Czy U Pacjentów, U Których Po Podaniu Hydrochlorotiazydu Rozwinie Się Hiperurykemia, Należy Rozpocząć Leczenie Allopurynolem?

diuretyk tiazydowy, hydrochlorotiazyd (HCTZ) pozostaje jednym z najbardziej rozpowszechnionych i opłacalnych leków przeciwnadciśnieniowych dostępnych na rynku. Jest to częściowo spowodowane licznymi badaniami klinicznymi i wytycznymi praktycznymi, które wspierają stosowanie tiazydowych leków moczopędnych jako pierwszego rzutu lub leczenia uzupełniającego w przypadku nadciśnienia tętniczego u szerokiego grona pacjentów.1,2 ponadto HCTZ jest ogólnie dobrze tolerowany, a przeciwwskazania lub ostrzeżenia przed jego stosowaniem są niewielkie., Jednak u niektórych pacjentów występuje hiperurykemia lub dna moczanowa.3-5 zjawisko to występuje u niektórych pacjentów, ponieważ HCTZ i kwas moczowy są substratami organicznego transportera anionów-1 (OAT1) znajdującego się na bocznej powierzchni proksymalnych kanalików nerkowych. Jako takie, HCTZ cancompete, w części, z kwasu moczowego do transportu przez membranę powierzchni komórki, zmniejszając wydalanie kwasu moczowego przez nerki z organizmu.,6-9 aby uzyskać bardziej szczegółową dyskusję na temat tego i innych proponowanych mechanizmów, kliknij tutaj

Czy pacjenci z bezobjawową hiperurykemią podczas leczenia HCTZ powinni być leczeni allopurynolem?
Jeśli u pacjenta wystąpi bezobjawowe zwiększenie stężenia kwasu moczowego, allopurynolu nie należy podawać profilaktycznie. Chociaż nie są znane znaczące interakcje pomiędzy hydrochlorotiazydem i allopurynolem, nie jesteśmy świadomi żadnych istotnych dowodów na to, że takie działanie zmniejszy ataki dny moczanowej i (lub) długotrwałe powikłania u pacjentów leczonych HCTZ.,10 wdrożenie allopurynolu jest prawdopodobne, że zwiększone stężenie kwasu moczowego było związane z zmniejszeniem lub stępieniem korzyści sercowo-naczyniowych związanych z ciśnieniem krwi przez HCTZ.11

Czy pacjenci z ostrymi atakami dny moczanowej związanymi z HCTZ powinni rozpocząć leczenie onallopurynolem?
Nie. Przede wszystkim nie należy stosować allopurynolu w przypadku ostrego napadu dny moczanowej, ponieważ może on nasilać atak i (lub) zwiększać ryzyko nawracających zaostrzeń w ciągu kilku dni od wystąpienia napadu., Ponadto, nie jesteśmy świadomi żadnych badań, które wspierają tęinterwencję jako środek zapobiegawczy po ataku dny moczanowej został rozwiązany. Jest to również ogólnie zalecane, ponieważ istnieją pewne dowody na to, że wdrożenie allopurynolu u tych pacjentów (zwłaszcza u pacjentów z niedoborem nerek) może predysponować pacjenta do większego ryzyka wysypki.Dlatego też, jeśli u pacjenta wystąpi ostry napad dny moczanowej po rozpoczęciu leczenia onHCTZ lub w fazie zwiększania dawki, HCTZ należy przerwać do czasu ustąpienia ataku., Ponieważ wiadomo,że HCTZ może powodować zależne od dawki zwiększenie stężenia kwasu moczowego, 13-15 możliwe jest, że pacjent może być ponownie uruchomiony na HCTZ (po ustąpieniu zaostrzenia)w niższej dawce bez dalszych powikłań, ale to musi być ważone wobec ryzyka i pacjentów wkład w ich leczenie.

ostatecznie najskuteczniejszą interwencją jest profilaktyka. Zaleca się unikanie stosowania produktu HCTZin u pacjentów wysokiego ryzyka z początkową hiperurykemią lub przebytymi napadami choroby i (lub) obecnością tophi., Jest to szczególnie prawdziwe, wiedząc, że istnieją inne opcje przeciwnadciśnieniowe, takie jaklosartan, które są mniej niepokojące w tej populacji pacjentów.16

