pytanie: „Co to znaczy, że ciało jest świątynią Ducha Świętego?”
odpowiedź: pouczając chrześcijan w Koryncie, aby uciekali od niemoralności seksualnej, apostoł Paweł napomniał: „czy nie wiesz, że twoje ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w tobie, którego otrzymałeś od Boga? Nie jesteś swoim własnym; zostałeś kupiony za pewną cenę. Czcij więc Boga swoim ciałem” (1 Koryntian 6.19-20). Rzeczywiście, Bóg Ojciec stworzył nasze ciała, Bóg Syn odkupił je, a Bóg Duch Święty zamieszkuje je., To czyni nasze ciało świątynią Świętego Ducha Bożego.
ci, którzy nie należą do Chrystusa, nie mają w sobie Ducha Chrystusa (Rzymian 8:9). Tak więc ich ciała nie są świątynią Ducha Świętego. Najwspanialszą rzeczą, jaką możemy zrobić dla naszych ciał, jest uczynienie z nich świątyni dla ducha Bożego. I czynimy to, pokładając naszą ufność i wiarę w Jezusa Chrystusa jako naszego Zbawiciela. W momencie, gdy to zrobimy, następuje zamieszkanie Ducha Bożego (1 Koryntian 12.13). Nasze zbawienie jest wtedy zapieczętowane i zagwarantowane (Efezjan 1.13-14)., Duch Święty będzie wtedy z nami na zawsze (Ew. Jana 14.16), dany przez Boga jako jego rękojmia przyszłego Dziedzictwa wierzącego w chwale (2 Koryntian 1.21-22).
ponieważ Duch Święty rezyduje w nas, dlatego mamy czcić Boga naszymi ciałami, ponieważ „nie są one własne”, jak powiedział Paweł. Rzeczywiście zostaliśmy wykupieni z ceną. I nie było to złoto, srebro, czy inne nietrwałe rzeczy, przez które zostaliśmy odkupieni, lecz drogocenna, nieskalana krew Jezusa Chrystusa (1 Piotra 1:18-19)., Wyświęcony przez Boga przed założeniem świata (Dzieje Apostolskie 2:23), Krew Chrystusa wykupiła nas z niewoli grzechu i uwolniła na zawsze. A ponieważ ciała chrześcijan są Bożą świątynią, mamy ich używać do uwielbienia Boga.
Jeśli Bóg chciał po prostu przekazać ideę, że duch żyje w wierzącym, mógł użyć słów takich jak „dom”, „dom” lub „miejsce zamieszkania.”Ale wybierając słowo „Świątynia”, aby opisać mieszkanie Ducha, przekazuje ideę, że nasze ciała są sanktuarium, lub święte miejsce, w którym duch nie tylko żyje, ale jest czczony, czczony i czczony., Dlatego też, jak się zachowujemy, myślimy i mówimy, i to, co wpuszczamy do świątyni naszymi oczami i uszami, staje się krytycznie ważne, ponieważ każda myśl, słowo i uczynek jest jego zdaniem. Nawet jeśli on nigdy nas nie opuści, jest całkowicie możliwe, aby zasmucić Ducha Świętego (Efezjan 4: 30). Pouczając Efezjan, aby nie smucili się duchem, Paweł powiedział im, aby ” pozbyli się wszelkiej goryczy, gniewu i gniewu, awantur i oszczerstw, wraz z każdą formą złośliwości. Bądźcie życzliwi i współczujący sobie nawzajem, przebaczając sobie nawzajem, tak jak w Chrystusie Bóg wam przebaczył” (Efezjan 4.31-32)., Kiedy żyjemy duchem, nie będziemy już zaspokajać pragnień grzesznej natury (Galacjan 5:16).