- idea społeczeństwa daltonizmu, podczas gdy dobre intencje, pozostawia ludzi bez języka do omówienia rasy i zbadać własne uprzedzenia.
- daltonizm opiera się na koncepcji, że różnice rasowe nie mają znaczenia i ignoruje realia systemowego rasizmu.,
- poniżej, OprahMag pisarz Samantha Vincenty rozmawia z socjologami Eduardo Bonilla-Silva i Meghan Burke o problemie z daltonizm-i jak stać się anty-rasistowskie, zamiast.
międzynarodowe protesty przeciwko śmierci George ' a Floyda, Breonny Taylor i Ahmaud Arbery właśnie zaczęły wywoływać pozytywne zmiany, naciskając Stany od Minnesoty do Kalifornii, aby przemyślały, w jaki sposób sfinansują egzekwowanie prawa i zajmą się brutalnością policji w przyszłości., Długo zaległy krzyk nad sposobami czarnoskórych Amerykanów zostały źle potraktowane, niedoceniane i niedostatecznie opłacane jest również skutecznie uzbrojony wielu nie-czarnych ludzi do prowadzenia trudnych rozmów na temat rasy i nierówności rasowej w USA-często, po raz pierwszy w ich życiu.
Niestety, mogę jednak powiedzieć z pierwszej ręki, że niektórzy nadal nie chcą o tym rozmawiać. W ogóle. Będą pierwszymi, którzy powiedzą ci, że nie mają rasistowskiej kości w swoim ciele i nie obchodzi ich, czy jesteś biały, czarny, fioletowy, czy niebieski itp., W rzeczywistości mówią, że są „daltonistami” – co oznacza, że nawet nie widzą rasy. I ta odmowa zobaczenia go często idzie w parze z pilnym pragnieniem, aby jak najszybciej przestać dyskutować o różnicach rasowych.
obecne dyskusje na Facebook ' u wśród moich 40-ciu, przytłaczająco białych byłych kolegów z klasy na przedmieściach Connecticut, w których mieszkałem jako nastolatek, są, delikatnie mówiąc, roiling szambo uczuć. Obelgi są rzucane, dawne miażdży się., Cierpliwe Wyjaśnienie jednej z kobiet, w jaki sposób polityka mieszkaniowa” redlining „z 1930 roku miała trwały wpływ na nierówności ekonomiczne, jest odrzucane z gniewnym naciskiem, że koncepcja białego przywileju jest w rzeczywistości” odwrotnym rasizmem.”
i pewnego dnia, ku mojemu miłemu zaskoczeniu, zobaczyłem artykuł o tym, jak 1100 osób w moim starym rodzinnym mieście zgromadziło się na wiecu Black Lives Matter na zieleni miejskiej. Ten pokojowy pokaz wsparcia spowodował, że kilku długoletnich białych mieszkańców całkowicie straciło swoje minds…at najmniej online.,
ignorancja w postach niektórych moich byłych kolegów z klasy nie zaszokowała mnie; jako biała Latynoska kobieta, która nie „wygląda na Portorykankę”, Wiele osób czuło się bezpiecznie, pisząc brzydkie uwagi w mojej firmie przez pięć lat tam mieszkałem. Co mnie zaskoczyło, jak szybko ci, którzy zidentyfikowali jako daltonistę, wpadli w panikę—lub nawet wściekli – kiedy ich sąsiedzi zaczęli się zastanawiać, czy rasizm żył w ich własnych podwórkach (i Zieleni Miejskiej) przez cały czas.,
aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób daltonizm łączy się z uprzedzeniami—i przeciw-intuicyjnie pomaga utrzymać rasizm zamiast uczynić go bezsilnym—rozmawiałem z dwoma osobami, które dosłownie napisały książkę na ten temat: socjologami Eduardo Bonilla-Silva, autorem rasizmu bez rasistów, i Meghan Burke, autor Colorblind rasizm.
pojęcie daltonizmu rozkwitło po Ruchu Praw Obywatelskich.
„nie jestem pierwszym, który to powiedział, ale dla wielu białych ludzi bycie określanym jako rasista jest jednym z ich najgorszych lęków”, mówi Burke., „I jak nadal uczymy się w tym kraju, dla wielu ludzi kolorowych, zwłaszcza czarnych, ich największym obawą jest to, że nie przeżyją interakcji z funkcjonariuszem policji. Tak naprawdę mówimy o bardzo różnych światach doświadczenia.”
„Zapożycza to z ostatniej trzeciej przemowy Martina Luthera Kinga Jr., w której mówi, że chce, aby ludzie widzieli jego dzieci ze względu na treść ich charakteru, a nie kolor ich skóry., Więc myślę, że jest łatwo dla wielu białych ludzi o dobrych intencjach usłyszeć to i powiedzieć: „Cóż, rany, okej. Tak. Nie chcę, żeby to był główny obiektyw, którego używam do oceny charakteru ludzi.”
