July 05, 2017share this: 
The Outsider Aristocrat
Lautrec urodził Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, a potomek jednej z najstarszych i najbardziej prestiżowych francuskich rodzin, w posiadłości w Albi w południowej Francji. Był pierwszym dzieckiem swoich rodziców i pochodził z pokoleń hrabiów i wicehrabów, ale mimo to żył życiem wyrzutka jako krasnolud., W wieku 13-14 lat połamał po kolei nogi. Ani w pełni wyleczony, a nogi przestały rosnąć, prawdopodobnie z powodu choroby genetycznej spowodowanej chowem wsobnym w arystokratycznej rodzinie—jego rodzice byli kuzynami. Lautrec dorastał więc w wieku dorosłym z przednimi nogami dziecka poniżej tułowia o normalnej wielkości. Stał na wysokości 4 stóp, 8 cali i używał Laski do chodzenia z trudem do końca życia.
Pił obfite ilości, zwłaszcza niepokojąco silny absynt. Wydrążył nawet swoją chodzącą laskę, aby napełnić ją alkoholem i zawsze wypić drinka w pobliżu., Bardzo inteligentny i zawsze gorzko świadomy tego, jak normalne, przyjemne, udane życie w społeczeństwie pozostało poza jego zasięgiem z powodu jego deformacji, rozwinął kłujący dowcip. „Zawsze będę rasowy zaczepiony do wózka na śmieci”
uciekł także do świata paryskich burdeli, gdzie otaczał się prostytutkami. Chociaż znany ze swojego louche zachowania, nie spędzał czasu z tymi kobietami dla przyjemności seksualnej sam. Znalazł rodzaj koleżeństwa w ich wspólnym statusie jako outsiderów., Lautrec był przyciągany do tych kobiet, a nawet zaadoptował je jako rodzaj rodziny. Édouard Vuillard skomentował,
sympatyczny artysta
Lautrec nauczył się rysować jako dziecko, gdy był przykuty do łóżka z różnymi chorobami. Preferował konie jako przedmiot; jego ojciec prowadził pełną stajnię w Albi. W 1882 roku Lautrec przeniósł się do Paryża w wieku 18 lat, aby studiować sztukę w pracowniach Léona Bonnata i Fernanda Cormona., U Cormona poznał innych młodych członków awangardy, m.in. holenderskiego malarza Vincenta van Gogha oraz francuskiego pisarza i malarza Émile ' a Bernarda. Lautrec osiedlił się w Montmartre i przez następne 20 lat stał się legendarnym punktem cygańskiej dzielnicy.
chociaż Lautrec był outsiderem w społeczeństwie i na obrzeżach paryskiego świata sztuki wśród awangardy, spotykał się z szerokim uznaniem i sukcesem finansowym dzięki swoim plakatom, drukom i ilustracjom do czasopism i czasopism. Jego pierwszy plakat do Moulin Rouge, the Dance at the Moulin Rouge z uderzającym, rozpustnym can-can dance La Goulue („żarłok”), katapultował go do nocnego sukcesu., To i wiele tak zwanych dzieł komercyjnych zainspirowało jego współczesnych do postrzegania plakatów jako sztuki pięknej; prawdopodobnie największymi arcydziełami Lautreca były reklamy słynnego Moulin Rouge i innych chętnych klientów w branży rozrywkowej.
Lautrec nie tylko obserwował gorące miejsca Paryża ze względu na swoją pracę. Jego sztuka i życie były nierozłączne i był cenionym klientem w samych burdelach i kabaretach, których prostytutki i wykonawcy uwiecznił w swojej sztuce., Moulin Rouge zarezerwował nawet specjalne miejsce w pierwszym rzędzie dla niego w nocnym klubie, oprócz wyświetlania jego obrazów. Lautrec nawiązał bliskie relacje z największymi paryskimi aktorkami, piosenkarkami i tancerkami; byli oni jego Muzami, a w zamian ich publicystami. Wśród wykonawców, których kariery były wspierane przez jego ekscentryczne plakaty i okazjonalne portrety, znaleźli się amerykańska tancerka Loië Fuller, Francuska tancerka i bliska przyjaciółka Jane Avril oraz Francuska diseuse Yvette Guilbert., Paul Leclercq, przyjaciel Lautreca, opisał typową scenę w Moulin Rouge, która oddaje ducha Belle Époque w Paryżu i harmonię między życiem osobistym a pracą Lautreca:
Lautrec był mistrzem litografii, odrzucając artystyczną konwencję na rzecz własnej wizji i wyjątkowo wykorzystując wszystkie najnowsze innowacje w kolorze, fakturze i druku., I jak wielu artystów jego pokolenia, czerpał duży wpływ z japońskich druków, które weszły do Paryża po raz pierwszy pod koniec XIX wieku. Zapożyczył techniki takie jak zarysowane obszary płaskich kolorów,przesunięcia w perspektywie, przycięte kompozycje i niezwykłe kąty.
jednym z najbardziej znaczących osiągnięć Lautreca jest seria Elles. Przez te 50 obrazów Lautrec podniósł kurtynę na intymne życie wewnętrzne prostytutek, które znał. Obrazy przedstawiają kobiety w chwilach samotności i odpoczynku., Nie są romantycznymi, pływającymi typami kobiecymi; nie są też śmiejącymi się, flirtującymi, rozpustnymi typami prostytutek; raczej są prawdziwymi osobami z krwi i kości. Poprzez te obrazy widz wchodzi w introspektywną, prywatną chwilę, która sprawia, że kobiety wydają się zapierające dech w piersiach ludzkie.
większość prac Lautreca, a w szczególności Seria Elles, ukazuje artystę, który rozumiał, nawet faworyzował, ludzi, którzy zostali skazani na marginesy społeczeństwa., Okazywał im głęboką sympatię, ujmując cechy, które mieli wspólne z resztą ludzkości, zamiast podkreślać to,co odróżnia ich od innych.
Niestety Lautrec prowadził styl życia, który znacznie przewyższał zdolność jego organizmu do radzenia sobie. Odważnie oświadczył w wieku 24 lat: „spodziewam się, że spalę się do czasu, gdy skończę czterdzieści lat.”Zmarł wcześniej niż przewidywano—w wieku 36 lat w 1901 roku, na skutek połączonych skutków alkoholizmu i kiły. Pozostawił po sobie 737 płócien, 275 akwarel, 363 grafiki i plakaty, 5084 rysunki, ceramikę i witraże oraz niezliczoną liczbę zaginionych dzieł., Te, a także duch Belle Époque Paris, który uwieczniają, są jego spuścizną, która rozbrzmiewa do dziś.
zasoby
„Henry de Toulouse-Lautrec.”The Art Story: Modern Art Insight
” Henry de Toulouse-Lautrec, ” Cora Michael, Department of Drawings and Prints, the Metropolitan Museum of Art, Maj 2010. Metropolitan Museum of Art Heilbrunn-Muzeum Historii Sztuki w Heilbrunn.
„Toulouse-Lautrec i Jane Avril: Beyond the Moulin Rouge.”Wystawa Czerwiec-Wrzesień 2011, Courtauld Gallery, Londyn.
Toulouse Lautrec w Metropolitan Museum of Art, autorstwa Colty Feller Ives., Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork, 1996.
Powrót Do Przeglądu