wyjątkowa uniwersalna wartość
krótka synteza
Miasto Rio de Janeiro, ukształtowane przez interakcję z górami i morzem, leży w wąskim pasie równiny aluwialnej między Zatoką Guanabara a Oceanem Atlantyckim., Jego wyjątkowo dramatyczny krajobraz jest przerywany przez szereg zalesionych gór, które wznoszą się nad miastem, wznosząc się na najwyższy szczyt masywu Tijuca na wysokości 1021 m, i kaskadowo w dół do wybrzeża, gdzie strome kształty stożków Sugar Loaf( Pão de Açúcar), Urca, Cara de Cão i Corcovado rama szerokie zamiatania zatoki Guanabara, która chroni Rio de Janeiro od Oceanu Atlantyckiego.,
położony między tymi górami a Zatoką Guanabara, miejski krajobraz miasta został ukształtowany przez znaczące wydarzenia historyczne, pod wpływem różnorodności kultur, jest postrzegany jako wielki piękno i jest celebrowany w sztuce, w szczególności poprzez malarstwo i poezję.
nieruchomość obejmuje wszystkie kluczowe naturalne, strukturalne elementy, które ograniczyły i zainspirowały rozwój miasta., Rozciągają się one od najwyższych punktów gór Parku Narodowego Tijuca z odrestaurowanym lasem Atlantyckim, aż po morze, i obejmują Ogrody Botaniczne założone w 1808 roku, górę Corcovado z posągiem Chrystusa i łańcuch dramatycznych stromych zielonych wzgórz, Sugar Loaf, Pico, Leme i Glória, wokół zatoki Guanabara, a także rozległe zaprojektowane krajobrazy na odzyskanej ziemi wzdłuż Zatoki Copacabana, które wraz z Flamengo i innymi parkami przyczyniły się do kultury życia na świeżym powietrzu miasta.,
granica obejmuje wszystkie najlepsze punkty widokowe, aby docenić sposób, w jaki natura została ukształtowana, aby stać się znaczącą kulturalną częścią miasta, a także system historycznych fortyfikacji zatoki Guanabara, które nadały Rio de Janeiro charakter ufortyfikowanego miasta.
najgęstsze budynki miasta znajdują się na wąskich pasach aluwialnej ziemi między górami a Morzem, ułożonych w nieregularne skupiska wysokich białych bloków, które kontrastują wyraźnie z zieloną roślinnością gór i błękitem morza., Żaden z tych budynków nie jest włączony do nieruchomości, ale znaczna liczba jest włączona do strefy buforowej.
kryterium (v): rozwój miasta Rio de Janeiro został ukształtowany przez twórcze połączenie natury i kultury. Ta wymiana nie jest wynikiem trwałych tradycyjnych procesów, ale raczej odzwierciedla wymianę opartą na naukowych, środowiskowych i projektowych pomysłach, które doprowadziły do innowacyjnych kreacji krajobrazu na dużą skalę w sercu miasta w ciągu niewiele ponad wieku., Procesy te stworzyły krajobraz miejski postrzegany przez wielu pisarzy i podróżników jako niezwykle piękny i kształtujący kulturę miasta.
