Wczesne życie
Rodzina i dzieciństwo
Wolfgang Amadeus Mozart urodził się 27 stycznia 1756 roku w rodzinie Leopolda Mozarta (1719-1787) i Anny Marii z domu Pertl (1720-1778) przy Getreidegasse 9 w Salzburgu. Salzburg był stolicą arcybiskupstwa Salzburga, kościelnego Księstwa Świętego Cesarstwa Rzymskiego (dziś w Austrii)., Był najmłodszym z siedmiorga dzieci, z których pięcioro zmarło w niemowlęctwie. Jego starszą siostrą była Maria Anna Mozart (1751-1829), nazywana „Nannerl”. Mozart został ochrzczony dzień po narodzinach w Katedrze Św. Ruperta w Salzburgu. Zapis chrztu podaje jego imię w zlatynizowanej formie, jako Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart. Zwykle nazywał siebie „Wolfgang Amadè Mozart” jako dorosły, ale jego imię miało wiele wariantów.
Leopold Mozart, pochodzący z Augsburga, wówczas Wolnego Miasta Cesarskiego w Świętym Cesarstwie Rzymskim, był pomniejszym kompozytorem i doświadczonym nauczycielem., W 1743 roku został mianowany czwartym skrzypkiem w muzycznym establishmencie hrabiego Leopolda Antona von Firmiana, rządzącego księcia-arcybiskupa Salzburga. Cztery lata później ożenił się z Anną Marią w Salzburgu. Leopold został zastępcą kapelmistrza orkiestry w 1763 roku. W roku urodzenia syna Leopold opublikował podręcznik gry na skrzypcach Versuch einer gründlichen Violinschule, który osiągnął sukces.
gdy Nannerl miała 7 lat, zaczęła naukę gry na keyboardzie u ojca, podczas gdy jej trzyletni brat patrzył na, Wiele lat później, po śmierci brata, wspominała:
często spędzał dużo czasu na clavier, wybierając tercje, które zawsze uderzały, a jego przyjemność pokazywała, że brzmiało to dobrze. … W czwartym roku życia jego ojciec zaczął uczyć go kilku menuetów i sztuk w clavier. … Potrafił grać bezbłędnie i z największą delikatnością, zachowując dokładnie czas. … W wieku pięciu lat komponował już małe utwory, które grał dla swojego ojca, który je zapisał.,
Rodzina Mozartów w trasie: Leopold, Wolfgang i Nannerl. Akwarela Carmontelle, ok. 1763
te wczesne utwory, K. 1-5, zostały zarejestrowane w Nannerl Notenbuch. Istnieje pewna naukowa debata na temat tego, czy Mozart miał cztery czy pięć lat, kiedy tworzył swoje pierwsze kompozycje muzyczne, choć nie ma wątpliwości, że Mozart skomponował swoje pierwsze trzy utwory muzyczne w ciągu kilku tygodni: K. 1a, 1b i 1c.
we wczesnych latach jego ojciec był jedynym nauczycielem., Oprócz muzyki uczył dzieci języków i przedmiotów akademickich. Salomon zauważa, że podczas gdy Leopold był oddanym nauczycielem dla swoich dzieci, istnieją dowody na to, że Mozart był chętny do postępu poza tym, czego był nauczany. Jego pierwsza kompozycja z atramentem i jego przedwczesne wysiłki ze skrzypcami były z jego inicjatywy i zaskoczyły Leopolda, który ostatecznie zrezygnował z komponowania, gdy talent muzyczny jego syna stał się oczywisty.,
1762-73: Podróże
gdy Wolfgang był młody, jego rodzina odbyła kilka europejskich podróży, w których on i Nannerl występowali jako cudowne dzieci. Rozpoczęły się one wystawą w 1762 roku na dworze księcia-elektora Maksymiliana III Bawarskiego w Monachium oraz na dworach cesarskich w Wiedniu i Pradze., Następnie odbyła długą trasę koncertową, trwającą trzy i pół roku, zabierając rodzinę na dwory w Monachium, Mannheim, Paryżu, Londynie, Dover, Hadze, Amsterdamie, Utrechcie, Mechelen i ponownie do Paryża, a z powrotem do domu przez Zurych, Donaueschingen i Monachium. Podczas tej podróży Wolfgang poznał wielu muzyków i zapoznał się z twórczością innych kompozytorów. Szczególnie znaczący wpływ wywarł Johann Christian Bach, którego odwiedził w Londynie w 1764 i 1765 roku. Kiedy miał osiem lat, Mozart napisał swoją pierwszą symfonię, z której większość prawdopodobnie została przepisana przez jego ojca.,
problemy z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz Pomoc dla mediów.
