najsłynniejsza działaczka Robotnicza XIX wieku, Mary Harris Jones—znana jako „Matka Jones”—była samozwańczą „piekielną” w sprawie sprawiedliwości gospodarczej. Była tak uparta, że prokurator nazwał ją kiedyś ” najniebezpieczniejszą kobietą w Ameryce.”
Urodzona około 1 sierpnia 1837 w hrabstwie Cork w Irlandii, Jones wyemigrowała do Toronto w Kanadzie, w wieku pięciu lat—przed głodem ziemniaków z falami irlandzkich imigrantów.
pracowała najpierw jako nauczycielka w katolickiej szkole w Michigan, a następnie jako szwaczka w Chicago., Przeniosła się do Memphis, gdzie pracowała jako nauczycielka, a w 1861 poślubiła George ' a Jonesa, członka Iron Molders Union. Mieli czworo dzieci w ciągu sześciu lat. W 1867 roku doszło do tragedii, gdy cała jej rodzina zmarła w czasie epidemii żółtej febry; do końca życia ubrana była w czerń.
Wracając do Chicago, Jones wznowiła szycie, ale straciła wszystko, co posiadała w wielkim pożarze Chicago w 1871 roku. Znalazła ukojenie na zebraniach Rycerzy pracy, a w 1877 roku zajęła się sprawą ludzi pracy., Jones skupił się na rosnącej liczbie pracujących biednych w okresie industrializacji, zwłaszcza, że płace się kurczyły, godziny wzrosły, a pracownicy nie mieli ubezpieczenia od bezrobocia, opieki zdrowotnej lub starości.
Jones po raz pierwszy pokazała swoje zdolności oratorskie i organizacyjne w Pittsburghu podczas Wielkiego strajku kolejowego w 1877 roku. Brała udział i prowadziła setki strajków, w tym te, które doprowadziły do zamieszek Haymarket w Chicago w 1886 roku. W 1899 r.na krótko przerwała publikację „Nowej Prawicy”, a w 1900 i 1901 r. dwutomowego listu o miłości i pracy., Ukochany przywódca, robotnicy, których zorganizowała, nazywali ją ” matką Jones.”
począwszy od 1900 roku Jones skupił się na górnikach, organizując się na polach węgla w Wirginii Zachodniej i Pensylwanii. Przez kilka lat była zatrudniona przez United Mines Workers, ale odeszła, gdy kierownictwo Narodowe odrzuciło strajk wildcat w Kolorado. Po dekadzie na Zachodzie Jones wróciła do Wirginii Zachodniej, gdzie po gwałtownym strajku w latach 1912-1913 została skazana za spisek w celu popełnienia morderstwa. Publiczne apele w jej imieniu przekonały gubernatora do złagodzenia jej dwudziestoletniego wyroku., Następnie wróciła do Kolorado i przeprowadziła narodową krucjatę z tragicznych wydarzeń podczas masakry Ludlow, lobbując nawet prezydenta Woodrowa Wilsona. Później uczestniczyła w kilku strajkach przemysłowych na wschodnim wybrzeżu w latach 1915-1919 i nadal organizowała górników do lat dziewięćdziesiątych.
pomimo swojego radykalizmu, Jones nie popierała wyborów kobiet, argumentując, że ” nie potrzebujesz głosu, aby wznieść piekło.”Podkreśliła, że kobiety z Kolorado miały głos i nie wykorzystały go, aby zapobiec przerażającym warunkom, które doprowadziły do przemocy w pracy., Uważała też sufrażystki za nieświadome oszustwa w walce klasowej. Jones argumentował, że sufrażystki były naiwnymi kobietami, które nieświadomie działały jako dwulicowe agentki walki klasowej.
chociaż Jones organizowała kobiety z klasy robotniczej, trzymała je w domach pomocniczych, utrzymując, że—z wyjątkiem, gdy związek wezwał—miejsce kobiety znajdowało się w domu. Odzwierciedlając jej Katolickie dziedzictwo, wierzyła, że mężczyźni powinni być wystarczająco dobrze opłacani, aby kobiety mogły poświęcić się macierzyństwu.
w 1925 roku opublikowała swoją autobiografię Mother Jones. Została pochowana w pobliżu górników w Virden w stanie Illinois.