świętowanie 10 kobiet pionierów medycyny

opracowali sposoby ochrony noworodków, rozszerzyli nasze zrozumienie chorób takich jak cukrzyca, a nawet zmapowali fragmenty ludzkiego mózgu., Po drodze te pionierskie kobiety przełamywały bariery dla siebie, niedocenianych pacjentów i całego narodu. Z okazji miesiąca Historii Kobiet dzielimy się historiami 10 pionierek, które zmieniły oblicze medycyny.

Elizabeth Blackwell, MD (1821-1910): a fabulous first

In 1849, Elizabeth Blackwell stała się pierwszą kobietą w Stanach Zjednoczonych, która otrzymała stopień MD., Blackwell rozpoczęła swoją pionierską podróż po tym, jak śmiertelnie chora przyjaciółka nalegała, by otrzymała lepszą opiekę od lekarza.

„To była dla mnie moralna krucjata” – napisała wtedy. „Musi być ona realizowana w świetle dnia i z sankcją publiczną, aby osiągnąć jej cel.,”

W latach po ukończeniu studiów, Blackwell starała się znaleźć pracę, ale w 1857 roku współtworzyła nowojorskie Infirmarium dla ubogich kobiet i dzieci, aby służyć ubogim. Szpital, podobnie jak Woman ' s Medical College Of The New York Infirmary, który stworzyła w 1867 roku i wiele innych wysiłków, miał również na celu wspieranie i zachęcanie kobiet mających nadzieję na kontynuowanie kariery w medycynie.,

Rebecca Lee Crumpler, MD (1831-1895): an african american pioneer

pierwsza Afroamerykanka w Stanach Zjednoczonych, która zdobyła tytuł MD, Rebecca Lee Crumpler została zainspirowana przez ciotkę, która opiekowała się wieloma chorymi sąsiadami. „Wcześnie poczęłam upodobanie i szukałam każdej okazji, aby ulżyć cierpieniu innych”, napisała Crumpler w swojej przełomowej publikacji z 1883 roku, książce dyskursów medycznych: w dwóch częściach.,

Crumpler otrzymała wstęp do New England Female Medical College w Bostonie, Massachusetts, po ośmiu latach pracy jako pielęgniarka w pobliskim Charlestown i otrzymaniu listów od lekarzy polecających ją. Po ukończeniu edukacji w 1864 została jedyną czarnoskórą absolwentką w historii szkoły.

Po wojnie secesyjnej Crumpler przeniosła się do Richmond w Wirginii, aby opiekować się dawniej zniewolonymi ludźmi, gdzie cierpiała na szalejący rasizm i seksizm., Mimo to doświadczenie nauczyło ją wiele o zapewnianiu opieki, powiedział Crumpler, a kiedy wróciła do domu do Bostonu, służyła swoim pacjentom z ” odnowionym wigorem.”

Przeczytaj więcej o Crumpler i innych afroamerykańskich pionierach tutaj.

uwaga: nie są znane żadne Zdjęcia Rebeki Lee Crumpler.,

Mary Putnam Jacobi, MD (1842-1906): mit menstruacji

Mary Putnam Jacobi interesowała się biologią od najmłodszych lat, a nawet krótko rozważała sekcję martwego szczura, którą znalazła, aby zobaczyć jego serce.

dzięki niechętnemu poparciu ojca, znanego wydawcy George ' a Putnama, Jacobi otrzymała tytuł MD w żeńskim (później kobiecym) Medical College of Pennsylvania w 1864 roku., Zdeterminowana, aby uzyskać lepsze wykształcenie niż mogła w Stanach Zjednoczonych, udało jej się również studiować w L ' École de Médecine w Paryżu — pierwsza kobieta, która to zrobiła.