wycieczki rodzinne były często trudne, a warunki podróży były prymitywne., Musieli czekać na zaproszenia i zwrot pieniędzy od szlachty i znosili długie, prawie śmiertelne choroby daleko od domu: najpierw Leopold (Londyn, lato 1764), potem oboje dzieci (Haga, jesień 1765). Rodzina ponownie wyjechała do Wiednia pod koniec 1767 roku i pozostała tam do grudnia 1768 roku.
Po roku spędzonym w Salzburgu Leopold i Wolfgang wyruszyli do Włoch, zostawiając w domu Annę Marię i Nannerl. Tura ta trwała od grudnia 1769 do marca 1771. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych podróży, Leopold chciał pokazać zdolności syna jako wykonawcy i szybko dojrzewającego kompozytora., Wolfgang poznał Josefa Myslivečka i Giovanniego Battistę Martini w Bolonii i został przyjęty do słynnej Accademia Filarmonica. W Rzymie dwukrotnie usłyszał Miserere Gregorio Allegriego w wykonaniu, w Kaplicy Sykstyńskiej, i spisał je z pamięci, tworząc w ten sposób pierwszą nieautoryzowaną kopię tej ściśle strzeżonej własności Watykanu.
w Mediolanie Mozart napisał operę Mitrydate Re di Ponto (1770), która została wykonana z sukcesem. Doprowadziło to do kolejnych zleceń operowych., Dwukrotnie wracał z ojcem do Mediolanu (sierpień–grudzień 1771; październik 1772 – marzec 1773) na kompozycje i premiery Ascanio in Alba (1771) i Lucio Silla (1772). Leopold miał nadzieję, że te wizyty doprowadzą do profesjonalnego mianowania syna i faktycznie rządzący arcyksiążę Ferdynand rozważał zatrudnienie Mozarta, ale z powodu niechęci jego matki cesarzowej Marii Teresy do zatrudniania „bezużytecznych ludzi” sprawa została odrzucona i nadzieje Leopolda nigdy nie zostały zrealizowane. Pod koniec podróży Mozart napisał motet solowy Exsultate, jubilate, K. 165.,
1773-77: zatrudnienie na dworze w Salzburgu
Tanzmeisterhaus , Salzburg, rezydencja rodziny Mozartów z 1773 r.; zrekonstruowana w 1996 r.
Po powrocie z ojca z Włoch 13 marca 1773 r., Mozart został zatrudniony jako nadworny muzyk władcy Salzburga, księcia-arcybiskupa Hieronima Colloredo. Kompozytor miał wielu przyjaciół i wielbicieli w Salzburgu i miał okazję pracować w wielu gatunkach, w tym Symfonie, Sonaty, kwartety smyczkowe, msze, serenady i kilka mniejszych oper., Między kwietniem a grudniem 1775 Mozart rozwinął entuzjazm dla koncertów skrzypcowych, tworząc serię pięciu (jedynych, które napisał), które stopniowo wzrastały w ich muzycznym wyrafinowaniu. Trzy ostatnie-K. 216, K. 218, k. 219-są obecnie podstawą repertuaru. W 1776 roku skierował swoje wysiłki na koncerty fortepianowe, których kulminacją był E♭ concerto K. 271 z początku 1777 roku, uważany przez krytyków za przełomowy utwór.
