xmlns= “http://www.w3.org/1999/html ” >sinds de pre-islamitische tijd verwijst het Arabische woord sunnah naar een lichaam van gevestigde gewoonten en overtuigingen die deel uitmaken van een traditie. In het islamitische juridische en religieuze denken, werd de term meer specifiek geassocieerd met de acties en uitspraken van de Profeet Mohammed. Geïnspireerd door God om wijselijk en in overeenstemming met zijn wil te handelen, gaf Mohammed een voorbeeld dat God ‘ s openbaring aanvult zoals uitgedrukt in de Koran. Zijn daden en uitspraken werden een model voor Moslimgedrag en een primaire bron van islamitische wetgeving.,
xmlns= “http://www.w3.org/1999/html ” >omdat de vroege moslimleringen mondeling werden doorgegeven, ontstond enige onenigheid over de basis van de Soennah. Geleerden bestudeerden de verschillende hadieth, verslagen van de woorden en daden van Mohammed, om een uitgebreide, authentieke bron te ontwikkelen. De concurrerende verklaringen en definities van de Soennah weerspiegelden de intellectuele en ideologische diversiteit van de vroege moslimgemeenschap. Het concept van de Soennah bleef echter altijd belangrijk voor de zoektocht naar betekenis en zekerheid in de Islamitische praktijk en doctrine.,
xmlns= “http://www.w3.org/1999/html ” >de uitbreiding van het Moslimgebied en het bestaan van lokale tradities in de nieuwe landen creëerden een behoefte aan een kader om nieuwe juridische en administratieve conflicten aan te pakken. In deze omgeving werkten moslimgeleerden samen om de verschillende interpretaties van de Soennah samen te stellen. In de jaren 800 probeerde soennitische jurist Muhammad Al-Shafi ‘ i ( 767 – 820 ) een strikte definitie van de term vast te stellen., Hij geloofde dat de soennah de Koran aanvulde door de principes van de heilige tekst te illustreren, en hij wilde het gebruiken als een aanvullende basis voor de islamitische wet. Hij stond erop dat geleerden de hadieth zeer nauw bestuderen om de gezaghebbende Soennah te documenteren.
xmlns=”http://www.w3.org/1999/html”>Al-Shafi ‘ i ‘ s definitie van de Soennah creëerde een formeel, rigoureus en op tekst gebaseerd kader voor islamitische jurisprudentie en rechtspraktijk. Soennitische moslims accepteerden uiteindelijk het idee dat de Soennah van de profeet het best bewaard werd door dit soort kader., Shi ‘ i Moslims, echter, bleef geloven dat de idealen van de profeet het beste kan worden gerealiseerd door het volgen van de leringen van de goddelijk geleide imams, die de sunnah geïnterpreteerd.
xmlns= “http://www.w3.org/1999/html ” >In Soefi-geschriften, die de nadruk leggen op de mystieke dimensies van Moslimdenken en-praktijk, omvat de soennah de spirituele waarden van de Profeet. Soefi ‘ s geloven dat Mohammed deze waarden door middel van een reeks Soefi-leraren heeft doorgegeven., Voor soefi ‘ s, de Soennah biedt een concreet voorbeeld van hoe moslims het gedrag van de profeet met betrekking tot gebed en het volgen van het pad naar geestelijke perfectie zou kunnen imiteren.
xmlns= “http://www.w3.org/1999/html ” >sinds de late jaren 1700, toen islamitische samenlevingen meer interactie begonnen te hebben met Europese machten, zijn de aard en het gezag van de Soennah onder de loep genomen. Er ontstonden nieuwe gedragscodes op basis van Europese modellen, met name op het gebied van recht, openbaar bestuur en overheid. Moslimhervormers probeerden deze trend een halt toe te roepen., De Egyptische geleerde Mohammed Abduh (1849 – 1905) stelde bijvoorbeeld dat de Islam verzoend kon worden met vooruitgang en een wetenschappelijk wereldbeeld. Hij pleitte voor ijtihad (onafhankelijk redeneren) en bekritiseerde taqlid, of onbetwiste aanvaarding van traditie. Abduh Wees de Soennah niet af. In plaats daarvan benadrukte hij het verschil tussen essentiële en niet-essentiële tradities en drong er bij moslims op aan om reden te geven aan de primaire bronnen van de Islam.
xmlns=”http://www.w3.org/1999/html”>traditionalistische denkers daarentegen beschouwden de sunnah als onveranderlijk en dus niet onderhevig aan menselijke interpretatie., Anderen hebben betoogd dat het concept van sunnah geldig blijft omdat het dient als een instrument om verandering teweeg te brengen die de samenleving ten goede komt.
xmlns= “http://www.w3.org/1999/html ” >in het latere deel van de jaren 1900 kreeg het debat over de rol van de Soennah een grotere betekenis omdat veel moslimlanden probeerden de islamitische traditie op te nemen in hun rechtssystemen. Dit is het geval in Egypte, Iran, Libië, Pakistan, Saoedi-Arabië, Soedan en elders. Net als in het verleden, echter, het belang van de Soennah als een bron van leiding voor gelovigen overstijgt haar publieke gebruik., De Soennah blijft de moslimidentiteit beïnvloeden en het morele leven van gelovigen in de hele islamitische gemeenschap verbeteren. Zie ook Hadieth; wet; Mohammed .