Colorblindness zaprzecza przeżyciom innych ludzi.
aby zrozumieć, w jaki sposób zaciemnienie kolorów kończy się zaprzeczaniem doświadczeniom innych ludzi, Burke kontynuuje: „ważne jest również, aby uzyskać jasność co oznacza „rasizm” i niektóre niezamierzone szkody, które mogą spowodować ramy zaciemnienia kolorów.,”Aby to zrobić, najpierw wymaga podstawowego zrozumienia, jak Amerykanie, a zwłaszcza biali Amerykanie, myślą o rasizmie, a wielki sposób socjologowie wierzą, że ewoluował w ciągu ostatnich 150 lat.
od końca 1800 roku do połowy 1960 roku system segregacji rasowej i ucisku znany jako Jim Crow sprawił, że czarni Amerykanie mieli takie same prawa społeczne i ekonomiczne, jak biali Amerykanie. Kiedy widzimy zdjęcia czarnych uczniów, którzy składali się z Little Rock Nine twarzą w dół hordy wściekłych białych ludzi, tylko po to, aby iść do szkoły, nikt nie debatuje, Co to jest: rażąca nienawiść., „Praktyki dominacji były na twojej twarzy. Ideologia była jawna-mówi Bonilla-Silva. Po tym, jak ruch praw obywatelskich w latach 60. przyniósł pozytywne zmiany, mówi, ci, którzy nie mieli bezpośredniego wpływu w następnych latach (takich jak ci w podmiejskich białych społecznościach), mogli łatwo wybrać, aby uwierzyć, że wielki, brzydki okres rasizmu w Ameryce był przeszłością.,
wskazując na 40 lat danych, Bonilla-Silva mówi, że rasizm został osadzony w tym, co nazywa „teraz widzisz, teraz nie wpisujesz praktyk”, które są trudniejsze do wywołania-co wygodnie sprawia, że trudniej jest przypiąć je wprost do dyskryminacji. Bonilla-Silva używa przykładu pośrednika, któremu powiedziano, że nie mogą mówić o rasie., Jeśli osoba koloru, taka jak on, mówi, że pośrednik, „Hej, chcę żyć w mieszanej okolicy,” odpowiedź może być, ” Hej, nie mów o tym! Nie widzę rasy, wszyscy jesteśmy ludźmi.”Zamiast tego „”kierujemy” ludzi do różnych dzielnic—czarnej dzielnicy, latynoskiej dzielnicy, białej dzielnicy. Nie musisz więc mówić o rasie, aby uzyskać rasistowskie wyniki.”
” Nie widząca ” rasa zaprzecza systemowemu rasizmowi.,
ponieważ wszyscy są kierowani do nieoficjalnie segregowanych części miasta lub miasta, może być łatwo dla tych w społeczności białej większości, aby nigdy nie myśleć o prawach, zagospodarowania przestrzennego i polityki społecznej, które promują luki w edukacji i równości bogactwa wzdłuż linii rasowych-szczególnie jeśli są one tylko interakcji z tymi, którzy wyglądają jak oni, i którzy mają podobne poglądy na świat. Burke mówi, że pragnienie, by wierzyć, że każdy ma równe szanse na sukces, jest głęboko związane z naszą zbiorową amerykańską wiarą w „indywidualizm”, nawyk lub zasadę bycia niezależnym i samodzielnym., W indywidualistycznym sposobie myślenia problemy takie jak ubóstwo i problemy zdrowotne są rzucane jako osobiste moralne wady, które można przezwyciężyć, a nie objawy większego zepsutego systemu.,
opis Burke ' a odzwierciedla to, co widziałem od niektórych białych kolegów z klasy na mojej osi czasu: niezdarnie wokalizowane przekonania, że ludzie, którzy mieszkają w obszarach o podwyższonym wskaźniku przestępczości i braku dostępu do supermarketów, nie mogą się tym przejmować, bo inaczej będą pracować ciężej, aby przenieść się w lepsze miejsce—na przykład w sąsiedztwie mojego kolegi z klasy., Jeśli ktoś uważa, że zasłużył na każdy sukces w swoim życiu poprzez ciężką pracę, biorąc pod uwagę zalety, które mogły smarować ich ścieżkę, denerwuje to długo utrzymywane przekonanie o własnych zasługach. „W tak zwanym wyścigu życia, jeśli jedna grupa zaczyna 50 jardów przed siebie, członkowie tej grupy są bardziej skłonni do zwycięstwa”, mówi Bonilla-Silva.