pomimo tych sukcesów artystycznych, Mozart coraz bardziej niezadowolony z Salzburga i zdwojone wysiłki, aby znaleźć miejsce gdzie indziej., Jednym z powodów była jego niska pensja, 150 florenów rocznie; Mozart tęsknił za komponowaniem oper, a Salzburg dawał im tylko rzadkie okazje. Sytuacja pogorszyła się w 1775 roku, kiedy Teatr dworski został zamknięty, tym bardziej, że drugi Teatr w Salzburgu był zarezerwowany przede wszystkim dla zwiedzających trup.
dwie długie wyprawy w poszukiwaniu pracy przerwały ten długi pobyt w Salzburgu. Mozart i jego ojciec odwiedzili Wiedeń od 14 lipca do 26 września 1773 i Monachium od 6 grudnia 1774 do marca 1775., Żadna z tych wizyt nie była udana, choć podróż do Monachium zaowocowała popularnym sukcesem z premierą opery La finta giardiniera Mozarta.
1777-78: podróż do Paryża
Mozart noszący odznakę Orderu Złotej ostrogi, którą otrzymał w 1770 od papieża Klemensa XIV w Rzymie. Obraz jest kopią utraconego dzieła z 1777 roku.
w sierpniu 1777 Mozart zrezygnował ze stanowiska w Salzburgu i 23 września wyruszył ponownie w poszukiwaniu pracy, odwiedzając Augsburg, Mannheim, Paryż i Monachium.,
Mozart zapoznał się z członkami słynnej orkiestry w Mannheim, najlepszej wówczas w Europie. Zakochał się również w Aloysi Weber, jednej z czterech córek muzycznej rodziny. Mozart wyjechał do Paryża 14 marca 1778 roku, aby kontynuować poszukiwania. Jeden z jego listów z Paryża wskazuje na możliwość posady organisty w Wersalu, ale Mozart nie był zainteresowany takim spotkaniem. Popadł w długi i zajął się zastawianiem kosztowności., Do nadiru wizyty doszło, gdy matka Mozarta zachorowała i zmarła 3 lipca 1778 roku. Zdarzały się opóźnienia w wezwaniu lekarza-prawdopodobnie, według Halliwella, z powodu braku funduszy. Mozart przebywał u Melchiora Grimma, który jako osobisty sekretarz księcia d ' Orléans mieszkał w jego rezydencji.
Gdy Mozart przebywał w Paryżu, jego ojciec starał się o zatrudnienie dla niego w Salzburgu. Dzięki wsparciu miejscowej szlachty Mozart otrzymał posadę nadwornego organisty i koncertmistrza. Roczna pensja wynosiła 450 florenów, ale nie chciał jej przyjąć., W tym czasie stosunki między Grimmem a Mozartem ochłonęły i Mozart się wyprowadził. Po opuszczeniu Paryża we wrześniu 1778 do Strasburga, przebywał w Mannheimie i Monachium, wciąż mając nadzieję na uzyskanie nominacji poza Salzburgiem. W Monachium ponownie spotkał Aloysię, teraz bardzo utytułowaną piosenkarkę, ale ona już się nim nie interesowała. Mozart powrócił do Salzburga 15 stycznia 1779 roku i przyjął nową nominację, ale jego niezadowolenie z Salzburga nie ustało.
wśród bardziej znanych utworów, które Mozart napisał w podróży Paryskiej, jest sonata fortepianowa A-moll, K., 310 / 300D, Symfonia „Paryska” (nr 31), która została wykonana w Paryżu 12 i 18 czerwca 1778 roku. I Koncert na flet i harfę C-dur, K. 299/297c.
