Nominacja Demokratyczna
Po stronie Demokratycznej Stevenson i sen.Estes Kefauver z Tennessee byli zaangażowani w walkę w prawyborach stanowych. Zwycięstwo tego ostatniego w Minnesocie sprawiło, że wyglądało to źle dla standardowego okaziciela z 1952 roku. Obaj kandydaci agresywnie zabiegali o przywódców partii i wyborców, oferując im alternatywne rozwiązania problemów narodowych, ale coraz bardziej gorzkie osobiste odniesienia marnowały ich kampanię., Stevenson oskarżył swojego przeciwnika o politykę „zniszcz, jeśli nie możesz wygrać” i o ” chęć wygrania zbyt wiele.”Stevenson wygrał trzy główne prawybory stanowe, a tym samym przyniósł pewien rozmach zmierzający do Demokratycznej Konwencji Narodowej.
na konwencji, która odbyła się 13-17 sierpnia w Chicago, były prezydent Harry S. Truman-ogłaszając się nie starszy mąż stanu, ponieważ ” mąż stanu to tylko martwy polityk, a ja jestem bardzo żywym politykiem— – ogłosił się dla Gov. W., Averell Harriman z Nowego Jorku. Stevenson nie mógł przeprowadzić więcej niż dziewięć stanów w wyborach powszechnych, powiedział Truman. Mimo to Stevenson zręcznie wygrał nominację. W dramatycznym ogłoszeniu Wiktor powiedział delegatom, że „wolne procesy” konwentu powinny zadecydować o jego kandydaturze. W pierwszym głosowaniu Kefauver zmierzył się z senatorem Johnem F. Kennedym z Massachusetts, senatorem Albertem A. Gore ' em z Tennessee, senatorem Hubertem H. Humphreyem z Minnesoty i burmistrzem Nowego Jorku Johnem F. Wagnerem. Kefauver zajął pierwsze miejsce w pierwszej turze głosowania, ale bez wystarczającej liczby delegatów, aby wygrać., W drugiej turze głosowania Kennedy zajął pierwsze miejsce, ale również bez wymaganej liczby delegatów. Po wycofaniu się Gore ' a na rzecz Kefauvera, Kefauver uzyskał nominację na wiceprezydenta.
Platforma Demokratyczna zawarła kompromis w sprawie praw obywatelskich. Rząd narodowy, obiecał, zostanie zwrócony ” prawowitym właścicielom, narodowi Stanów Zjednoczonych.”Ogólnie rzecz biorąc, administracja” pomyliła nieśmiałość z odwagą i ślepotę z oświeceniem.,”Niedostatek idei, osłabiona jedność wolnego świata i” niechęć rosnąca na całym świecie przeciwko przywództwu USA ” były próbą oskarżenia platformy przeciwko urzędującemu przywództwu. Jednak Partia Demokratyczna nie była zasadniczo przeciwna wielu głównym politykom USA. Opowiadał się za uczestnictwem w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sprzeciwiał się przyjęciu Chińskiej Republiki Ludowej do Organizacji Narodów Zjednoczonych i był zaniepokojony losem krajów zdominowanych przez Związek Radziecki, mimo że nie był zwolennikiem wyzwolenia siłą., Platforma zgodziła się z wcześniejszymi wnioskami Stevenson-Kefauver o dostarczenie lub sprzedaż broni Izraelowi. Zaapelowała również o uchylenie ustawy Taft-Hartley Act (anty-union legislation, która została uchwalona w 1947 r. przez weto Trumana) oraz o uchwalenie nowych przepisów dotyczących zabezpieczenia społecznego.