RAD został odkryty przez Marię Skłodowską Curie, polskiego chemika i Pierre ' a Curie, francuskiego chemika, w 1898 roku. Marie Curie uzyskał rad z pitchblende, materiału, który zawiera uran, po zauważeniu, że nierafinowany pitchblende był bardziej radioaktywny niż uran, który został od niego oddzielony. Stwierdziła, że pitchblende musi zawierać co najmniej jeden inny pierwiastek radioaktywny. Curie musiała udoskonalić kilka ton smoły pitnej w celu uzyskania niewielkich ilości radu i polonu, innego pierwiastka radioaktywnego odkrytego przez Curie., Jedna tona rudy uranu zawiera tylko około 0,14 grama Radu. Obecnie rad może być otrzymywany jako produkt uboczny rafinacji uranu i jest zwykle sprzedawany jako chlorek Radu (RaCl2) lub bromek Radu (RaBr2), a nie jako czysty materiał.
najbardziej stabilny izotop Radu, rad-226, ma okres półtrwania około 1600 lat. Rozpada się do radonu-222 poprzez rozpad alfa lub do ołowiu-212 przez wyrzucenie jądra węgla-14.
Curie, jednostka używana do opisu aktywności substancji radioaktywnej, jest oparta na radu-226., Jest równa liczbie atomów w próbce jednego grama Radu-226, które rozpadną się w ciągu jednej sekundy lub 37,000,000,000 rozpadów na sekundę.
RAD był używany do samoświecących farb do zegarków, tarcz przyrządów lotniczych i innych przyrządów, ale został w dużej mierze zastąpiony przez kobalt-60, mniej niebezpieczne źródło radioaktywne. Mieszanina radu i berylu emituje neutrony i jest wykorzystywana jako źródło neutronów. Rad jest stosowany do produkcji radonu, radioaktywnego gazu stosowanego w leczeniu niektórych rodzajów raka. Jeden gram Radu-226 wyprodukuje 0,000 mililitrów radonu dziennie.,
RAD jest około milion razy bardziej aktywny niż uran. Zeszyty laboratoryjne używane przez Kurie są zbyt zanieczyszczone, aby można było je bezpiecznie dziś obsługiwać.