Wiedeń
1781: odjazd
Rodzina Mozartów, ok. 1780 (della Croce); portret na ścianie matki Mozarta.
w styczniu 1781 roku w Monachium odbyła się premiera opery Idomeneo Mozarta., Następnego marca Mozart został wezwany do Wiednia, gdzie jego pracodawca, Arcybiskup Colloredo, uczestniczył w uroczystościach wstąpienia Józefa II na tron austriacki. Dla Colloredo było to po prostu kwestia chęci, aby jego muzyczny sługa był pod ręką (Mozart rzeczywiście był zobowiązany do jedzenia w zakładzie Colloredo z valets i kucharzy.,) Jednak Mozart planował większą karierę, nawet gdy kontynuował służbę arcybiskupa; na przykład napisał do swojego ojca:
moim głównym celem jest teraz spotkanie z cesarzem w jakiś przyjemny sposób, jestem absolutnie zdeterminowany, aby On mnie poznał. Byłbym bardzo szczęśliwy, gdybym mógł przekopać moją operę dla niego, a potem zagrać fugę lub dwie, bo to właśnie lubi.
Mozart rzeczywiście wkrótce spotkał się z cesarzem, który ostatecznie miał wspierać swoją karierę znacznie z prowizji i stanowiska w niepełnym wymiarze godzin.,
w tym samym liście do ojca, który właśnie zacytował, Mozart przedstawił swoje plany uczestnictwa jako solista w koncertach Tonkünstler-Societät, wybitnej serii koncertów charytatywnych; plan ten również wszedł w życie po tym, jak lokalna szlachta przeważyła nad Colloredo, aby porzucić jego sprzeciw.
życzenie Colloredo, aby uniemożliwić Mozartowi występy poza jego siedzibą, zostało jednak w innych przypadkach zrealizowane, wzbudzając gniew kompozytora; jednym z przykładów była szansa na występ przed cesarzem u hrabiny Thun za opłatą równą połowie rocznej pensji Salzburskiej.,
w maju doszło do kłótni z arcybiskupem: Mozart próbował podać się do dymisji i został odrzucony. W następnym miesiącu wydano pozwolenie, ale w sposób rażąco obrazujący: kompozytora zwolniono dosłownie „z kopniakiem w dupę”, zarządzanym przez zarządcę arcybiskupa, hrabiego Arco. Mozart postanowił osiedlić się w Wiedniu jako niezależny wykonawca i kompozytor.
kłótnia z arcybiskupem była dla Mozarta trudniejsza, bo jego ojciec był przeciw niemu., Mając gorącą nadzieję, że posłusznie pójdzie za Colloredo z powrotem do Salzburga, ojciec Mozarta wymienił intensywne listy z synem, wzywając go do pojednania się z ich pracodawcą. Mozart z pasją bronił zamiaru samodzielnej kariery w Wiedniu. Debata zakończyła się, gdy Mozart został zdymisjonowany przez arcybiskupa, uwalniając się zarówno od pracodawcy, jak i od żądań ojca do powrotu. Solomon scharakteryzował rezygnację Mozarta jako „krok rewolucyjny” i znacznie zmienił bieg jego życia.,
Wczesne lata
nowa kariera Mozarta w Wiedniu rozpoczęła się dobrze. Często występował jako pianista, szczególnie w konkursie przed cesarzem z Muzio Clementim 24 grudnia 1781, i wkrótce „stał się najlepszym klawiszowcem w Wiedniu”. W 1782 roku ukończył operę Die Entführung aus dem Serail (porwanie z Seraglio), której premiera odbyła się 16 lipca 1782 roku i odniosła spory sukces., Utwór został wkrótce wykonany „w całej niemieckojęzycznej Europie”, co ugruntowało reputację Mozarta jako kompozytora.
w pobliżu szczytu swoich kłótni z Colloredo Mozart zamieszkał z rodziną Weberów, którzy przenieśli się do Wiednia z Mannheim. Ojciec, Fridolin, zmarł, a Weberowie przyjmowali teraz lokatorów, aby związać koniec z końcem.,
małżeństwo i dzieci
Aloysia, która wcześniej odrzuciła Garnitur Mozarta, wyszła za mąż za aktora i artystę Józefa Langego. Zainteresowanie Mozarta przesunęło się na trzecią córkę Webera, Konstancję.
zaloty nie przebiegły całkiem sprawnie; zachowana korespondencja wskazuje, że Mozart i Konstancja na krótko rozstali się w kwietniu 1782 roku. Mozart stanął przed trudnym zadaniem w uzyskaniu zgody ojca na małżeństwo. Para ostatecznie pobrała się 4 sierpnia 1782 roku w Katedrze Św. Szczepana, dzień przed otrzymaniem przez ojca zgody pocztą.,l Thomas Mozart (21 września 1784 – 31 października 1858)
1782-87
w latach 1782 i 1783 Mozart zapoznał się z twórczością Jana Sebastiana Bacha i Georga Friderica Haendla pod wpływem Gottfrieda van swietena, który posiadał wiele rękopisów mistrzów baroku., Studiowanie tych partytur przez Mozarta zainspirowało kompozycje w stylu barokowym, a później wpłynęło na jego język muzyczny, na przykład w fugalnych pasażach w Czarodziejskim flecie i finale IV Symfonii.
w 1783 roku Mozart wraz z żoną odwiedził rodzinę w Salzburgu. Jego ojciec i siostra byli dla Constanze uprzejmi, ale wizyta skłoniła go do skomponowania jednego z wielkich dzieł liturgicznych Mozarta, Mszy C-moll. Choć nie została ukończona, miała swoją premierę w Salzburgu, gdzie Constanze zaśpiewała partię solową.,
Mozart poznał Josepha Haydna w Wiedniu około 1784 roku i obaj Kompozytorzy zaprzyjaźnili się. Kiedy Haydn odwiedził Wiedeń, czasami grali razem w improwizowanym kwartecie Smyczkowym. Sześć kwartetów Mozarta dedykowanych Haydnowi (K. 387, K. 421, K. 428, K. 458, k. 464 i K. 465) datuje się na lata 1782-1785 i uważa się je za odpowiedź na Opus 33 Haydna z 1781 roku. Haydn w 1785 roku powiedział ojcu Mozarta: „powiadam ci przed Bogiem i jako uczciwy człowiek, twój syn jest największym kompozytorem znanym mi z osoby i reputacji, ma gust, a co więcej największe umiejętności kompozytorskie.,”
w latach 1782-1785 Mozart koncertował z samym sobą jako solista, prezentując trzy lub cztery nowe koncerty fortepianowe w każdym sezonie. Ponieważ w teatrach brakowało miejsca, zarezerwował niekonwencjonalne miejsca: dużą salę w Trattnerhof (apartamentowiec) i salę balową w mehlgrube (restauracja). Koncerty cieszyły się dużą popularnością, a koncerty, na których miał swoją premierę, są wciąż mocnym elementem repertuaru., Solomon pisze, że w tym okresie Mozart stworzył „harmonijną więź między gorliwym kompozytorem-wykonawcą a zachwyconą publicznością, która miała okazję być świadkiem transformacji i doskonałości głównego gatunku muzycznego”.
dzięki znacznym powrotom z koncertów i innych miejsc, Mozart i jego żona przyjęli raczej luksusowy styl życia. Przenieśli się do drogiego mieszkania, z rocznym czynszem w wysokości 460 florenów. Mozart kupił od Antona Waltera piękne pianino za około 900 florenów i stół bilardowy za około 300., Mozartowie wysłali syna Karla Thomasa do drogiej szkoły z internatem i utrzymywali służbę. Oszczędność była więc niemożliwa, a krótki okres sukcesów finansowych Nie złagodził trudności, jakich później doświadczali Mozartowie.