Jacobi ciężko walczyła o swoje rówieśniczki. Opowiadała się za koedukacją dla studentów medycyny, zauważając, że istniejące szkoły medyczne dla kobiet nie mogą zapewnić takiego samego doświadczenia klinicznego, jak duże szpitale. W 1872 roku założyła Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Edukacji Medycznej kobiet w celu zajęcia się nierównościami.,

w trakcie swojej kariery Jacobi nauczała i pisała o takich tematach jak pediatria, patologia i neurologia.była pierwszą kobietą przyjętą do nowojorskiej akademii medycznej. Ale być może jej najwybitniejszym wkładem było obalenie mitów na temat menstruacji.

w odpowiedzi na książkę profesora z Harvardu, który twierdził, że wysiłek — w tym badania — podczas miesiączki jest niebezpieczny, Jacobi przedstawił wyraźny kontrargument dowodzący stabilności siły kobiet w całym cyklu., Jej praca-pełna szczegółowych faktów, wykresów i liczb-zdobyła prestiżową nagrodę Boylston Prize Harvardu i była potężnym narzędziem w walce kobiet o lepszą edukację.

Ann Preston, MD (1813-1872): w dziekanacie

jako pierwszy Dziekanka amerykańskiej szkoły medycznej, Ann Preston walczyła z intensywną wrogością, aby zdobyć szanse dla swoich studentek.,

Preston po raz pierwszy zainteresował się medycyną i fizjologią, pracując jako aktywista wstrzemięźliwości w Pensylwanii. Po odbyciu praktyki u miejscowego lekarza w 1847 roku, złożyła podanie do wszystkich czterech szkół medycznych w Filadelfii — i nie została przyjęta przez żadną.

w 1850 roku Preston wstąpiła do pierwszej klasy żeńskiego (później kobiecego) Medical College of Pennsylvania i tam została profesorem. Kiedy Philadelphia Medical Society zakazało lekarzom szkolenia w klinikach, Preston zwerbował radę dla kobiet, aby założyć Szpital, w którym kobiety mogłyby szkolić., W 1866 została mianowana dziekanem kolegium lekarskiego.

Kiedy grupa weszła do teatru chirurgicznego, studenci syknęli i opluli ich — ale Preston pozostał Niezrażony. W 1869 roku, w odpowiedzi na kampanię mającą na celu uniemożliwienie kobietom studiowania u boku mężczyzn, napisała: „tam, gdzie właściwe jest przedstawianie kobiet jako pacjentów, jest to również, ale po prostu … kobiety pojawiają się jako lekarze i studenci.,”

Susan Laflesche Picotte, MD (1865-1915): poświęcona uzdrawianiu rdzennych Amerykanów

w młodości Susan LaFlesche Picotte widziała, jak umiera Indianka, bo biały lekarz odmówił opieki nad nią. Rok później Picotte stała się pierwszą Indianką w Stanach Zjednoczonych, która uzyskała dyplom medyczny.,

Córka wodza Omaha, który wierzył w współpracę z białymi grupami reform, Picotte studiowała w New Jersey, a następnie uczyła w Quaker school w rezerwacie Omaha. Tam pomagała w opiece nad chorą etnologiem Alice Fletcher, która namawiała ją do pójścia na medycynę. W 1889 Picotte ukończyła Woman ' s Medical College of Pennsylvania na szczycie swojej klasy.

Kiedy Picotte wrócił do domu, obsługiwała ponad 1300 mieszkańców, często spacerując kilometrami i pracując długo w nocy., Prowadziła również reformy polityczne, kierując delegacją do Waszyngtonu w 1906 roku, aby lobbować za zakazem alkoholu w rezerwacie. W 1913 roku spełniła życiowe marzenie: otworzyła Szpital w odległym rezerwacie Waterhill w stanie Nebraska.

Gerty Theresa Cori, PhD (1896-1957): Winning a Nobel

Gerty Theresa Cori — pierwsza amerykańska, kobieta do Nagrody Nobla w dziedzinie nauki — a jej mąż Carl pracował jak równy z równym, jednak rzadko byli traktowani w ten sposób.

Gerty i Carl poznali się w Pradze podczas studiów medycznych, do których uczęszczała za namową swojego wuja pediatry. Para przeprowadziła się do Buffalo w stanie Nowy Jork w 1922 roku i zaczęła prowadzić badania biomedyczne w Państwowym Instytucie, gdzie Gerty została ostrzeżona, że zrujnuje karierę męża, jeśli oboje będą współpracować. To ich nie zniechęciło, a następnie opublikowali razem kilkadziesiąt prac.,

para zagłębiła się w wykorzystanie energii przez organizm z pożywienia, docierając do nagrodzonego Nagrodą Nobla cyklu Cori, który wyjaśnił, jak metabolizowana jest glukoza-kluczowego wglądu w leczeniu cukrzycy.

