Kiedy przychodzi mi na myśl imię Gucci, większość modowych filozofów wyczarowuje obraz nadmiaru, który Alessandro Michele wymarzył w ciągu ostatnich kilku lat. A może myślą o skandalicznych sylwetkach Toma Forda i szokujących kampaniach reklamowych. Ale na długo zanim projektanci marquee prowadzili pokaz w Gucci, dom mody zaczął się jako skromny Sklep ze skórą.,
urodzony 26 marca 1881 roku w prostym włoskim producencie wyrobów skórzanych, Guccio Gucci był portierem w hotelu Savoy w Londynie, kiedy po raz pierwszy zakochał się w efektownych walizkach, z którymi przybyli goście z całego świata. Oddając hołd swoim znajomym korzeniom, w końcu wrócił do rodzinnej Florencji, aby pracować dla Franzi, marki Tony baggage. Lata później Gucci był gotowy do strajku na własną rękę, a w 1921 roku otworzył własny tytułowy sklep skórzany we Florencji.,
na początku główną działalnością Gucci było wytwarzanie siodeł i innych akcesoriów dla jeźdźców konnych, zawsze wykonanych z najlepszych włoskich skór. Jego projekty zdobywały coraz większą popularność wraz z ekspansją w świat akcesoriów, a angielscy arystokraci stali się głównymi fanami nadchodzącej wytwórni., Nawet dziś ten jeździecki styl można zobaczyć w nowoczesnych kreacjach Gucci' ego, w tym ukochanym konnym detalu i czerwono-zielonym tkanym pasku, inspirowanym detalami siodła.
Guccio zatrudnił swoich trzech synów-Aldo, Vasco i Rodolfo—aby dołączyli do firmy w 1938 roku, a ich zadaniem było rozszerzenie obecności marki, sprowadzenie Gucciego do Rzymu, a ostatecznie do Mediolanu, w późniejszych latach.,
skóra była trudna do zdobycia w połowie lat 30.Z powodu sankcji przeciwko Włochom, więc Gucci zaczął eksperymentować z alternatywnymi tkaninami. Doprowadziło to do pierwszego odcisku Gucci podpisu: małe połączone diamenty w ciemnym brązie, wplecione w Tan tkaniny konopnej., Kultowa Bambusowa Torba narodziła się w podobnych okolicznościach w 1947 roku; rzemieślnicy Gucci starali się znaleźć materiały pod koniec ii Wojny Światowej i odkryli, że mogą używać japońskiego bambusa do tworzenia unikalnych uchwytów toreb. Potraktowane unikalną i opatentowaną metodą, te wypolerowane bambusowe uchwyty stały się synonimem Gucci.
w 1953 roku, zaledwie 15 dni po otwarciu pierwszego nowojorskiego butiku Guccio, Guccio odszedł. Ale mimo przedwczesnej śmierci Guccio, jego marka nadal kwitła, a przybycie Gucci do USA zostało przyjęte przez amerykańskich konsumentów., Kolejna dekada była dla Gucci ' ego złotą erą, dzięki celebrytom, którzy zaczęli dumnie prezentować jego projekty.
Elizabeth Taylor i Peter Sellers byli fanami Unisex koszulek Gucci. Jackie Kennedy niósł publicznie slouchy Gucci torebkę, a torba została szybko-i oficjalnie-przemianowana ” Jackie.,”Grace Kelly zatrzymała się w sklepie Gucci po bambusową torbę i w dowód wdzięczności Rodolfo Gucci poprosił włoskiego ilustratora Vittorio Accornero o zaprojektowanie szalika w kwiaty dla ukochanej księżniczki Monako. Powstały odbitka stała się znana jako Flora, sygnatura Gucci, która zawiera 43 rodzaje kwiatów, roślin i owadów, przedstawione za pomocą żywej tablicy 37 kolorów. Logo dwóch połączonych G zostało również wprowadzone w tym czasie, jako słodki hołd dla założyciela, Guccio Gucci.,
w latach 70.Gucci spojrzał na wschód, zapuszczając korzenie w Tokio, a następnie w Hong Kongu, ale złota era wydawała się skończona. Bracia Gucci nieustannie walczyli—mimo że marka zadebiutowała swoją pierwszą kolekcją ready-to-wear w 1981 roku., W tym momencie syn Rodolfo, Aritzio, przejął władzę i obalił swojego wuja Aldo—jednocześnie doprowadzając dom do bankructwa.
ale nadszedł czas, aby ożywić Gucciego i zaczęło się od mianowania Dawn Mello na dyrektora kreatywnego. Była prezes Bergdorf Goodman dołączyła do domu w 1989 roku i przywiozła ze sobą duży zespół: Richarda Lambertsona jako dyrektora projektowego, Neila Barretta projektującego odzież męską i Toma Forda jako projektanta odzieży damskiej. Pod kierownictwem Mello oryginalny mokasyn Gucci został ponownie wprowadzony w tęczy kolorów ku wielkim fanfarom., Niestety, wiele innych projektów nie zostało dobrze przyjętych, a Mello powróciła do swojej wygodnej roli w Bergdorfs w 1994 roku.