dramatyczny krajobraz Rio de Janeiro stał się inspiracją dla wielu form sztuki, literatury, poezji i muzyki. Wizerunki Rio, ukazujące zatokę, Sugar Loaf i posąg Chrystusa Odkupiciela, od połowy XIX wieku cieszyły się dużym uznaniem na całym świecie., Tak wysokie czynniki rozpoznawalności mogą być zarówno pozytywne, jak i negatywne: w przypadku Rio obraz, który został wyświetlony i nadal jest wyświetlany, jest jednym z oszałamiająco pięknych miejsc dla jednego z największych miast na świecie.,
integralność
nieruchomość obejmuje wszystkie kluczowe naturalne, elementy konstrukcyjne, które ograniczyły i zainspirowały rozwój miasta Rio, rozciągając się od najwyższych punktów Gór Tijuca aż po morze, w tym łańcuch dramatycznych stromych zielonych wzgórz wokół zatoki Guanabara, a także rozległe krajobrazy na odzyskanych gruntach wokół zatoki, które przyczyniły się do kultury życia na świeżym powietrzu miasta.,
żaden z tych elementów nie jest zagrożony, chociaż interfejs między tymi naturalnymi elementami a zabudowanym miastem jest podatny na naciski miejskie, wyższe szczyty są marszczone przez obfite anteny i lagunę Rodrigo da Freitas (w strefie buforowej) i morze są narażone na stopień zanieczyszczenia wody.,
autentyczność
góry i otwarte tereny zielone Parku Narodowego Tijuca, wraz z Corcovado i wzgórza wokół zatoki Guanabara nadal zachowują podobne połączenie lasu i otwartych punktów widokowych, jak w czasie kolonizacji i umożliwiają dostęp do widoków miasta z wielu wysokich punktów widokowych, które pokazują bardzo wyraźnie niezwykłe połączenie kultury i przyrody w sposób, w jaki Miasto się rozwinęło.,
Ogrody Botaniczne zachowały swój pierwotny neoklasyczny wystrój ze specjalnymi układami, a fortece utrzymują żywą pamięć o portugalskich osadach, wyrytych i opisanych przez podróżnych, którzy nawigowali szlakami morskimi, które koncentrowały się na Rio de Janeiro.
projekty krajobrazu Burle Marx wokół prawie całego wybrzeża zatoki Guanabara, obejmujące Park Flamengo i przeprojektowanie plaży Copacabana, zachowują całkowicie morfologię krajobrazu swoich oryginalnych projektów i nadal zapewniają miastu wysokie korzyści społeczne.,
jednak w niektórych przypadkach elementy projektowanego krajobrazu są podatne na stopniowe zmiany – takie jak nawierzchnia i sadzenie wzdłuż Copacabana i parku Flamengo, gdzie brakujące drzewa i mozaiki wymagają wymiany, oraz w ogrodzie botanicznym, gdzie palmy cesarskie wzdłuż głównej alei są martwe i wymagają wymiany.
wymagania dotyczące ochrony i zarządzania
Park Narodowy Tijuca został utworzony na mocy dekretów federalnych w 1961 roku., Instytut Badawczy Ogrodu Botanicznego został utworzony przez Federalną autarchię pod auspicjami Ministerstwa Środowiska na mocy ustawy z 2001 roku, która ustanawia jego statuty prawne, cele, strukturę zarządzania i Administracji. Pão de Açúcar i Urca zostały uznane za zabytki narodowe na mocy ustawy nr 9.985 z 18 czerwca 2000.
Instytut narodowego dziedzictwa historyczno-artystycznego (IPHAN) i jego poprzednicy skatalogowali od 1938 roku całość obiektów i określili poszczególne struktury ochrony Narodowej., Należą do nich Park Narodowy Tijuca i Ogrody Botaniczne, Parque Lage mansion, Park Flamengo, Cara de Cão, Babilônia, Urca, Sugar Loaf, wzgórza Dois Irmãos i Pedra da Gávea, São João fort, Santa Cruz fort oraz Miejski krajobraz plaż Leme, Copacabana, Ipanema i Leblon.
dekret IPHAN Nº 127 z dnia 30 kwietnia 2009 r. – ustanowił wyznaczenie Brazylijskich krajobrazów kulturowych i złożono wniosek o wyznaczenie krajobrazu Rio de Janeiro, jako brazylijskiego krajobrazu kulturowego.,
w XX wieku wysokie budynki zostały uregulowane poprzez stworzenie normy stwierdzającej, że nie wolno było budować więcej niż dwanaście pięter wysokości. W 1970 roku przyjęto Instrumenty planowania w celu kontrolowania rozwoju miast w kierunku wzgórz w celu ochrony obszarów chronionych przyrody, usankcjonowanych w 1976 roku., Oznacza to, że budowa nie jest dozwolona powyżej 60 metrów nad poziomem morza w okolicach Pão de Açúcar i w Urca, a granica nie więcej niż 100 metrów nad poziomem w innych wzgórzach miasta, uważanych za obszary rezerwatu leśnego.
nowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta Rio de Janeiro wszedł w życie w lutym 2011 roku.Plan zakłada, że krajobraz Rio de Janeiro stanowi najcenniejszy atut miasta.,
Plan zawiera zasady i wytyczne dotyczące promowania zrównoważonego rozwoju jako środka wspierania rozwoju gospodarczego, sprawiedliwości społecznej oraz ochrony środowiska i krajobrazu; zrównoważonego wykorzystania środowiska, krajobrazu i Dziedzictwa Przyrodniczego, kulturowego, historycznego i archeologicznego w rozwoju i zarządzaniu miastem; oraz uwarunkowania okupacji miasta do zachowania tożsamości miasta i krajobrazów kulturowych.,
Plan pozwala również na regulowanie użytkowania i zagospodarowania gruntów przez ograniczenia gęstości zaludnienia, działalności gospodarczej, prawa do korzystania z naturalnego krajobrazu miasta i jakości środowiska miejskiego. Wysokość budynków określa się poprzez zachowanie i zachowanie integralności krajobrazu naturalnego.
,
Ochrona oferowana przez strefę buforową wymaga wzmocnienia bardziej rygorystycznymi wytycznymi dotyczącymi ochrony, a jeżeli Komitet Zarządzający uzna to za konieczne, bardziej restrykcyjnymi parametrami dotyczącymi użytkowania gleby i zajmowania. Strefa buforowa musi zapewniać ochronę widoków i szerokie ustawienie nieruchomości, a także interfejs z nieruchomością.,
wszystkie obszary strefy buforowej muszą zostać wyznaczone jako obszary ochrony środowiska kulturowego (APAC) i odpowiednio opracowane plany zarządzania dla poszczególnych APAC wymagają dalszego wyjaśnienia, co należy zarządzać w strefie buforowej.
dekretem nr 464 z dnia 29 grudnia 2011 r.powołano Komitet Zarządzający do koordynowania zarządzania nieruchomościami w celu opracowania i opracowania ogólnego planu zarządzania nieruchomościami., Komitet Zarządzający, któremu przewodniczy IPHAN, skupia kluczowych interesariuszy na szczeblu federalnym, stanowym i gminnym zaangażowanych w zarządzanie różnymi obszarami nieruchomości. Komitet określi wspólną strukturę zarządzania i opracuje wspólny plan zarządzania nieruchomością i jej strefą buforową.
Komitet Zarządzający zapewni przyjęcie ewentualnych dodatkowych środków ochrony dla obiektów, egzekwowanych poprzez ulepszone struktury ochrony.,
należy sporządzić Plan zarządzania nieruchomością i jej strefą buforową, uwzględniający potencjalne zagrożenia i ewentualne pozostające luki w ochronie, tak aby można było osiągnąć zachowanie ogólnego krajobrazu kulturowego .
jako podstawę planu zarządzania należy wprowadzić system definiowania, rejestrowania i inwentaryzacji kluczowych elementów ogólnego krajobrazu kulturowego oraz określania wskaźników monitorowania związanych z atrybutami o wyjątkowej wartości uniwersalnej.,
zarządzanie nieruchomością musi rozwiązać problem zanieczyszczenia wody wokół zatoki Guanabara poprzez monitoring i pozytywne działania. W celu zachowania zarówno długich widoków, jak i indywidualnych szczegółów nieruchomości, istnieje potrzeba opracowania ogólnego planu ochrony lub podejścia konserwatorskiego dla nieruchomości i projektów konserwatorskich w różnych miejscach w celu zachowania ich ważnych szczegółów.