Carl był zabiegany przez różne instytucje i został katedrą w Washington University School Of Medicine w St.Louis, ale Gerty pozostał asystentem naukowym. Ostatecznie w 1947, w tym samym roku para została laureatką Nagrody Nobla, Gerty został awansowany na profesora biochemii.

Niestety w tym samym roku Gerty zachorował na rzadką chorobę krwi zwłóknienie szpiku., Walczyła z nim przez kolejną dekadę, czasami w skrajnym bólu, i nie chciała zrezygnować z badań do ostatnich kilku miesięcy życia.

Virginia Apgar, MD (1909-1974): Punktacja dla dzieci

nowi rodzice z niecierpliwością czekają wynik Apgar ich dziecka, który jest złotym standardem określania stanu zdrowia noworodka., Virginia Apgar opracowała ten wynik w 1953 roku, tworząc pierwsze narzędzie do naukowej oceny ryzyka zdrowotnego noworodka i potrzeby potencjalnie ratującej życie obserwacji.

Kiedy w 1933 roku ukończyła College of Physicians and Surgeons na Columbia University, Apgar miała nadzieję na kontynuację chirurgii. Mentor zniechęcił ją jednak, więc zamiast tego studiowała anestezjologię, stając się pierwszym dyrektorem nowego oddziału anestezji Columbia-Presbyterian Hospital w 1938 roku.,

Apgar zbadał wpływ znieczulenia, porodu i porodu na zdrowie noworodka. podobno stworzyła swoją niezwykle wpływową listę kontrolną w odpowiedzi na pytanie studenta. Przed uzyskaniem wyniku Apgar dostawcy mieli niewiele wskazówek dotyczących oceny i leczenia niemowląt w pierwszych godzinach, często tracąc dzieci, które mogły zostać uratowane.

w wieku 50 lat Apgar rozpoczęła drugą karierę, zdobywając tytuł magistra w dziedzinie zdrowia publicznego na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa i pracując w March of Dimes jako wiceprezes ds. medycznych., Tam skierowała uwagę opinii publicznej na tak istotne kwestie, jak zapobieganie wadom wrodzonym.

były amerykański chirurg generał Julius Richmond powiedział kiedyś, że Apgar „zrobił więcej, aby poprawić zdrowie matek, dzieci i nienarodzonych niemowląt niż ktokolwiek inny w XX wieku.,”

Patricia Goldman-Rakic, PhD (1937-2003): przełom mózgu

choroba Alzheimera, mózgowe porażenie dziecięce, choroba Parkinsona, schizofrenia — rozumienie tych schorzeń przez naukowców i wiele innych opiera się na przełomowych badaniach Patricii Goldman-Rakic.

Goldman-Rakic, która otrzymała doktorat na UCLA w 1963 roku, osiągnęła bezprecedensowy wgląd w płaty czołowe mózgu., Pracując w czasie, gdy kora przedczołowa została uznana za zbyt złożoną, aby szczegółowo badać, Goldman-Rakic mapował region i rzucał światło na tak kluczowe funkcje, jak poznanie, planowanie i pamięć robocza.

Goldman-Rakic osiągnęła swój sukces, przyjmując multidyscyplinarne podejście, łącząc takie dziedziny, jak anatomia, biochemia i farmakologia., W rzeczywistości, kiedy dołączyła do wydziału w Yale School Of Medicine w 1979 roku — po przeprowadzeniu badań w tak prestiżowych instytucjach jak MIT i National Institutes of Health-odbyła nominacje w kilku działach, w tym neurologii i psychiatrii.

w ciągu swojej kariery opublikowała ponad 200 prac i otrzymała wiele wyróżnień, w tym przyjęcie do National Academy of Sciences w 1990 roku. W 2003 roku została potrącona przez samochód i zmarła dwa dni później.,

w tym czasie Susan Hatfield, rektor Uniwersytetu Yale ' a, powiedziała o Goldman-Rakic: „nie tylko była oddaną i błyskotliwą badaczką, była również świetnym i uwielbianym mentorem dla wielu młodych badaczy. Jej odkrycia i spostrzeżenia dotyczące funkcji mózgu na zawsze zmieniły nasze rozumienie umysłu i mózgu.”

