an Adnotated Bibliography
by Ivan Tomic
tradycyjne relacje historyczne zostały skonstruowane przede wszystkim przez tych, którzy są u władzy, ponieważ zawsze najłatwiej jest dla tych, którzy są u władzy, rejestrować i publikować swoje własne perspektywy. W rezultacie wiele tak zwanych oficjalnych historii zaniedbuje opowiedzenie o doświadczeniach uciskanych i marginalizowanych grup ludności. Bez pisemnych zapisów historie tych grup są zapomniane., W efekcie cisza wymazuje ich istnienie.
rekonstrukcja dokładnej historii, która obejmuje perspektywy wszystkich grup społecznych w określonym okresie czasu, jest procesem trudnym, ale nie jest niemożliwym. Ta lista próbuje rozpocząć ten proces. Każda książka jest potężnym świadectwem potworności, jakich doświadczali ludzie podczas niesławnej „brudnej wojny” w latach 70. XX wieku. czasami są one głęboko niepokojące, w innych niezwykle kontrowersyjne. Ale każda z nich to porywająca historia o przetrwaniu i nadziei.,w 2004 roku, w 2005 roku, Actis, Munú, Cristina Aldini, Liliana Gardella, Miriam Lewin i Elisa Tokar, stworzyła nową wersję gry. To piekło: rozmowy pięciu kobiet ocalałych z argentyńskiego obozu tortur. Trans. GrettaSiebentritt. Nashville: Vanderbilt UP, 2006. Drukuj.
w 1998 roku, dwadzieścia lat po przewrocie wojskowym Videli, pięć kobiet zaczęło spotykać się w sobotnie popołudnia, aby porozmawiać o cierpieniach i torturach, które znosiły podczas uwięzienia w obozie koncentracyjnym w szkole Mechaników argentyńskiej Marynarki Wojennej (ESMA) w latach 70., Chociaż ich rozmowy zostały przetłumaczone na język angielski, są one całkowicie niemonitorowane i nieedytowane. Ich rozmowy podkreślają, w jaki sposób bycie kobietą wpłynęło na ich doświadczenia w obozie koncentracyjnym: jedna z kobiet była wielokrotnie molestowana przez strażników, Inna gwałcona, a inna bezradnie patrzyła, jak ciężarna została zastrzelona. W rozmowach tych kobiet toczy się długa debata na temat natury ludzkiej przestępczości., Nieustannie zmagają się z wyjaśnieniem tego, co niezrozumiałe—jak to jest, że jeden człowiek może świadomie narzucić skrajne ilości bólu fizycznego i psychicznego drugiemu. Kobiety zastanawiają się nad przypadkowym okrucieństwem ludzi zaangażowanych w tortury. Jak oprawca może torturować, a następnie nonszalancko wyjść na kolację pysznego jedzenia i animowanego koleżeństwa? Omawiają również podobieństwa między argentyńskimi metodami wojskowymi a hitlerowskim nazizmem, a także trudności w prowadzeniu normalnego życia po ich uwolnieniu.,
okładka „Dirty Secret, Dirty War: the Exile of Robert J Cox”
Robert Cox pisze w przedmowie, że jest to książka, której nie mógł napisać, nawet po dwudziestu pięciu latach od Argentyny brudnej wojny, nadal uważa, że zbyt bolesne jest przeżywanie wspomnień z tamtych czasów. Książka, napisana przez jego syna Davida, opowiada o cenie, jaką on i jego rodzina zapłacili za zaangażowanie Coxa w rzetelne raportowanie., Jako redaktor „Buenos Aries Herald” kontynuował drukowanie informacji o zaginięciach, mimo że było to ściśle cenzurowane przez rząd Argentyny. Jego działania ostatecznie spowodowały przymusowe wygnanie jego rodziny. Książka bada również rolę Coxa jako brytyjskiego obywatela mieszkającego w Argentynie w najbardziej niesławnym okresie historii tego kraju.
