zespół jedzenia w nocy (ang. Night eating syndrome, Nes) – zaburzenie odżywiania, charakteryzujące się opóźnionym dobowym wzorcem przyjmowania pokarmu. Chociaż istnieje pewien stopień współwystępowania z binge eating disorder, różni się od binge eating tym, że ilość żywności spożywanej w nocy niekoniecznie jest obiektywnie duża, ani nie jest utrata kontroli nad spożyciem żywności wymagane. Został pierwotnie opisany przez Alberta Stunkarda w 1955 roku i obecnie jest zaliczany do innych określonych kategorii zaburzeń karmienia lub jedzenia w DSM-5., Zaproponowano kryteria diagnostyczne badań i obejmują wieczorną hiperfagię (spożycie 25% lub więcej całkowitej dziennej kalorii po posiłku wieczornym) i/lub nocne przebudzenie i spożycie żywności dwa lub więcej razy w tygodniu. Osoba musi mieć świadomość nocnego jedzenia, aby odróżnić go od parasomnia sen-related eating disorder (SRED). Trzy z pięciu związanych z tym objawów muszą również być obecne: brak apetytu rano, chęć do jedzenia w nocy, przekonanie, że trzeba jeść, aby zasnąć w nocy, obniżony nastrój i / lub trudności ze snem.,
Psychiatria
otyłość
1-2% (ogólna populacja), około 10% osób z nadwagą
nes dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet, między 1 A 2% populacji ogólnej i około 10% osób otyłych. Wiek wystąpienia choroby występuje zazwyczaj we wczesnym wieku dorosłym (od późnych lat nastoletnich do późnych lat dwudziestych) i jest często długotrwały, a dzieci rzadko zgłaszają NES., Wykazano, że osoby z NES mają wyższe wyniki dla depresji i niskiej samooceny, i wykazano, że nocne poziomy hormonów melatoniny i leptyny są zmniejszone. Związek między NES i parasomnia SRED wymaga dalszego wyjaśnienia. Istnieje dyskusja na temat tego, czy należy je postrzegać jako osobne choroby, czy też jako część kontinuum. Spożywanie żywności zawierającej serotoninę sugerowano, aby pomóc w leczeniu NES, ale inne badania wskazują, że dieta sama w sobie nie może znacznie podnieść poziomu serotoniny w mózgu., Kilka pokarmów (na przykład banany) zawiera serotoninę, ale nie wpływają one na poziom serotoniny w mózgu, a różne pokarmy zawierają tryptofan, ale stopień, w jakim wpływają one na poziom serotoniny w mózgu, musi być dalej badany naukowo, zanim można wyciągnąć wnioski. „idea, powszechna w kulturze popularnej, że żywność wysokobiałkowa, taka jak indyk, podniesie tryptofan w mózgu i serotoninę, jest niestety fałszywa.”