalne ignoruje efekt podatków państwowych, które wydają się być mniej progresywne, ale stanowią mniejszą część wszystkich zapłaconych podatków.
liberal Institute on Taxation and Economic Policy szacuje, że połączone podatki federalne, stanowe i lokalne są nadal dość progresywne. Uważają, że najwyższy 1 procent płaci 33,7 procent stawki podatku. Najbiedniejsi 20 procent Amerykanów płacą średnio 20,2 procent skumulowanej stawki podatkowej.
,
chociaż nie są dostępne dla tak wielu grup dochodów, dane z Międzynarodowej Organizacji Współpracy Gospodarczej i rozwoju pokazują podobnie postępujący połączony federalny, stanowy i lokalny kodeks podatkowy.
nowością danych Saez-Zucman jest ich skupienie się na gospodarstwach domowych w top 0.01 procent i top 0.0003 procent (top 400 najwyższe dochody). Twierdzą, że to właśnie te gospodarstwa domowe odnotowały największe od lat obniżki podatków.
korzystając z danych zebranych dla Komisji Wspólnej Kongresu ds. podatków, David Splinter koryguje kilka błędów w danych Saez-Zucman.,
z danych wynika, że najwyższy 0,01 proc.zapłaci średnią federalną, stanową i lokalną stawkę podatkową w wysokości 50 proc., o 20 punktów wyższą niż szacowany ekwiwalent Saez-Zucman. Splinter pokazuje, że prawdziwa stawka podatkowa grupy dolnych dochodów jest bliższa 13 proc., w porównaniu z 20 proc. Saez-Zucman.
dwa główne założenia, które napędzają wyniki Saez-Zucman, to systematyczne przecenianie nieraportowanych (a tym samym niepodlegających opodatkowaniu) dochodów gospodarstw domowych o wysokich dochodach i ich decyzja o pominięciu ważnych programów subsydiowania, które kompensują podatki płacone przez osoby o niższych dochodach.,
średnie stawki podatkowe są szacowane przez podzielenie zapłaconych podatków przez dochody. Ponieważ nie wszystkie dochody są zgłaszane do IRS, urzędowe miary dochodu muszą zostać skorygowane w górę, co skutkuje niższą efektywną stawką podatkową.
ci, którzy na przykład pracują w restauracjach, mogą nie zgłaszać całego dochodu z napiwków rządowi, a właściciele często nie ujawniają w pełni swoich czynszów.
Saez i Zucman zakładają, że gospodarstwa domowe nie zgłaszają dochodu proporcjonalnie do ich zgłaszanego dochodu. Kontrole skarbowe rzeczywistych podatników pokazują coś przeciwnego.,
stosunek dochodów niedotrzymanych do zgłoszonych zmniejsza się w przypadku wyższych poziomów dochodów. Wskaźniki również zmieniają się w czasie. Na przykład w czasie obniżek podatku dochodowego z 1986 r. odnotowano znaczny wzrost dochodów, ponieważ niższe stawki zwiększają zgodność z prawem podatkowym.
Niewłaściwa alokacja dochodów niepodlegających opodatkowaniu sprawia, że dochody najlepszych zarabiających są systematycznie większe niż w rzeczywistości, sztucznie obniżając szacowaną stawkę podatku.,
dla podatników o niskich dochodach Saez i Zucman pomijają zwrotne ulgi podatkowe i inne sprawdzone programy świadczeń, które pomagają zrekompensować koszty płac, sprzedaży i podatków akcyzowych. W szczególności „zwrotna” część uzyskanego ulgi podatkowej i ulgi podatkowej na dzieci – które są nakładami podobnie jak inne wydatki socjalne – mogą zrekompensować prawie cały federalny podatek od wynagrodzeń dla wielu pracowników o najniższych dochodach, zwłaszcza tych z dziećmi.,
Inne programy transferu sprawdzone środki, takie jak Medicaid, również znacznie wzrosła w czasie.
naukowcy mogą rozsądnie debatować, które z tych programów podatkowych i nie-podatkowych należy uwzględnić podczas badania progresywności systemu podatkowego, ale po prostu w tym programy wyraźnie administrowane przez kodeks podatkowy przewraca narrację New York Times' a do góry nogami.,
istnieje szeroki konsensus w całym spektrum ideologicznym, że USA mają wysoce progresywny system podatkowy.
Demokraci nadal mogą argumentować za wyższymi podatkami na bogatych, ale musimy przyznać, że według najlepszych szacunków Amerykanie o najwyższych dochodach wysyłają już około połowę swoich zarobków do rządu.