Antonia Novello, MD (1944-): Fighting for the vulnerable

Kiedy Antonia Novello / align = „left” / , w 1990 roku jej nazwisko zostało zapisane w dwóch książkach historycznych: jeden dla Latynosów i jeden dla kobiet.

jako dziecko w Portoryko, Novello cierpiała na wrodzoną chorobę trawienną, na którą jej rodzina ledwo mogła sobie pozwolić. To doświadczenie zmotywowało ją do studiowania medycyny i zapewnienia wszystkim opieki.

Po uzyskaniu dyplomu medycznego na Uniwersytecie Portoryko, Novello przez jakiś czas zajmowała się pediatrią, ale uznała tę dziedzinę za zbyt bolesną. „Kiedy pediatra płacze tak samo jak rodzice, wtedy wiesz, że nadszedł czas, aby wyjść” – powiedziała., Zamiast tego kontynuowała karierę w zdrowiu publicznym, pracując przez dziesięciolecia w National Institutes of Health i ostatecznie przyciągając uwagę Białego Domu.

jako chirurg ogólny, Novello postanowił skupić się na ochronie młodych i wrażliwych, rozwiązując takie problemy, jak picie nieletnich i reklamy papierosów, które skierowane są do dzieci. Chociaż powszechnie chwalona za swoje osiągnięcia, Novello stanęła w ciemnym momencie w 2009 roku, kiedy przyznała się do korzystania z personelu rządowego do prowadzenia osobistych spraw, kiedy pełniła funkcję komisarza Zdrowia Stanu Nowy Jork., Novello twierdziła, że była ofiarą byłych współpracowników, którzy oskarżyli ją niesłusznie.

w trakcie swojej kariery Novello zaangażowała się w walkę z nierównościami zdrowotnymi wśród ubogich i grup mniejszościowych. Przemawiając w 2017 roku na sympozjum health equity w Penn Health, Novello cytował historyka Yehudę Bauera, który powiedział: „nie będziesz ofiarą, nie będziesz sprawcą,ale przede wszystkim nie będziesz świadkiem.,”

Joycelyn Elders, MD (1933-): pierwszy afroamerykański chirurg ogólny

Joycelyn Elders dorastała w dużej rodzinie w biednej części Arkansas i często opuszczała szkołę, aby pomóc swoim rodzicom w pracy na polach. Kilkadziesiąt lat później została pierwszą afroamerykańską chirurgką w Stanach Zjednoczonych i drugą kobietą na tym stanowisku.,

Po służbie w wojsku, zapisała się na University of Arkansas Medical School z funduszy GI Bill, i ukończyła w 1960 roku jako jedyna kobieta w swojej klasie. Została pierwszą w Arkansas endokrynologiem pediatrycznym z certyfikatem board i skupiła się na zapobieganiu ciąży wśród nastolatków z cukrzycą.

, W tej roli odnotowała wiele imponujących osiągnięć, w tym prawie podwojenie szczepień dzieci, rozszerzenie państwowego programu opieki prenatalnej i zwiększenie wsparcia dla starszych i nieuleczalnie chorych pacjentów.

te i wiele innych sukcesów doprowadziło w 1993 roku do mianowania go chirurgiem generalnym. Jednak starsi zostali zmuszeni do rezygnacji w 1994 roku po tym, jak znaleźli się pod ostrzałem za kilka kontrowersyjnych wypowiedzi na takie tematy, jak edukacja seksualna, masturbacja i dystrybucja prezerwatyw w szkołach publicznych.,

Po odejściu ze stanowiska wróciła do swojej alma mater jako pracownik naukowy i profesor w Arkansas Children ' s Hospital. Z biegiem lat, ona również crisscrossed kraju wypowiadając się na temat zdrowia kobiet i innych problemów. Przez cały czas opowiadała się za tymi, którzy mają ograniczony dostęp do opieki. Jak słynnie powiedziała, „zdrowie to coś więcej niż brak choroby; chodzi o ekonomię, edukację, środowisko, upodmiotowienie i społeczność.”