w rzeczywistości to Tom Ford został uznany za prawdziwego Zbawiciela Gucci—i słusznie., Kiedy został dyrektorem kreatywnym Gucciego po odejściu Mello, projektant zainspirował markę jawnym seksapilem, którego w tamtym czasie nie można było znaleźć na żadnym innym wybiegu. Slinky suknie poślizgowe i seksowne szpilki stały w kontraście do minimalistycznego trendu lat 90. i zostały całkowicie przyjęte przez konsumentów.
gdy jego gwiazda rosła, Ford zabrał ze sobą kolejne pokolenie mistrzów mody, w tym Carine jako stylistkę i Mario Testino jako preferowanego fotografa., Razem trio zrewolucjonizowało reklamę wysokiej mody z dużą ilością skandalicznych i obnażających skórę obrazów. Być może najbardziej znana, jedna reklama pokazała prawie nagą Carmen Kass pokazującą męskiemu modelowi „G”, którą ogoliła we włosy łonowe. Podczas kadencji Forda termin „sex sells” został wzięty dosłownie; wzrost sprzedaży Gucciego zmienił go w supergwiazdę mody wartą 10 miliardów dolarów.,
ale po kłótni z Pinault Printemps Redoute (agencja, która kupiła Gucci w 2004 roku), Ford zdecydował, że czas ruszyć dalej. A w tym, co wydaje się być zapomnianą erą w linii czasu Gucciego, Alessandra Facchinetti wkroczyła, aby przejąć kontrolę nad damskimi kolekcjami. Przed odejściem z marki w 2005 roku trwała tylko dwa sezony.
jej wakat zostawił miejsce dla Fridy Giannini., Była z Gucci od 2002 roku, kiedy została zatrudniona w wieku 24 lat, aby zostać dyrektorem torebek—sektora, który był ogromną krową gotówkową dla Gucci. Ostatecznie została awansowana do całej kategorii akcesoriów, a ogromny sukces Gianniniego zapewnił jej awans do czołówki.
podczas swojej kadencji w Gucci, Giannini porzuciła obsesję Forda na punkcie seksapilu, zamiast skupiać się na odrębnych kodach domu., Wydawała się być w trybie ciągłego ożywienia, odświeżając kultowy nadruk flory, umieszczając swój podpis na czerwonym i zielonym pasku i odświeżając bambusową torbę.
za czasów Gianniniego było trochę dramatu. W 2011 roku ujawniła, że była potajemnie zaangażowana w dwuletni związek z dyrektorem generalnym Gucci w tym czasie Patrizio Di Marco—stało się to po wielu soczystych spekulacjach dotyczących ich plotki o związku. W 2013 roku partnerzy przyjęli córkę, Gretę, a ostatecznie pobrali się dwa lata później.,
czas Gianniniego u Gucciego został uwieczniony w filmie reżyserskim, filmie dokumentalnym, który śledził Gianniniego przez 18 miesięcy. W rzeczywistości Alessandro Michele może zostać dostrzeżony w filmie, pracując jako asystent reżysera u boku swojego poprzednika—choć jest prawie zakamuflowany w niskim czarnym garniturze. Podejście Gianniniego przez pewien czas zainteresowało fanów i krytyków. Ale jej kolekcje w końcu stały się przyziemne, więc wśród malejącej sprzedaży i słabych recenzji, została zwolniona. Kilka dni później di Marco również został obalony.
Kiedy Gucci ogłosił, że Michele przejmie władzę w 2015 roku, wydawało się, że został wyrwany z zapomnienia za tak ważną rolę. Jednak pracował z firmą przez ponad 12 lat i był gotowy od razu wskoczyć. Michele rzucił ostatnią męską kolekcję Gianniniego i całkowicie przeprojektował ją zaledwie pięć dni przed pokazaniem kreacji na wybiegu Jesień/Zima 2015., Miesiąc później jego pierwsza kolekcja odzieży damskiej ugięła się na wybiegu w Mediolanie i od razu została okrzyknięta wielkim sukcesem.
Po swoim spotkaniu Ford powiedział o Michele: „był świetnym projektantem torebek, kiedy pracował ze mną.”Michele nadal żyje do tej reputacji, ale zrobił swój znak daleko poza tylko wielkie torebki.,
w ciągu czterech lat od objęcia funkcji dyrektora kreatywnego, Michele przekształcił Gucciego w maksymalistyczny sen z kolekcjami, które wydają się przesiąkać z jego wyobraźni na misternie zaprojektowany wybieg. Dzięki kryształom, falbanom, żywym schematom kolorystycznym, dziecięcym smokom i sztucznym główkom, a także niekończącym się nawiązaniom popkultury i wrodzonemu zrozumieniu świadomości społecznej, Michele przywróciła gucciowi status „it”, który posiadał pod Fordem.,
w rzeczywistości, podczas gdy Michele jest w stanie myślenia przyszłościowego i ciągłego tworzenia, wciąż znajduje monumentalny sposób, aby oddać hołd brand ma piętrową przeszłość. Pod jego kierunkiem w 2018 roku w zabytkowym florenckim Palazzo della Mercanzia powstał Ogród Gucciego. Obok Gucci Osteria da Massimo Bottura, restauracja w całości ubrana w wyroby marki i butik, jest muzeum, które śledzi Gucci z powrotem do jego początków., Widziana przez zdobiony obiektyw Michele (i kuratorowana przez Marię Luisę Frisę) bogata historia tej włoskiej marki łączy się z teraźniejszością, oferując solidny dowód na to, że w Gucci można napisać o wiele więcej historii.