1. funkcjonariusze i koordynatorzy ALLHAT kolaboracyjnej grupy badawczej ALLHAT. Główne wyniki u pacjentów wysokiego ryzyka z nadciśnieniem tętniczym leczonych inhibitorem konwertazy angiotensyny lub blokerem kanału wapniowego w porównaniu z lekami moczopędnymi leczenie przeciwnadciśnieniowe i obniżające stężenie lipidów w celu zapobiegania zawałowi serca (ALLHAT). JAMA. 2002;288:2981-2997.
2. Rosendorff C, Black HR, Cannon CP, et. al., Leczenie nadciśnienia tętniczego w profilaktyce i leczeniu choroby niedokrwiennej serca: oświadczenie Naukowe Amerykańskiego Stowarzyszenia Kardiologicznego (American Heart Association Council forHigh Blood Pressure Research) oraz Rady kardiologii klinicznej i Epidemiologii oraz profilaktyki. Krążenie. 2007;115:2761-2788.
3. Leki sercowo-naczyniowe i kwas moczowy w surowicy. Cardiovasc Drugs Ther 2003; 17: 397-414.
4. Savage PJ, Pressel SL, Curb JD i in., Wpływ długotrwałego, niskiego dawkowania, diuretycznego, przeciwnadciśnieniowego leczenia na stężenie glukozy,lipidów,kwasu moczowego i potasu u starszych mężczyzn i kobiet z izolowanymi nadciśnieniami skurczowymi: nadciśnienie skurczowe w starszym wieku. SHEP Cooperative Research Group. Arch Intern Med 1998;158: 741-51.
5. Carlsen JE, Kober L, Torp-Pedersen C. związek między dawką bendrofluazydu, działaniem przeciwnadciśnieniowym i niekorzystnymi efektami biochemicznymi. BMJ 1990; 300: 975-8.
6. montuje DB. Fizjologii molekularnej i czteroskładnikowego modelu transportu moczanu. Curr Opin Nephrol Hypertenss 2005; 14:460-3.,
7. Rafey MA, Lipkowitz MS, Leal-Pinto E et al. Transport kwasu moczowego. Curr Opin Nephrol Hypertenss 2003; 12: 511-6.
8. Srimaroeng C, Perry JL, Pritchard JB. Fizjologia, struktura i regulacja klonowanych transporterów anionów organicznych. Xenobiotica 2008; 38: 889-935.
9. Hasannejad H, Takeda M, Taki K et al. Interakcje transporterów anionów humanoorganicznych z lekami moczopędnymi. J Pharmacol Exp Ther 2004; 308:1021-9.
10. De Vries JX, Voss A, Ittensohn A et al. Interakcje allopurynolu i hydrochlorotiazydu podczas długotrwałego podawania doustnego obu leków u zdrowych osób. II., Kinetyka allopurynolu, oksypurynolu i hydrochlorotiazydu. Clin Investig 1994; 72:1076-81.
11. Franse LV, Pahor M, Di Bari m et al. Kwas moczowy w surowicy, moczopędne leczenie i ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych w układzie skurczowym (SHEP). J. W. 2000;18:1149-54.
12. Young JL Jr, Boswell RB, Nies AS. Ciężka allopurynolhypersensitivity. Leczenie skojarzone z tiazydowymi lekami moczopędnymi i wcześniejszymi zaburzeniami czynności nerek. Arch Intern Med 1974; 134: 553-8.
13. Leki sercowo-naczyniowe i kwas moczowy w surowicy. Cardiovasc Drugs Ther 2003; 17: 397-414.
14. Savage PJ, Pressel SL, Curb JD i in., Wpływ długotrwałego, niskiego dawkowania, diuretycznego, przeciwnadciśnieniowego leczenia na stężenie glukozy,lipidów,kwasu moczowego i potasu u starszych mężczyzn i kobiet z izolowanymi nadciśnieniami skurczowymi: nadciśnienie skurczowe w starszym wieku. SHEP Cooperative Research Group. Arch Intern Med 1998;158: 741-51.
15. Carlsen JE, Kober L, Torp-Pedersen C. związek między dawką bendrofluazydu, działaniem przeciwnadciśnieniowym i niekorzystnymi efektami biochemicznymi. BMJ 1990; 300: 975-8.
16. Bezpieczeństwo losartanu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i hiperurykemią typu tiazydowego., Nerka Int 1999;56: 1879-85.