Co to jest odbytnica?
odbytnica znajduje się na końcu okrężnicy i ma około 5 cali długości. Odbytnica jest zwykle pusty, z wyjątkiem sytuacji, gdy stolec pochodzi z górnego jelita grubego do odbytnicy tuż przed wypróżnieniem. W tym czasie stolec jest gotowy do wydalania przez kanał odbytu. Kanał odbytu ma dwa mięśniowe „Zawory”, zwane zwieraczami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Stolec przechodzi przez te zwieracze. Zwieracze pozwalają nam zachować stolec, aż będziemy gotowi do wypróżnienia., W tym czasie zwieracze rozluźniają się, uwalniając stolec.
Co to jest rak odbytnicy?
rak odbytnicy jest złośliwy (nowotworowe) tkanki, która rośnie w ścianie odbytnicy. Nowotwory często zaczynają się, gdy normalna tkanka w ścianie odbytnicy tworzy polip gruczolakowaty lub wzrost przedrakowy, rosnący na odbytnicy wyściółki ściany. Gdy polip ten rośnie większy, powstaje guz. Proces ten może trwać wiele lat, co daje czas na wczesne wykrycie za pomocą testów przesiewowych. Większość nowotworów odbytnicy jest rodzajem raka zwanego gruczolakorakiem.,
co powoduje raka odbytnicy i czy jestem zagrożony?
każdego roku szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych zdiagnozowanych zostanie około 44 180 nowych przypadków raka odbytnicy. Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Nowotwory jelita grubego i odbytnicy są często zgrupowane razem i mają te same czynniki ryzyka. Średni wiek diagnozy wynosi 66 lat, a ryzyko wzrasta wraz z wiekiem. Osoby z osobistą lub rodzinną historią raka jelita grubego lub polipów, dziedzicznych zespołów raka jelita grubego (tj.,, Rodzinna polipowatość gruczolakowata (FAP) i dziedziczny rak jelita grubego bez polipowatości (HNPCC), a pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crohna są narażeni na większe ryzyko. Pacjenci ci mogą wymagać badań przesiewowych w wieku wcześniejszym niż w populacji ogólnej. Osoba z jednym krewnym pierwszego stopnia (rodzicem, rodzeństwem lub dzieckiem) z rakiem jelita grubego jest 2 do 3 razy bardziej narażona na rozwój raka niż osoba, która nie ma chorego krewnego. Nie oznacza to jednak, że osoby bez historii rodziny nie są zagrożone., Około 80% nowych przypadków raka jelita grubego diagnozuje się u osób, które nie byłyby zidentyfikowane jako „wysokiego ryzyka.”
badania przypadków raka jelita grubego wykazały, że niektóre czynniki stylu życia mogą postawić osobę na większe ryzyko. Do czynników tych należą:
- dieta bogata w tłuszcz i czerwone mięso.
- dieta o niskiej zawartości owoców i warzyw.
- wysokie spożycie kalorii.
- niski poziom aktywności fizycznej.
- otyłość.
ponadto palenie tytoniu i nadmierne spożycie alkoholu mogą odgrywać rolę w rozwoju raka jelita grubego.,
pomimo unikania wszystkich tych czynników, u niektórych osób nadal rozwinie się rak okrężnicy lub odbytnicy. Z badań przesiewowych i wczesnego wykrywania, tych pacjentów można wyleczyć w większości przypadków.
Jak zapobiegać rakowi odbytnicy?
biorąc pod uwagę czynniki ryzyka wymienione powyżej, dieta niskotłuszczowa, bogata w owoce i warzywa i mało czerwonego mięsa, regularne ćwiczenia i utrzymanie zdrowej masy ciała może pomóc w zapobieganiu rakowi okrężnicy lub odbytnicy. Należy również unikać palenia tytoniu i nadmiernego spożycia alkoholu.,
termin „chemoprevention” można zdefiniować jako „zastosowanie związku chemicznego w celu zapobiegania, hamowania lub odwrócenia powstawania raka.”Istnieją badania oceniające witaminy A, E, D i C, kwas foliowy, wapń, selen, aspirynę, inhibitory cox-2 i hormonalną terapię zastępczą jako potencjalne środki chemoprewencyjne, które mogą zapobiegać lub odwracać powstawanie polipów i raka jelita grubego. Badania te były niejednoznaczne i nie sformułowano szczególnych zaleceń dla populacji ogólnej. Niektóre z tych leków są nadal testowane w badaniach klinicznych.,
jakie badania przesiewowe stosuje się w leczeniu raka odbytnicy?
