Nathan B. Forrest
nigdy nie wysłałem Cię na pole bitwy tam, gdzie sam nie chciałem iść; nie radziłbym ci teraz kursu, który czułem, że sam nie chcę iść.ścigaj. Byliście dobrymi żołnierzami, możecie być dobrymi obywatelami.
— pożegnalne przemówienie generała Forresta do swoich wojsk, Gainesville, Alabama, 9 maja 1865
Nathan Bedford Forrest (1821-1877) – bogaty właściciel plantacji, Nathan B., Forrest wyróżnił się w armii Konfederacji podczas wojny secesyjnej. Jako kawalerzysta, brał udział w szeroko zakrojonej służbie na Zachodnim teatrze i stał się jednym z najbardziej przerażających oficerów Konfederatów w regionie. Był mistrzem mobilnej wojny i jest często pamiętany ze swoich szybkich ataków i nalotów.
urodzony w biednej szkocko-irlandzkiej rodzinie w Chapel Hill w stanie Tennessee 13 lipca 1821 roku, Forrest był pierwszym z dwanaściorga dzieci., Jego ojciec zmarł, gdy miał 17 lat, a ambitny młody człowiek wkrótce wyciągnął rodzinę z biedy, stając się właścicielem firmy i plantacji, a także handlarzem niewolników w Missisipi. Po wybuchu wojny domowej w 1861 r. stał się jednym z najbogatszych ludzi na południu. Forrest zaciągnął się do armii Konfederacji jako szeregowy, dołączając do Tennessee Mounted Rifles w lipcu 1861 roku., Kiedy zaczął kupować konie i sprzęt dla pułku, za własne pieniądze, zyskał uwagę „wyższych rangą” i wkrótce został mianowany pułkownikiem i otrzymał dowództwo nad własnym pułkiem w październiku 1861 roku-Forrest ' s Tennessee Cavalry Battalion.
chociaż nie miał formalnego szkolenia wojskowego ani doświadczenia, szybko okazał się wzorowym oficerem, najpierw wyróżniając się w bitwie o Fort Donelson w Tennessee w lutym 1862 roku, gdzie odmówił kapitulacji wraz z resztą sił konfederackich i wyszedł przed kapitulacją Fortu., W kwietniu 1862 roku wziął udział w bitwie pod Shiloh w stanie Tennessee, gdzie został ranny, a kilka miesięcy później, w lipcu, został awansowany na Generała Brygady. Następnie wziął udział w konfederackiej ofensywie Heartland dowodząc swoim batalionem w bitwie pod Murfreesborough w stanie Tennessee.
Oblężenie Vicksburga w Missisipi
w grudniu 1862 roku żołnierze Forresta zostali przeniesieni przez generała Braxtona Bragga do innego oficera, wbrew jego protestowi., W rezultacie Forrest musiał zwerbować nową brygadę, składającą się z około 2000 niedoświadczonych rekrutów, z których większość brakowało broni. Ponownie generał Bragg zarządził nalot na Zachodnie Tennessee, aby zakłócić komunikację sił Unii pod dowództwem generała Ulyssesa Granta, które zagrażały miastu Vicksburg w stanie Missisipi. Forrest zaprotestował, że wysłanie tak niewyszkolonych ludzi za linie wroga jest samobójcze, ale Bragg nalegał, a Forrest posłuchał jego rozkazów.,
w nalocie pokazał swój blask, prowadząc tysiące żołnierzy Unii w zachodnim Tennessee w „dzikim pogoni za gęsią skórą”, aby spróbować zlokalizować jego szybko poruszające się siły. Forrest, nigdy nie przebywając w jednym miejscu na tyle długo, by zostać zaatakowanym, poprowadził swoje wojska w najazdach na północ, aż do brzegów rzeki Ohio w południowo-zachodnim Kentucky. Powrócił do swojej bazy w Missisipi z większą liczbą ludzi niż wcześniej. Do tego czasu wszyscy byli w pełni uzbrojeni w zdobytą Broń Unii. W rezultacie generał Unii Ulysses S. Grant został zmuszony do zmiany i opóźnienia strategii swojej kampanii w Vicksburgu., Przyjaciel generała Granta był cytowany, mówiąc o Forreście: „był jedynym konfederackim kawalerzystą, którego ant stał w wielkim strachu.”