14 grudnia 1784 Mozart został wolnomularzem, przyjęty do loży Zur Wohltätigkeit („dobroczynność”). Masoneria odgrywała istotną rolę do końca życia Mozarta: uczęszczał na spotkania, wielu jego przyjaciół było masonami, a przy różnych okazjach komponował muzykę masońską, np. Maurerische Trauermusik.,
1786-87: powrót do opery
pomimo wielkiego sukcesu Die Entführung aus dem Serail, Mozart niewiele pisał operowo przez następne cztery lat, produkując tylko dwa niedokończone dzieła i jednoaktówkę der schauspieldirektor. Zamiast tego skupił się na swojej karierze jako solista fortepianu i autor koncertów. Pod koniec 1785 Mozart odszedł od pisania na klawiaturze i rozpoczął słynną współpracę operową z librecistą Lorenzo Da Ponte., W 1786 roku odbyła się w Wiedniu udana premiera małżeństwa Figara. Jego przyjęcie w Pradze w późniejszym okresie roku było jeszcze cieplejsze, co doprowadziło do drugiej współpracy z Da Ponte: opera Don Giovanni, która miała swoją premierę w październiku 1787 roku, zyskała uznanie w Pradze, ale mniejszy sukces w Wiedniu w 1788 roku. Oba utwory należą do najbardziej znanych dzieł Mozarta i są dziś ostoją repertuaru operowego, choć na ich premierach ich muzyczna złożoność sprawiała trudności zarówno słuchaczom, jak i wykonawcom. Tego wydarzenia nie widział ojciec Mozarta, który zmarł 28 maja 1787 roku.,
w grudniu 1787 Mozart ostatecznie uzyskał stałe stanowisko pod arystokratycznym patronatem. Cesarz Józef II mianował go swoim „kompozytorem kameralnym”, stanowisko, które zwolniło się w poprzednim miesiącu po śmierci Glucka. W tym samym roku Mozart zaczął komponować tańce na coroczne Bale w Redoutensaal (zob. Mozart i taniec). Ten skromny dochód stał się ważny dla Mozarta, gdy nadeszły ciężkie czasy. Z akt sądowych wynika, że Józef starał się uchronić cenionego kompozytora przed opuszczeniem Wiednia w pogoni za lepszymi perspektywami.,
w 1787 roku młody Ludwig van Beethoven spędził kilka tygodni w Wiedniu, mając nadzieję na studia u Mozarta. Nie zachowały się żadne wiarygodne dane, które wskazywałyby, czy obaj Kompozytorzy kiedykolwiek się spotkali.
lata późniejsze
1788-90
pod koniec dekady sytuacja Mozarta pogorszyła się. Około 1786 roku przestał pojawiać się często na koncertach publicznych, a jego dochody skurczyły się., Był to trudny okres dla muzyków w Wiedniu z powodu wojny Austro-Tureckiej: zarówno ogólny poziom dobrobytu, jak i zdolność arystokracji do wspierania muzyki spadły.
W połowie 1788 roku Mozart wraz z rodziną przeniósł się z Wiednia na przedmieścia Alsergrund. Chociaż sugerowano, że Mozart miał na celu zmniejszenie wydatków na wynajem, badania pokazują, że przeprowadzając się na przedmieścia, Mozart nie zmniejszył swoich wydatków( jak pisał w liście do Puchberga), ale tylko zwiększył przestrzeń mieszkaniową, którą miał do dyspozycji., Mozart zaczął pożyczać pieniądze, najczęściej od swojego przyjaciela i kolegi Masona Michaela Puchberga;” żałosna Sekwencja listów błagających o pożyczki ” przetrwała. Maynard Solomon i inni sugerowali, że Mozart cierpiał na depresję i wydaje się, że jego twórczość spowolniła. Do najważniejszych dzieł tego okresu należą trzy ostatnie Symfonie (nr 39, 40 i 41, wszystkie z 1788 roku) oraz ostatnia z trzech oper Da Ponte, Così fan tutte, prawykonana w 1790 roku.,
w tym czasie Mozart odbył kilka długich podróży, mając nadzieję na poprawę swojego losu: do Lipska, Drezna i Berlina wiosną 1789 roku oraz Frankfurtu, Mannheimu i innych niemieckich miast w 1790 roku.
