16.3: wspólne przykłady rezonansu


3) kationy sąsiadujące z atomem z pojedynczą parą elektonów.

ponieważ heteroatomy takie jak tlen i azot są bardziej elektronowe niż węgiel, można się spodziewać, że z definicji będą to grupy wycofujące elektrony, które destabilizują karbokacje. W rzeczywistości często jest odwrotnie: jeśli atom tlenu lub azotu znajduje się we właściwej pozycji, ogólnym efektem jest stabilizacja karbokacji., Wynika to z faktu, że chociaż te heteroatomy są grupami wycofującymi elektrony przez indukcję, to są grupami oddającymi elektrony przez rezonans i to właśnie ten efekt rezonansowy jest silniejszy. (Wcześniej zetknęliśmy się z tym samym pomysłem, rozważając względną kwasowość i zasadowość fenoli i amin aromatycznych w sekcji 7.4)., Rozważmy dwie pary gatunków karbokacji poniżej:

w bardziej stabilnych karbokacjach heteroatom działa jako grupa oddająca elektron poprzez rezonans: w efekcie para samotna na heteroatomie jest dostępna do delokalizacji ładunku dodatniego. W mniej stabilnych karbokationach dodatnio naładowany węgiel znajduje się więcej niż jedno wiązanie od heteroatomu, a zatem nie ma możliwości wystąpienia efektów rezonansowych., W rzeczywistości u tych karbokatomów heteroatomy faktycznie destabilizują ładunek dodatni, ponieważ są elektronami wycofującymi się przez indukcję

Share

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *