wpływ hemodilucji na koagulację był szeroko badany. Badaliśmy autohemodilucję po 10% utracie krwi (480 ml) i jej wpływie na krzepnięcie krwi. Do konkursu zgłosiło się 10 zdrowych ochotników. Pobrano po jednej jednostce krwi od każdego ochotnika. Równocześnie pobierano krew z przeciwległego ramienia przed i bezpośrednio po pobraniu krwi oraz po 1, 2, 4 i 6 godzinach., Badano trombelastografię, hematokryt i endorfiny. Stwierdzono znaczne skrócenie czasu r od próbki kontrolnej do próbki pobranej natychmiast po pobraniu krwi. Wartość ta powróciła do wartości wyjściowej po 1 godzinie od dawstwa i nie zmieniła się ponownie. Nie stwierdzono innych istotnych zmian parametrów trombelastograficznych. Ułamkowe zmiany w osoczu noradrenaliny znacznie wzrosły po 1 godzinie po oddaniu (P = 0,048), powracając do wartości wyjściowych po 2 godzinach po oddaniu., Hematokryt wykazywał gwałtowny (około 4%) spadek w czasie dawstwa, a następnie powolny, ale postępujący spadek w ciągu sześciu godzin, średnio o 8, 3% w stosunku do wartości sprzed dawstwa. Stan względnej nadkrzepliwości występuje natychmiast po szybkiej 10% utracie objętości krwi krążącej. Może to być związane z szybką natychmiastową hemodylucją. Jest mało prawdopodobne, że współczulna reakcja na utratę krwi odgrywa rolę. Jednak po początkowym spadku powolne przywrócenie krążącej objętości krwi przez autodylucję trwa od sześciu do ośmiu godzin i nie jest związane ze zwiększoną krzepliwością., Interesujące jest to, że 10% utrata krwi u zdrowej osoby nie wymaga wymiany objętości.