jedynym testem przesiewowym specyficznym dla raka odbytnicy jest cyfrowy egzamin doodbytniczy (Dre). Podczas DRE, dostawca wkłada palec w rękawiczce do odbytnicy pacjenta i czuje się na nieprawidłowe narośli lub zwężenia (zwężenie). Badania nie udowodniły, że badania przesiewowe z użyciem DRE faktycznie zmniejszają liczbę zgonów z powodu raka odbytnicy. Inne badania przesiewowe są takie same jak te stosowane do badań przesiewowych raka jelita grubego, w tym badania krwi utajonej kału, kolonoskopii i sigmoidoskopii. Badania te sprawdzają zarówno okrężnicę, jak i odbytnicę.,
niektóre guzy i polipy mogą krwawić, a krew tę można wykryć w próbkach kału za pomocą testu o nazwie Fecal occult blood testing (FOBT). Sam FOBT może znaleźć tylko około 24% nowotworów. American Cancer Society zaleca, aby FOBT był wykonywany co roku, wraz z elastyczną sigmoidoskopią co 5 lat, po 50 roku życia. Te dwa testy wykrywają około 76% guzów jelita grubego. Sigmoidoscope jest smukła, elastyczna rura, która ma możliwość oglądania odbytnicy i najniższej części jelita grubego., Jeśli polip lub guz znajduje się w tym teście, pacjent zostanie skierowany do pełnej kolonoskopii.
kolonoskop, który jest używany podczas kolonoskopii, jest podobny do sigmoidoskop, ale jest dłuższy i może zobaczyć całą odbytnicę i okrężnicę. Jeśli polip jest znaleziony, lekarz może go usunąć i wysłać go do laboratorium patologii w celu ustalenia, czy jest gruczolakowaty (nowotworowe). American Cancer Society zaleca, aby kolonoskopia była wykonywana co 10 lat po 50. roku życia. Pacjenci z historią rodzinną lub osobistą powinni mieć częstsze badania przesiewowe., Powinny one rozpocząć się w wieku, który jest dziesięć lat młodszy niż ich krewny był w momencie rozpoznania. Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego w wywiadzie są również narażeni na zwiększone ryzyko i powinni mieć częstsze badania przesiewowe niż ogół społeczeństwa. Pacjenci powinni porozmawiać ze swoim zespołem opieki o tym, Która metoda badań przesiewowych jest dla nich najlepsza i jak często powinna być wykonywana.
inne testy przesiewowe, które mogą wykryć raka obejmują badanie immuochemiczne kału (FIT) i testy DNA kału (Cologuard®)., Testy te oferują wygodę testów domowych i minimalne przygotowanie przed testem, ale mogą nie wykryć wszystkich nowotworów i nie mogą być objęte ubezpieczeniem. Badania te powinny być stosowane wyłącznie przez osoby o niskim ryzyku wystąpienia raka jelita grubego i pod kierownictwem świadczeniodawcy.
jakie są objawy raka odbytnicy?
w przeciwieństwie do nowotworów jelita grubego, większość nowotworów odbytnicy wywołuje objawy., Należą do nich: czerwona krew widoczna w stolcu, niewyjaśnione zaparcia naprzemiennie z biegunką, zmiany średnicy stolca (pacjenci mogą zauważyć „cienkie stolce ołówkiem”), i tenesmus, który jest uczuciem konieczności wypróżnienia, gdy nie i / lub nie jest w stanie opróżnić odbytnicy. Jeśli guzy stały się bardziej zaawansowane, mogą atakować pobliskich tkanek i spowodować nietrzymanie moczu pęcherza moczowego (niezdolność do utrzymania moczu) lub ból z powodu ciśnienia w pośladkach lub krocza.
Jak diagnozuje się raka odbytnicy?,
Po wykryciu raka odbytnicy w badaniach przesiewowych konieczne są dalsze badania w celu określenia stopnia guza. Badania stosowane do określenia rozprzestrzeniania się guza są CT, MRI, i USG endoskopowe (EUS). EUS jest rodzajem ultradźwięków, które wykorzystuje fale dźwiękowe do określenia głębokości guza i czy otaczające węzły chłonne są zaangażowane. Biopsja jest zazwyczaj wykonywana podczas EUS, kolonoskopii lub proktoskopii (test, który widzi tylko obszar odbytnicy), który pozwala usługodawcy opieki określić rodzaj guza., Poziom antygenu rakotwórczego (CEA) jest markerem raka jelita grubego, który znajduje się we krwi i jest podwyższony w 95% przypadków. Kobiety z zaawansowanymi guzami powinny również mieć badanie miednicy w celu oceny, czy guz najechał do pochwy lub szyjki macicy.
