diagram puszki Żołędziowej
w 1969 roku dwaj browarnicy Guinnessa z browaru Guinness 's St James' s Gate w Dublinie, Tony Carey i Sammy Hildebrand, opracowali system do produkcji ciągu Guinness z puszek lub butelek poprzez odprowadzanie gazu z wewnętrznej komory., Został opatentowany w brytyjskim patencie nr 1266351, złożonym 27 stycznia 1969, a pełna specyfikacja opublikowana 8 marca 1972.
prace rozwojowe nad systemem puszek w ramach projektu ACORN (Advanced Cans of Rich Nectar) koncentrowały się na układzie, w którym fałszywe wieczko pod pokrywą główną tworzyło komorę gazową (patrz rysunek poniżej).
trudności techniczne doprowadziły do wstrzymania tego podejścia, a Guinness zamiast tego skoncentrował się na butelkach za pomocą zewnętrznych inicjatorów., Następnie Guinness zezwolił na wygaśnięcie tego patentu i dopiero Ernest Saunders scentralizował badania i rozwój firmy w 1984 roku, prace nad tym wynalazkiem rozpoczęły się ponownie pod kierownictwem Alana Forage ' a.,
Sekwencja rozwojowa dla zanurzenia w puszkach Guinness
projekt wewnętrznej komory, którą można łatwo wstawić podczas procesu konserwowania, został opracowany przez Alana forage 'a i Williama Byrne' a, a prace nad widgetem rozpoczęły się w latach 1984-85., Plan polegał na wprowadzeniu do puszki plastikowej kapsułki, podciśnieniu jej podczas napełniania, a następnie pozwoleniu jej na uwolnienie tego ciśnienia w kontrolowany sposób po otwarciu puszki. Wystarczyłoby to do zainicjowania produktu i nadania mu charakterystycznej kremowej główki. Tony Carey zauważył jednak, że w wyniku tego piwo jest wtłaczane do widgetu podczas zwiększania ciśnienia, co obniżało jakość głowicy. Zasugerował przezwyciężenie tego przez szybkie odwrócenie puszki po zszyciu pokrywy. Ta dodatkowa innowacja okazała się sukcesem.,
pierwsze próbki wysłane do Dublina zostały oznaczone jako „Project Dynamite”, co spowodowało pewne opóźnienie przed zwolnieniem próbek przez organy celne i akcyzę. Z tego powodu nazwa została zmieniona na Oaktree w uznaniu wcześniejszego projektu ACORN. Inna nazwa, która się zmieniła, to „wstawki”; operatorzy nazywali je „widgetami” niemal natychmiast po ich przybyciu na miejsce, nazwa, która utknęła w branży.
rozwój idei trwał i rozważano ponad sto alternatyw., Rozdmuchiwany widget miał być przebity laserem, a dmuchawa była następnie konieczna do zdmuchnięcia pióropusza utworzonego przez laser wypalający się przez polipropylen. Zrezygnowano z tego, a zamiast tego zdecydowano się na wymianę powietrza na azot na wypełniaczu i produkcję wkładek z otworem w miejscu przy użyciu prostych i tańszych technik wtrysku.
uruchomienie rozpoczęło się w styczniu 1988 roku, a krajową datą uruchomienia w marcu 1989 roku. Ten widżet pierwszej generacji był plastikowym dyskiem utrzymywanym w miejscu przez tarcie w dolnej części puszki., Ta metoda działała dobrze, jeśli piwo było serwowane na zimno; gdy podano ciepło, puszka przelewała się po otwarciu. Pływający widget, który Guinness nazywa „Smoothifier”, został uruchomiony w 1997 roku i nie ma tego problemu.
diagramy po lewej stronie przedstawiają sekwencje rozwojowe dla Guinnessa w puszkach i butelkach z lat 1969-1988.
pomysł na widget szybko stał się popularny. John Smith ' s zaczął dołączać widgety do swoich puszek w 1994 roku, a wiele marek piwa w Wielkiej Brytanii używa teraz widgetów, często obok zwykłych produktów gazowanych.,
chociaż opatentowany przez Guinnessa, widget został rzeczywiście wynaleziony przez Johna Lunna, MD Mclennons Z Birmingham, który udał się do wynalezienia drugiego dla Whitbread i Heineken, tak, że Whitbread może uruchomić ciąg Boddingtons w puszce i Murphy ' ego. Lunn następnie później wynalazł trzeci widget, pływający jeden, z dwoma zaworami jednokierunkowymi, który jest widget, że wszyscy piwowarzy używać teraz.