Graham-Yooll, Andrew. A State of Fear: Memories of Argentina ' s Nightmare. Warszawa: Eland, 1986. Drukuj.,
redaktor „Buenos Aries Herald” przez 10 lat Graham-Yooll był zmuszony do wygnania wraz z rodziną podczas brudnej wojny w Argentynie. Jego książka opisuje przerażające doświadczenia codziennego życia w Argentynie, zanim został zmuszony do ucieczki, a także trudności z raportowaniem w kraju z represyjną cenzurą. Graham-Yooll, świadek niezliczonych zbrodni junty, w tym morderstwa, fałszywych aresztowań i przemocy, umiejętnie oddaje nieustający terror, który odczuwał., Książka jest również śladem jego powrotu do Buenos Aires w 1980 roku i trudności z pogodzeniem się z nawiedzającymi wspomnieniami.
okładka „mała szkoła”
The Little School: Tales of Disappearance & Survival. San Francisco, Calif.: Cleis, 1998. Drukuj.
mała szkoła jest fikcyjnym opisem doświadczeń Alicii Partnernoy jako zaginionej osoby podczas brudnej wojny w Argentynie., Historia jest wglądem w to, co widziała, czuła i słyszała podczas ponad trzech miesięcy, które spędziła w tajnym obozie (eufemistycznie nazywanym „małą szkołą”), zanim została przeniesiona do więzienia stanowego, gdzie pozostała przez ponad dwa lata. Książka ukazuje sposób, w jaki partner trzymał się ludzkości i tworzył solidarność z innymi więźniami. Określa ona również pośrednio tortury jako czyny popełniane przez tych, którzy fizycznie nakładają ból na innych. Oprawcami byli strażnicy i oficerowie Małej szkoły, a nie wysocy rangą dowódcy Armii Videli., Partnerka skupia się na małych szczegółach swojego doświadczenia, które nie pozwoliły jej stracić rozsądku, takich jak powtarzanie jej imienia za każdym razem, gdy się budzi, wdzięczność, że jej duży nos pozwala jej zajrzeć poniżej opaski, którą jest zmuszona nosić przez cały czas, i robienie dwudziestu pięciu małych kulek chleba, aby mogła się nimi bawić. W ten sposób tworzy niezwykle potężną narrację, która obnaża okrucieństwa jednego z najdalej idących aktów ludobójstwa.,
w tej niezwykle potężnej książce Marczak śledzi brudną wojnę w Argentynie, w tym historię prowadzącą do zamachu stanu w 1978 roku. Opowiadając wywiady z obywatelami argentyńskimi, bada złożone czynniki sukcesu haniebnych zbrodni junty, które zostały dokonane pomimo wieloletnich międzynarodowych norm przeciwko ludobójstwu i innym zbrodniom przeciwko ludzkości. Wywiady, choć często obrazowe, przygnębiające i przygnębiające, są silnym świadectwem terroru, represji i nadużyć obywateli argentyńskich, jakich doświadczyli w tym okresie historii., Jest to książka o osobistych doświadczeniach, radzeniu sobie, przetrwaniu i odbudowie narodu i jego mieszkańców.
Timerman, Jacobo. Więzień bez nazwiska, cela bez numeru. [2010-08-09 19: 41] Drukuj.
Jacobo Timerman, Żydowski Argentyński dziennikarz, opisuje swoje doświadczenia jako zaginiona osoba podczas brudnej wojny w Argentynie. Jako założyciel i redaktor La Opinión, hiszpańskojęzycznej gazety codziennej w Buenos Aires, Timerman ośmielił się drukować prawdę, choć oznaczało to poddanie się krytyce zarówno ze strony prawicy, jak i lewicy., Jego biografia jest niezwykła w swojej zdolności do ujawniania powszechnej ludzkiej skłonności do usprawiedliwiania ucisku i tortur. W książce, która jest częściowo narracją i częściowo esejem, Timerman wykorzystuje swoje doświadczenie, aby podkreślić znaczenie dziennikarstwa politycznego zarówno w czasach pokoju, jak iw okresach represji i przemocy. Porównuje sytuację w Argentynie w czasie dyktatury Videli do sytuacji w nazistowskich Niemczech i wskazuje sposób, w jaki junta była celem dla niego po prostu jako Żyda.
, Dziennik Więzienny, Argentyna. & Drukuj.
Brytyjski reporter i pisarz dla Sunday Times, Winchester był na Wyspach Malwiny, gdy siły generała Videli najechały. Oskarżony o szpiegostwo na rzecz armii brytyjskiej, został schwytany przez juntę i uwięziony w mieście Ushuaia na 77 dni. Książka, zbiór wpisów z pamiętnika, a także listów, które otrzymywał w więzieniu, oddaje zarówno przyziemne życie więzienne-nudę – zmęczenie, głód – jak i wszechobecne uczucie terroru.