stuknij tutaj, aby zagłosować
indywidualistyczne myślenie często obwinia również antyczarną przemoc, taką jak brutalność policji, na nikczemnej osobie-takiej jak Derek Chauvin, policjant, który zamordował George ' a Floyda., „W ten sposób myślenia większym problemem jest zły aktor” -mówi Bonilla-Silva. „I tak, są źli aktorzy i źli gliniarze. Ale jako system, rasizm nie zależy od złych ludzi, aby pozostać na miejscu.”
on również twierdzi, że nawet przemoc policji uchwalona przez czarnych organów ścigania, takich jak funkcjonariusze aresztowani za tasowanie dwóch studentów Atlanty podczas majowego protestu, nie oznacza, że polityka rasowa brutalności policji nie jest prawdziwa. „Systemowy rasizm może być wprowadzany i wykonywany przez Czarne ciała i brązowe ciała” – mówi Bonilla-Silva.,
więc jak ludzie mogą odejść od myślenia daltonistą?
Jeśli jesteś kimś, kto został wychowany do „nie widzi koloru”, a chciałbyś stać się aktywnie antyrasistowski, najpierw zaakceptuj, że poważna zmiana w myśleniu nie nastąpi z dnia na dzień. Jednym z celów jest odejście od myślenia o rasizmie wyłącznie jako o poglądach i czynach popełnianych na poziomie indywidualnym, a zamiast tego jako o systemie ruchomych części., Burke mówi, że ciągłe samo-badanie jest kluczowe, a także wiara w bolesne doświadczenia życiowe innych, zamiast minimalizować je, aby utrzymać swój komfort. „Nadal szanuję ten proces. Próbuje zrobić to samo przesłuchanie, aby naprawdę myśleć o tym, jak mógłbym zrobić lepiej” – mówi Burke. „I myślę, że musimy słuchać głosów czarnych ludzi, innych ludzi koloru i innych marginalizowanych ludzi szeroko we wszystkich naszych przestrzeniach.”
Możesz także zanurzyć się w bogactwie wspaniałych podcastów i książek o rasie w Ameryce., (Uświadomienie sobie, że nie czytam wystarczająco dużo pracy czarnych autorów było częścią mojej własnej niedawnej samokontroli.) Oprzeć się pokusie, aby poprosić czarną osobę w swoim życiu, aby wyjaśnić rzeczy, lub co gorsza, oczekiwać, że ukoić wszelkie poczucie winy może być uczucie. Niedawno słyszałem jeden adwokat anty-rasizm zaleca buddying się z kolegą non-czarny przyjaciel, prowadzenie wątku tekstowego do dzielenia się pytaniami i zasobami, aby edukować się nawzajem.
a co jeśli już jesteś na pokładzie pracy, ale chcesz wygrać swoje frustrujące Facebook „przyjaciół”? (Ahem.,), Które zazwyczaj wymagają dużych inwestycji czasu, Burke mówi, ze zróżnicowaną wypłatą. „Kiedy byłem na nim, starałem się z rozmysłem zaangażować we właściwy moment z właściwą osobą, z właściwym problemem, aby powiedzieć:” rozpakujmy to trochę.”I czasami ludzie mówili, że to było dla nich skuteczne. Ale to wymaga czasu.”
innymi słowy, trzeba mieć trwające rozmowy Facebook, a nie tylko jeden. „Nie ma idealnego posta, nikt nie odpowiada., To muszą być dwie osoby, które naprawdę rozmawiają. I nawet wtedy liczy się to, co ludzie robią po tej rozmowie.”
Mieszkasz w mieszanej okolicy? I wtedy mogą powiedzieć: „Cóż, moja okolica is…it” to zwykła dzielnica ” – mówi Bonilla-Silva. Znowu biały?”A potem po prostu zostają całkowicie zdyskredytowani, nie potrafią wyartykułować słowa. Tak., A potem naciskasz jeszcze, aby pokazać, że ich daltonistość jest tylko zbiorem zasad-bo w rzeczywistości ich styl życia jest często całkowicie białe dzielnice, przyjaciele i stowarzyszenia.”
co do mnie, to będę dalej pił na Facebook ' u, w tym co teraz nazywam „dialogami z miasta.”Ale rozmowa z Bonillą-Silvą i Burke sprawiła, że pomyślałem, że mój ograniczony czas wolny najlepiej spędzić na bardziej bezpośrednim działaniu i samokształceniu., Wszakże ja też zostałem wychowany na daltonistę, a odrzucenie tego sposobu myślenia oznacza nieustanne angażowanie się z czarnymi ludźmi i czarną kulturą w wysoce niedoskonałe sposoby. Nie mogę tego zrobić dla innych białych. Mogę tylko pomóc nam iść do przodu razem.
„Jest to podobne do tego, o czym mówiła Robin D' Angelo w swojej książce „White Fragility”. Wszystko staje się tym, gdzie wygody i przywileje białych ludzi są chronione-zamiast życia czarnych.”
aby uzyskać więcej takich artykułów, zapisz się do naszego newslettera.