cel recenzji: celem tego artykułu jest przegląd anatomii i fizjologii funkcji źrenic, a następnie wykorzystanie tych informacji do opracowania kompleksowych ram dla zrozumienia i diagnozowania zaburzeń źrenic.
ostatnie odkrycia: udział pręcików i stożków w odruchu świetlnym źrenic jest od dawna znany. Trzeci światłoczuły typ komórki, wewnętrznie światłoczuły siatkówka ganglion komórka, niedawno odkrywać., Ten typ komórkowy wykorzystuje melanopsynę do pośredniczenia w części odruchu świetlnego źrenic niezależnie od prętów i stożków (odpowiedź poczwarkowa postillumination) i fotycznej regulacji rytmu dobowego.
podsumowanie: autonomiczny układ nerwowy reguluje wielkość źrenic w odpowiedzi na bodźce. Przywspółczulny układ nerwowy powoduje zwężenie źrenicy w odpowiedzi na światło i w pobliżu bodźców wzrokowych. Bodźce te aktywują szlaki nadjądrowe, które kierują się do jąder Edingera-Westphala., Współczulny układ nerwowy powoduje rozszerzenie źrenicy w odpowiedzi na różne czynniki pobudzające, zarówno fizjologiczne (czuwanie), jak i patologiczne (ból). Zaburzenia funkcji fizjologicznych powodują zaburzenia wielkości źrenicy, kształtu i odpowiedzi na bodźce. Kliniczne podejście do nieprawidłowości źrenic powinno koncentrować się na klinicznej i farmakologicznej ocenie oczekiwanej odpowiedzi źrenicy na różnorodne bodźce.