zaburzenia mieloproliferacyjne – objawy i leczenie

Image: „włóknienie szpiku, plama retikuliny.”Ed Uthman z Houston, TX, USA-Mielofibrosis, Reticulin Stain Uploaded by CFCF. Licencja: CC BY 2.,0

definicja choroby Mieloproliferacyjnej

choroby mieloproliferacyjne są grupą zaburzeń krwi, które charakteryzują się zwiększoną liczbą jednego lub więcej linii komórkowych krwi we krwi obwodowej, które różnią się od ostrej białaczki.,

zgodnie z tą definicją choroby mieloproliferacyjne można podzielić na cztery główne choroby:

1. przewlekła białaczka szpikowa
2. czerwienica prawdziwa
3. trombocytemia pierwotna
4. pierwotna włóknienie szpiku

dodatkowo pacjenci z jedną chorobą mieloproliferacyjną są narażeni na rozwój innych chorób mieloproliferacyjnych lub ostrej białaczki.

Epidemiologia chorób mieloproliferacyjnych

najczęstszą postacią chorób mieloproliferacyjnych jest przewlekła białaczka szpikowa (CML)., CML jest diagnozowana u ponad 8000 pacjentów rocznie w Stanach Zjednoczonych.

Obraz: „rozmaz krwi w policytemii prawdziwej.”przez Instytut patologii Sił Zbrojnych (AFIP) – Peir Digital Library (Pathology image database). Obraz# 404905. Licencja: Public Domain

częstość występowania policytemii Prawdziwej w Stanach Zjednoczonych wynosi 5 na 1 milion rocznie. Trombocytemia samoistna występuje u 1,5 na 100 000 pacjentów, natomiast włóknienie szpiku szacuje się na około 0,9 na 100 000 pacjentów rocznie.,

przewlekła białaczka szpikowa wiąże się ze znacznym ryzykiem śmiertelności. Żydzi aszkenazyjscy są narażeni na zwiększone ryzyko rozwoju czerwienicy prawdziwej w porównaniu z innymi rasami i grupami etnicznymi. Najczęstszą grupą wiekową do prezentacji chorób mieloproliferacyjnych jest 40 – 60 lat. Zaburzenia te są związane ze starzeniem się; stąd rzadko występują u młodych dorosłych lub dzieci.,

patogeneza choroby Mieloproliferacyjnej

kilka projektów eksperymentalnych do badania chorób mieloproliferacyjnych wykazało, że pierwszym krokiem w patogenezie jest nabycie mutacji aktywacyjnej w genach kinazy tyrozynowej. Na przykład gen kinazy tyrozynowej bcr-abl okazuje się być nadmiernie ekspresji i aktywacji u pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową.

chromosom Philadelphia, który jest translokacją między chromosomami 9 i 22, jest odpowiedzialny za aktywację tego onkogenu u znacznej liczby pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową.,

pacjenci z innymi postaciami chorób mieloproliferacyjnych zwykle mają mutację w genie kinazy Janus (jak2). Mutacje w genie JAK2 są odpowiedzialne za nadwrażliwość na endogenny hormon erytropoetynę, który indukuje dojrzewanie i proliferację krwinek czerwonych.

większość pacjentów z pierwotną włókniną szpiku ma nabytą mutację w genie CALR zamiast mutacji JAK2. Mutacje CALR są również odpowiedzialne za co najmniej 60% przypadków trombocytemii pierwotnej.,

Po nabyciu mutacji w jednym z tych genów następuje ekspansja klonalna, która zapewnia proliferację dotkniętych komórek, a ostatecznie rozwój choroby mieloproliferacyjnej.

ze względu na nakładanie się mutacji genetycznych związanych z różnymi chorobami mieloproliferacyjnymi, staje się oczywiste, dlaczego transformacja z jednego zaburzenia do drugiego jest możliwa.,

Prezentacja choroby Mieloproliferacyjnej

pacjenci z chorobami mieloproliferacyjnymi mają wspólne objawy, niezależnie od rodzaju choroby, które obejmują zmęczenie, utratę masy ciała, jadłowstręt i powiększenie śledziony, które powoduje dyskomfort w jamie brzusznej i wczesne uczucie sytości.

u pacjentów mogą wystąpić łatwe siniaki lub zakrzepica, szczególnie w przypadku trombocytemii samoistnej. Ze względu na przeciążenie kwasu moczowego z rozpadu dużej liczby komórek krwi obwodowej, pacjenci są narażeni na ryzyko rozwoju dnawego zapalenia stawów.