1791
ostatni rok Mozarta był, aż do ostatniej choroby, czasem wysokiej produktywności—a według niektórych relacji, jednym z osobistych uzdrowień. Skomponował wiele dzieł, w tym niektóre z jego najbardziej podziwianych dzieł: opera Czarodziejski flet; ostatni koncert fortepianowy (K. 595 w B♭); koncert klarnetowy K. 622; ostatni z serii kwintetów smyczkowych (K. 595 w B♭)., 614 W E♭); motet Ave verum corpus K. 618; i niedokończone Requiem K. 626.
sytuacja finansowa Mozarta, będąca źródłem niepokoju w 1790 roku, w końcu zaczęła się poprawiać. Chociaż dowody są niejednoznaczne, wydaje się, że bogaci mecenasi na Węgrzech i w Amsterdamie obiecywali Mozartowi renty w zamian za okazjonalną kompozycję. Uważa się, że skorzystał ze sprzedaży muzyki tanecznej napisanej w jego roli jako Imperial chamber composer. Mozart nie pożyczał już od Puchberga dużych sum i zaczął spłacać swoje długi.,
odczuwał wielką satysfakcję z publicznego sukcesu niektórych swoich utworów, zwłaszcza Czarodziejskiego fletu (wykonywanego kilka razy w krótkim okresie między jego premierą a śmiercią Mozarta) oraz Małej kantaty masońskiej K. 623, której premiera odbyła się 17 listopada 1791 roku.
ostatnia choroba i śmierć
Mozart zachorował podczas praskiej premiery 6 września 1791 roku jego opery La clemenza di Tito, napisanej w tym samym roku na zamówienie uroczystości koronacyjnych cesarza., Przez pewien czas kontynuował swoje funkcje zawodowe i 30 września poprowadził premierę Czarodziejskiego fletu. Jego stan zdrowia pogorszył się 20 listopada, kiedy to został przykuty do łóżka, cierpiąc na obrzęk, ból i wymioty.
Mozart był pod opieką żony i jej najmłodszej siostry., Był umysłowo zajęty zadaniem dokończenia Requiem, ale dowody, że dyktował fragmenty swojemu uczniowi Franzowi Xaverowi Süssmayrowi, są minimalne.
Mozart zmarł w swoim domu 5 grudnia 1791 roku (w wieku 35 lat) o godzinie 12:55. Nowy Gaj opisuje jego pogrzeb:
Mozart został pochowany we wspólnym grobie, zgodnie ze współczesnym wiedeńskim zwyczajem, na cmentarzu St.Marx pod miastem 7 grudnia., Jeśli, jak mówią późniejsze doniesienia, nie było żałobników, to również jest to zgodne z wiedeńskimi zwyczajami pogrzebowymi w tym czasie; później Otto Jahn (1856) napisał, że Salieri, Süssmayr, van Swieten i dwóch innych muzyków byli obecni. Opowieść o burzy i śniegu jest fałszywa; dzień był spokojny i łagodny.
wyrażenie „wspólny grób” nie odnosi się ani do wspólnego grobu, ani do grobu nędzarza, ale do indywidualnego grobu członka zwyczajnego ludu (tzn. nie arystokracji). Po dziesięciu latach wspólne groby zostały poddane wykopaliskom; groby arystokratów nie.,
przyczyny śmierci Mozarta nie można z całą pewnością poznać. Oficjalny zapis ma to jako hitziges Frieselfieber („ciężka gorączka miliarna”, odnosząca się do wysypki, która wygląda jak nasiona prosa), bardziej opis objawów niż diagnoza. Naukowcy zasugerowali ponad sto przyczyn zgonów, w tym ostrą gorączkę reumatyczną, zakażenie paciorkowcami, włośnicę, grypę, zatrucie rtęcią i rzadką dolegliwość nerek.,
skromny pogrzeb Mozarta nie odzwierciedlał jego pozycji wśród publiczności jako kompozytora; nabożeństwa żałobne i koncerty w Wiedniu i Pradze cieszyły się dużym zainteresowaniem. W okresie bezpośrednio po jego śmierci jego reputacja znacznie wzrosła. Solomon opisuje „bezprecedensową falę entuzjazmu” dla swojej twórczości; pisano biografie (najpierw schlichtegroll, Niemetschek i Nissen); wydawcy rywalizowali o wydanie kompletnych wydań jego dzieł.