leczenie Zachowawczeedytuj
leczenie zachowawcze w pierwotnym ostrym LPD (bocznym zwichnięciu rzepki) jest leczeniem z wyboru. Obejmuje ona podejście multimodalne z edukacją behawioralną pacjenta, fizykoterapią, aparatami ortodontycznymi, redukcją masy ciała i lekami przeciwbólowymi.
fizykoterapia skupia się przede wszystkim na wzmacnianiu mięśni i ćwiczeniach proprioceptywnych. Opisano, że mięsień skośny vastus medialis odgrywa ważną rolę w funkcjonalnej stabilizacji rzepki przed boczną siłą wektorową., Kluczowe znaczenie mają ćwiczenia proprioceptywne i wzmocnienie biodra oraz ułożenie stopy, szczególnie wskazane u pacjentów z zespołem nieprawidłowego malalignment lub zapaścią przyśrodkową.
istnieje kilka aparatów ortodontycznych lub metod tapingu, aby poprawić powrót do sportu. Mogą one jednak nie zmieniać przemieszczenia przyśrodkowego lub bocznego, ale mogą być pomocne jako narzędzie diagnostyczne utajonej niestabilności rzepki udowej.,
opcje leczenia Chirurgicznegoedytuj
zwiększenie wieku wiąże się ze zmniejszeniem aktywności fizycznej po stabilizacji chirurgicznej, dlatego u rosnących i bardzo aktywnych sportowców należy rozważyć wczesną interwencję leczenia chirurgicznego. Rekonstrukcja MPFL (przyśrodkowego więzadła rzepkowo-udowego) u pacjentów z drobną dysplazją krętkową jest technicznie możliwa bez ingerencji w dystalną płytkę wzrostu kości udowej, jednak brakuje dużych badań. Korekcja kostna stawowa przed zamknięciem nasadowym jest przeciwwskazana.,
u dorosłych pacjentów z nawracającą LPD i bez dysplazji krętkowatej lub typu A lub C według klasyfikacji Dejoura korzystna może być sama rekonstrukcja MPFL, w której wyrównana zostanie niezmieniona niestabilność kostna lub dynamiczna. Pacjenci z ważną ostrogą nadkostną, jak w dysplazji krętkowej typu B I D i przewlekłej niestabilności, są bardziej niechętni do konserwatywnych i miękkich opcji leczenia chirurgicznego. W takich przypadkach należy wykonać trochleoplastykę pogłębiającą sulcus. Zazwyczaj wyniki pooperacyjne są korzystniejsze, gdy głównym objawem była niestabilność., W związku z tym u takich pacjentów można ponownie osiągnąć niską aktywność fizyczną.