oprócz badań opisanych powyżej, próbka guza może zostać wysłana do laboratorium patologicznego. Można to zrobić za pomocą próbki biopsji lub większej próbki, która jest usuwana podczas zabiegu., Patolog przygotuje raport patologiczny, który jest pisemnym raportem, który da ci więcej szczegółów na temat typu guza, wielkości i wszelkich zmian specyficznych dla Twojego guza. Patologia najczęściej ujawnia gruczolakoraka.
tkankę z biopsji należy sprawdzić pod kątem mutacji czterech genów niedopasowanych napraw (MMR) i niestabilności mikrosatelitarnej (MSI). Należy to zrobić we wszystkich stadiach raka jelita grubego. Geny MMR obejmują MSH2, MLH1, MSH6 i PSM2. Nieprawidłowości w badaniu MMR mogą wskazywać, że guz wystąpił z powodu dziedzicznego zespołu nowotworowego., Zmiany mikrosatelitowe występują w sekwencjonowaniu DNA w komórkach nowotworowych lub w niezdolności do naprawy błędów popełnionych podczas kopiowania DNA w komórce. Gdy tak się dzieje, nazywa się to niestabilnością mikrosatelitarną (MSI). MSI można sklasyfikować jako MSI high (MSI-H), Microsatellite stable (MSS) lub msi low (MSI-L). Informacje te mogą pomóc w leczeniu. Pacjenci z rakiem jelita grubego z przerzutami powinni również mieć genotyp tkanki nowotworowej dla mutacji RAS, w tym mutacji KRAS, NRAS i BRAF. Wyniki te mogą pomóc zdecydować opcje leczenia.
Jak przebiega rak odbytnicy?,
inscenizacja pomaga określić, w jakim stopniu rak urósł i czy rozprzestrzenił się na inne narządy lub węzły chłonne. Korzystając z powyższych badań, etap jest zdeterminowany, aby wybrać najlepsze opcje leczenia. System TNM (zwany także system nowotwór – węzeł – przerzuty) opisuje wielkość guza (T), jeśli węzły chłonne są zaangażowane (N), A jeśli rozprzestrzenił się na inne obszary ciała (M). Ponadto nowotwory jelita grubego mogą być klasyfikowane jako nisko lub wysokogatunkowe. Grade skupia się na tym, jak różne komórki nowotworowe wyglądają od normalnej komórki., Nowotwory wysokiej klasy mają tendencję do szybszego wzrostu i rozprzestrzeniania się.
System stagingowy jest bardzo złożony, a cały system stagingowy jest opisany na końcu tego artykułu. Choć skomplikowany, system inscenizacji pomaga świadczeniodawcom określić zasięg raka, a z kolei podejmować decyzje dotyczące leczenia raka pacjenta. Stadium raka, lub zakres choroby, opiera się na informacjach zebranych poprzez różne testy wykonywane w trakcie diagnozowania i badania raka jest wykonywana.
Jak leczy się raka odbytnicy?,
Chirurgia
w ciągu ostatnich kilku lat odnotowano znaczną poprawę technik chirurgicznych w leczeniu raka odbytnicy. W przeszłości większość pacjentów wymagała kolostomii po operacji raka odbytnicy i miała znaczące działania niepożądane (takie jak nietrzymanie moczu i impotencja u mężczyzn)z powodu uszkodzenia nerwów, które często występowały podczas operacji. Wykorzystanie przedoperacyjnej chemioradiacji (połączenie chemioterapii i promieniowania) i ulepszonych technik chirurgicznych doprowadziło do mniejszej liczby działań niepożądanych i mniej pacjentów wymagających kolostomii., Ponadto przedoperacyjna chemioterapia& radioterapia (zwana terapią neoadiuwantową) może poprawić skuteczność całkowitego usunięcia guza.
chirurgia jest najczęstszym leczeniem nowotworów odbytnicy. Jeśli guz jest mały, można go usunąć za pomocą zabiegu chirurgicznego zwanego miejscowym wycięciem, który usuwa tylko obszar nowotworowy. Pacjenci z chorobą stopnia 0 I I są zazwyczaj leczeni wyłącznie operacyjnie.,
większy guz wymaga resekcji (usunięcie guza i niektórych zdrowych tkanek otaczających go) i zespolenia (dwa wolne od guza końce jelita są ponownie połączone). Jeśli końce jelita nie mogą być ponownie połączone, kolostomia jest wykonana.