Leukostaza może prowadzić do priapizmu, szumu w uszach i otępienia., Jednak większość pacjentów jest bezobjawowa, a diagnoza jest zwykle przypadkowa z powodu nieprawidłowej morfologii krwi lub rozmazu krwi obwodowej.

Image: „trombocytoza lub trombocytemia jest obecność nienormalnie wysokiej liczby płytek krwi.”Erhabora Osaro – profesora nadzwyczajnego) – praca własna. Licencja: CC BY-SA 3.0

badanie fizykalne może ujawnić pewne objawy choroby mieloproliferacyjnej, które nie są specyficzne, ale mogą obniżyć próg u lekarza, aby podejrzewać ten stan., Bladość lub plethora są powszechne u pacjentów z czerwienicą prawdziwą.

u pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową i czerwienicą prawdziwą może rozwinąć się powiększenie śledziony, dlatego badanie jamy brzusznej jest niezbędne, aby wykluczyć to powszechne stwierdzenie. U pacjentów może wystąpić gorączka i bolesna wysypka plamkowo-grudkowa, znana jako ostra dermatoza z gorączką neutrofilową.

diagnostyka choroby Mieloproliferacyjnej

badania laboratoryjne są pierwszymi badaniami diagnostycznymi zlecanymi u pacjenta, u którego podejrzewa się chorobę mieloproliferacyjną.,

wskazana jest morfologia z rozmazem, czasami połączona z badaniem mikroskopowym rozmazu krwi obwodowej. Zwykle możliwe jest zidentyfikowanie ekspansji pojedynczej linii komórkowej lub częściej wielu linii komórkowych. Badanie fosfatazy alkalicznej leukocytów jest wskazane w celu odróżnienia CM od innych postaci białaczki.

wykrywanie genu bcr-abl jest pomocne w różnicowaniu CML i innych zaburzeń mieloproliferacyjnych; dlatego wskazana jest reakcja łańcuchowa polimerazy w celu potwierdzenia obecności tego genu.,

jak wyjaśniliśmy, u pacjentów z chorobą mieloproliferacyjną występuje zwiększone ryzyko wystąpienia hiperurykemii i dny moczanowej; dlatego u pacjentów z chorobą mieloproliferacyjną należy sprawdzić stężenie kwasu moczowego w surowicy.

pacjenci z izolowanym powiększeniem śledziony lub powiększeniem wątroby mogą wymagać ultrasonografii i innych badań obrazowych w celu oceny wielkości tych dwóch narządów i zaplanowania ewentualnej interwencji chirurgicznej w razie potrzeby.

w celu potwierdzenia rozpoznania choroby mieloproliferacyjnej wskazane jest wykonanie aspiracji szpiku kostnego z badaniem cytogenetycznym., Badanie PCR aspiratu szpiku kostnego może odróżnić CM od innych form chorób mieloproliferacyjnych poprzez wykrycie genów bcr-abl, JAK2 lub CALR.

badanie histologiczne aspiracji szpiku kostnego jest również pomocne w dostarczeniu więcej wskazówek na temat diagnozy. Hipercelularność pojedynczych komórek macierzystych prekursorów krwi lub wielu jest powszechnym stwierdzeniem. Pacjenci z włóknieniem szpiku wykazują włóknienie szpiku kostnego aktywowane fibroblasty i nadmiar retykuliny w mediach pozakomórkowych.,

leczenie chorób mieloproliferacyjnych

leczenie chorób mieloproliferacyjnych jest specyficzne dla konkretnego rodzaju choroby u pacjenta.

leczenie czerwienicy prawdziwej

czerwienica prawdziwa jest schorzeniem, które nie wiąże się ze znacznym ryzykiem zwiększonej śmiertelności, dlatego leczenie jest głównie wspomagające. Pacjenci korzystają z rutynowych flebotomii, które zmniejszają przeciążenie żelaza na narządach ciała.,

pacjenci z zakrzepicą w wywiadzie, osoby w wieku powyżej 69 lat i ci, którzy stają się oporni na flebotomie są możliwymi kandydatami na hydroksymocznik. Hydroksymocznik jest silnym lekiem hamującym czynność szpiku kostnego, który zmniejsza wytwarzanie czerwonych krwinek.

mutacje JAK2 są powszechnie identyfikowane w czerwienicy prawdziwej, a ruksolitynib jest lekiem biologicznym dostępnym w celu zahamowania szlaków JAK1 / JAK2. Obecnie zaleca się stosowanie ruksolitynibu tylko u pacjentów, którzy nie reagują na hydroksymocznik.,

leczenie trombocytemii pierwotnej

obraz: „obraz histopatologiczny przedstawiający aspirację szpiku kostnego u pacjenta z trombocytemią pierwotną.”Nie podano autora nadającego się do odczytu maszynowego. KGH zakłada (na podstawie roszczeń o prawa autorskie). – Nie podano źródła do odczytu maszynowego. Prace własne (oparte na roszczeniach o prawa autorskie). Licencja: CC BY-SA 3.0

pacjenci z trombocytemią pierwotną są narażeni na zwiększone ryzyko zakrzepicy lub krwawienia z powodu dysfunkcyjnych płytek krwi., Podstawowe leczenie trombocytemii pierwotnej ma na celu zmniejszenie liczby wyprodukowanych płytek krwi we krwi obwodowej.

Anagrelid i hydroksymocznik są najczęściej stosowanymi lekami hamującymi produkcję płytek krwi. Terapia przeciwzakrzepowa wraz z aspiryną i innymi lekami przeciwpłytkowymi powinna być dostosowana do indywidualnego przypadku i nie powinna być rutynowo stosowana.

leczenie włóknienia szpiku

pacjenci z włóknieniem szpiku mogą być bezobjawowe lub objawowe. Pacjentów bezobjawowych należy ściśle monitorować do czasu wystąpienia objawów.,

pacjenci z objawami powinni być leczeni zgodnie z ich głównymi objawami, ponieważ obecnie nie ma ostatecznego leczenia włóknienia szpiku.

niedokrwistość może być korygowana przez podawanie leków pobudzających erytropoezę lub immunosupresję. Transfuzja jest zwykle potrzebna w nieuleczalnej chorobie. Pacjenci z masywną splenomegalią korzystają z splenektomii. Jedynym możliwym leczeniem tych pacjentów jest allogeniczne przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych.,

inhibitor jak1 / JAK2 ruksolitynib jest wysoce zalecany u każdego pacjenta z włóknieniem szpiku i masywnym powiększeniem śledziony.

leczenie przewlekłej białaczki szpikowej

u pacjentów z CML często występuje mutacja genu bcr-abl. Imatynib, który jest inhibitorem kinazy tyrozynowej bcr-abl, okazał się wysoce skuteczny w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej z pełną odpowiedzią w aż 76% przypadków.

Interferon-alfa jest wskazany u pacjentów z przełomami blastycznymi, CML w fazie akceleracji i CML w fazie przewlekłej. Może wywołać remisję u znacznej liczby pacjentów., W przypadku niepowodzenia leczenia interferonem alfa wskazane jest leczenie imatynibem. Pacjentów, którzy zgłaszali działania niepożądane związane ze stosowaniem interferonu alfa, można rozpocząć od hydroksymocznika i, jeśli nie można zidentyfikować odpowiedzi, zmienić leczenie na imatynib.

Niestety u kilku pacjentów z CML rozwija się oporność na imatynib. U tych pacjentów należy stosować inne inhibitory kinazy tyrozynowej, takie jak Dazatynib lub nilotynib. Młodsi pacjenci mogą być potencjalnymi kandydatami do przeszczepu hematopoetycznych komórek macierzystych.,

Unfortunately, the prognosis remains very bad for patients with CML who progress to the blast stage.