w XIX wieku chińscy, japońscy, filipińscy i meksykańscy robotnicy wykonywali większość nisko płatnych, wymagających fizycznie prac rolniczych w zachodnich stanach, takich jak Kalifornia i Arizona. W latach 1941-1964 większość imigrantów na zachodzie stanowili Meksykanie, głównie z powodu wyzysku „programu bracero”, który w latach 1941-1964 sprowadzał tysiące Meksykanów do Stanów Zjednoczonych, aby podcinać płace krajowe, zrywać strajki, utrudniać organizowanie związków zawodowych i rozwiązywać niedobory siły roboczej w czasie ii Wojny Światowej.,
pracownicy migrujący nie mieli szans edukacyjnych dla swoich dzieci, żyli w ubóstwie i strasznych warunkach mieszkaniowych, a także stawali w obliczu dyskryminacji i przemocy, szukając sprawiedliwego traktowania. Próby zorganizowania robotników w związki zawodowe zostały brutalnie stłumione.
Cesar Chavez, urodzony w Arizonie w 1927 roku, dorastał w rodzinie imigrantów z Meksyku, którzy pracowali w Kalifornii. Jako dziecko uczęszczał do 37 szkół, był dyskryminowany i karany za mówienie po hiszpańsku w szkole i musiał porzucić szkołę po ósmej klasie, aby pracować i utrzymywać rodzinę.,
w 1962 roku Chavez założył National Farm Workers Association, a później stworzył United Farm Workers z działaczką Robotniczą Dolores Huertą. Chavez prowadził bez przemocy strajki pracownicze i tygodniowe posty; protestujący stawali przed przemocą, aresztowaniem i ściganiem. Ruch ustanowił prawo robotników do organizowania i zapewniał lepsze warunki płacowe i pracy w wielu gospodarstwach rolnych. We wrześniu 1966 roku dr Martin Luther King Jr. wysłał telegram z poparciem do Chaveza, łącząc ich jako ” braci w walce o równość.”