najczęstszym zabiegiem chirurgicznym jest całkowite wycięcie mezorektalne lub TME. Operacja ta usuwa odbytnicy i mesorectum, obszar tkanki tłuszczowej poniżej odbytnicy, która zawiera węzły chłonne. Jest to najczęstszy obszar rozprzestrzeniania się raka. Liczba pacjentów wymagających kolostomii z tego zabiegu jest niska., TME, wraz z chemioradiacją neoadiuwantową (podawaną przed zabiegiem chirurgicznym), doprowadziło do zmniejszenia nawrotów w okolicy odbytnicy.
chirurdzy wykonywali resekcję jamy brzusznej (zwaną resekcją brzuszno-kroczową lub APR). Obecnie TME jest najczęściej wykonywany z niską resekcją przednią( LAR), która zazwyczaj pozwala zwieraczowi odbytnicy pozostać nienaruszonym.
w niektórych przypadkach, mimo, że chirurg jest w stanie usunąć wszystkie widoczne guza, chemioterapia i / lub radioterapia mogą być zalecane, aby zapobiec nawrotom raka., Zalecenia te są oparte na tym, co patolog stwierdza podczas badania guza pod mikroskopem, w tym, czy marginesy próbki są wolne od guza, wielkość guza, a jeśli jakiekolwiek naczynia krwionośne lub węzły chłonne są zaangażowane.
prawidłowa odbytnica pełni funkcję miejsca przetrzymywania stolca. Gdy potrzebna jest ultra niska resekcja odbytnicy i zespolenie, obszar trzymania jest tracony, co prowadzi do częstszych wypróżnień i / lub nietrzymania moczu. Aby pomóc w tym problemie, okrężnicy J-pouch został opracowany., Procedura ta wykorzystuje Pozostałe jelita, aby utworzyć woreczek w kształcie litery J, który następnie działa jako nowy obszar trzymania dla stolca. Ma zwykle około 5-6 cm długości i zmniejsza liczbę wypróżnień i nietrzymania moczu.
radioterapia i chemioterapia
pacjenci w stadium II i III są narażeni na wysokie ryzyko nawrotu i powinni być leczeni chemioterapią i radioterapią. Można to zrobić albo przedoperacyjnie (przed zabiegiem, zwany również neoadiuwantowe terapii) lub w połączeniu z terapii pooperacyjnej (po zabiegu, zwany również adiuwant terapii).,
ze względu na duże rozmiary miednicy (kostna struktura, w której leży odbytnica), często chirurgowi trudno jest usunąć wystarczająco normalną otaczającą tkankę, aby mieć marginesy wolne od guza. Jest to szczególnie prawdziwe dla większych guzów. Podanie chemioradiacji przedoperacyjnie może zmniejszyć guz, który nie byłby w stanie zostać usunięty z zabiegiem chirurgicznym, dlatego czyniąc tych pacjentów kandydatami do potencjalnie leczniczej operacji. Jest to znane jako „downstaging” guza., Downstaging z chemoradiation pozwoliła również pacjentom z guzami, które w przeciwnym razie wymagają kolostomii, aby teraz mieć resekcję i zespolenie (ponowne połączenie jelita) po leczeniu. Badania wykazały, że podawanie fluorouracylu (5-FU) lub kapecytabiny (proleku 5FU) w połączeniu z radioterapią (zwaną chemioradiacją) przed zabiegiem chirurgicznym (zwaną terapią neoadiuwantową) powoduje mniejszą krótko-i długoterminową toksyczność i mniej nawrotów guza w okolicy odbytnicy. Z tego powodu terapia neoadiuwantowa stała się standardem opieki nad rakiem odbytnicy.,
leczenie choroby przerzutowej (nowotwór, który się rozprzestrzenił)
zalecenia dotyczące leczenia pacjentów z chorobą przerzutową zależą od tego, czy pacjent jest odpowiedni do intensywnej terapii. Opcje chemioterapii u pacjentów z chorobą przerzutową zależą od tego, jakie leczenie otrzymali początkowo. Udział w badaniu klinicznym może być zalecany przed standardową terapią.
