badania epidemiologiczne sugerują, że stymulacja VVI wiąże się z większym ryzykiem powikłań zatorowych niż stymulacja przedsionkowa lub dwukomorowa. Nie przeprowadzono jednak badań na pacjentach z rozrusznikiem serca przyjętych na oddział neurologiczny z zatorem mózgowym., Autorzy zgłosili przypadki 8 chorych (6 mężczyzn i 2 Kobiety) Ze średnią wiekiem 74 lat i charakteryzujących się następującymi cechami: 1) zator mózgowy, 2) stały rozrusznik serca (tryb 7 VVI i 1 DDD). Średnie opóźnienie między wszczepieniem rozrusznika serca a powikłaniem neurologicznym wynosiło 31 miesięcy., Badania kardiologiczne w momencie przyjęcia wykazały: klinicznie oczywistą przyczynę zatoru serca w 3 przypadkach (2 z VVI i 1 z stymulacją DDD); napadowe lub stałe migotanie przedsionków w 4 przypadkach z stymulacją VVI w czasie zdarzenia zatorowego (tylko w jednym przypadku w czasie implantacji); różne nieprawidłowości echokardiograficzne u 6 z 7 pacjentów, którzy przeszli to badanie, głównie rozszerzenie lewego przedsionka (6/7), zaburzenia ruchu ściany przegrody we wszystkich związanych z stymulacją komory i niewyjaśnione rozszerzenie lewej komory u 2 pacjentów z VVI rozrusznikami serca., Wyniki te sugerują, że chociaż etiologia zatoru mózgowego była prawdopodobnie wieloczynnikowa u niektórych pacjentów, to VVI prawdopodobnie pełni rolę predysponującą, choć nie jedyną przyczynę, i może być uważana za zatorowy czynnik ryzyka, jak sugerowały wcześniejsze badania epidemiologiczne. Te wstępne dane retrospektywne należy interpretować ostrożnie, biorąc pod uwagę małą liczebność populacji. Wymagane są prospektywne badania pacjentów z rozrusznikiem serca z zatorem mózgowym.