Forrest nadal dowodził swoimi ludźmi w operacjach na małą skalę aż do kwietnia 1863 roku, kiedy to został wysłany na tyły Północnej Alabamy i zachodniej Georgii, aby bronić się przed atakiem 3000 kawalerzystów Unii dowodzonych przez pułkownika Abela Streighta, który miał rozkaz odciąć Konfederacką linię kolejową na południe od Chattanoogi w Tennessee, odciąć linię zaopatrzeniową Bragga i zmusić Bragga i jego oddziały do wycofania się do Georgii., Forrest i jego oddziały ścigały ludzi Streighta przez 16 dni, nękając ich przez całą drogę. 3 Maja Forrest dogonił jednostkę Streighta na wschód od Cedar Bluff w Alabamie. Chociaż jego ludzi było znacznie mniej, wielokrotnie paradował z niektórymi z nich wokół szczytu wzgórza, aby pokazać większą siłę i przekonał Streighta do poddania swoich 1500 wyczerpanych żołnierzy.
Forrest służył z główną armią w bitwie pod Chickamauga w Gruzji we wrześniu 1863 roku i wziął setki jeńców Unii., Podobnie jak kilku innych pod dowództwem Bragga, wezwał do natychmiastowego ataku w celu odbicia Chattanoogi, która padła kilka tygodni wcześniej. Gdy Braggowi nie udało się tego zrobić, obaj wdali się w konfrontację i Bragg przeniósł go do niezależnego dowództwa w Missisipi.
4 grudnia 1863 roku Forrest został awansowany do stopnia generała majora. Nadal dowodził swoimi oddziałami w kolejnych bitwach, w tym w Paducah w Kentucky, Brice ' s Cross Roads w Missisipi, gdzie pokonał przeważające siły Unii, oraz w konfliktach pod Spring Hill, Franklin, Fort Pillow i Nashville w Tennessee., W lutym 1865 został awansowany do stopnia generała porucznika.Forrest w swoich strategiach i taktyce często opisywany był jako „urodzony geniusz wojskowy”.”Jednak jedną skazą w jego aktach była masakra w Fort Pillow w stanie Tennessee 12 kwietnia 1864 roku. Zgodnie z ówczesną Polityką Konfederatów, Forrest rozkazał swoim żołnierzom „nie brać więcej murzyńskich jeńców”, gdy zaatakowali i zdobyli Fort Pillow., Kongresowa komisja śledcza zweryfikowała rzeź ponad 300 czarnoskórych mężczyzn, kobiet i dzieci w Forcie.
został zmuszony do powrotu do Selmy w Alabamie w kwietniu 1865 roku, a w maju zrzekł się całego dowództwa. W czasie wojny był jednym z najbardziej cenionych kawaleryjskich i partyzanckich Rangersów, a także jednym z najbardziej innowacyjnych i odnoszących sukcesy generałów. Jego taktyka walki mobilnej jest nadal badana przez współczesnych żołnierzy.
Po wojnie Forrest osiadł w Memphis w stanie Tennessee, ale został zrujnowany finansowo z powodu zniesienia niewolnictwa., Ostatecznie podjął pracę w firmie Marion & Memphis Railroad, gdzie jego umiejętności biznesowe wkrótce umieściły go na stanowisku prezesa. W tym czasie powstał ruch Ku Klux Klan, a w 1867 roku został jego pierwszym wielkim czarodziejem. Ten wybór, jak również oskarżenia o brutalność w bitwie o Fort Pillow, doprowadziły do dramatycznego uszczerbku dla heroicznej reputacji Forresta. Jednak w 1869 roku Forrest, który nie zgadzał się z coraz bardziej brutalną taktyką Ku Klux Klanu, nakazał jej rozwiązanie., Choć rozkaz został zignorowany, Forrest zdystansował się od organizacji.
w październiku 1877 roku zmarł z powodu powikłań cukrzycy i został pochowany na cmentarzu Elmwood w Memphis. W 1904 jego szczątki przeniesiono do Forrest Park, Parku Miejskiego w Memphis.