pacjenci z IV stadium raka odbytnicy mogą być oferowane resekcji guza (operacja), promieniowanie i / lub chemioterapii., Niektórzy pacjenci mogą być kandydatami do chirurgicznego leczenia raka, który rozprzestrzenił się na inne pobliskie narządy (tj. wątroba, jajniki). Większość z tych zabiegów odbywa się w celu złagodzenia objawów, ale nie są uważane za uleczalne.
opcje chemioterapii u pacjentów z zaawansowaną chorobą mogą obejmować połączenie fluorouracylu, kapecytabiny, leukoworyny, irynotekanu, oksaliplatyny, regorafenibu, triflurydyny i tipiracylu, bewacyzumabu, panitumumabu, cetuksymabu, nivolumabu, ramucirumabu, Ziv-afliberceptu i pembrolizumabu., U tych pacjentów schematy stosowania irynotekanu lub oksaliplatyny okazały się bardziej skuteczne niż fluorouracyl i leukoworyna w monoterapii.
bewacyzumab, ramucirumab i ziv-aflibercept są rodzajami terapii anty-angiogennej. Działają one poprzez blokowanie receptora czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). Nowotwory potrzebują składników odżywczych, aby przetrwać i są w stanie uzyskać te składniki odżywcze poprzez wzrost nowych naczyń krwionośnych. Lek ten działa poprzez atakowanie nowych naczyń krwionośnych, które utworzył guz, innymi słowy, odcinając jego źródło pożywienia. Leki te mogą być stosowane w skojarzeniu z chemioterapią., Regorafenib jest doustną terapią celowaną zwaną inhibitorem kinazy tyrozynowej (tki). Kinaza jest enzymem, który wspomaga wzrost komórek. Istnieje wiele rodzajów kinaz, które kontrolują różne fazy wzrostu komórek. Regorafenib działa na kilka różnych receptorów i blokuje wzrost guza i angiogenezę (rozwój dopływu krwi do guza).
Triflurydyna i Tipracyl (Lonsurf) jest chemioterapią doustną, która zakłóca DNA komórek nowotworowych i zapobiega ich wzrostowi., Receptor naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) jest nieprawidłowo nadmiernie wyrażany w wielu nowotworach (w tym w okrężnicy i odbytnicy). Hamowanie EGFR może spowodować zmniejszenie wzrostu komórek nowotworowych i zmniejszenie produkcji innych czynników odpowiedzialnych za przerzuty (rozprzestrzenianie się guza). Pacjenci bez mutacji KRAS (Kras typu dzikiego) wydają się najlepiej reagować na to leczenie i dlatego mają dodatkowe możliwości leczenia lekami przeciw EGFR., Cetuksymab (Erbitux) i panitumumab (Vectibix) są typami przeciwciał monoklonalnych, które skierowane są na komórki nowotworowe, oszczędzając normalne komórki i powodując inne skutki uboczne niż tradycyjna chemioterapia. Działanie panitumumabu i cetuksymabu polega na blokowaniu wiązania naskórkowego czynnika wzrostu z EGFR, zapobieganiu działaniu naskórkowego czynnika wzrostu oraz spowalnianiu lub zatrzymywaniu wzrostu nowotworu.
Nivolumab i Pembolizumab są rodzajami przeciwciał monoklonalnych, które działają w celu stymulowania układu odpornościowego do niszczenia komórek nowotworowych., Limfocyty T są rodzajem białych krwinek, które są bardzo ważne dla prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. Leki te działają jako forma immunoterapii poprzez wiązanie się z „zaprogramowanym receptorem śmierci” (PD1) znajdującym się na komórkach T, aby stymulować układ odpornościowy do znajdowania i zabijania komórek nowotworowych. Środki te są stosowane w nowotworach, które wykazały niedobór genów naprawczych niedopasowania (MMR) (dMMR) lub guzów, które mają wysoką ekspresję niestabilności mikrosatelitarnej (MSI-H).
badania kliniczne
istnieją badania kliniczne dla większości typów nowotworów i każdego stadium choroby., Badania kliniczne mają na celu określenie wartości poszczególnych zabiegów. Badania są często przeznaczone do leczenia określonego stadium raka, albo jako pierwsza forma leczenia oferowana, lub jako opcja leczenia po innych metod leczenia nie powiodło się. Mogą być używane do oceny leków lub leczenia w celu zapobiegania rakowi, wykrycia go wcześniej lub pomóc w zarządzaniu skutkami ubocznymi. Badania kliniczne są niezwykle ważne w pogłębianiu naszej wiedzy na temat tej choroby. To dzięki próbom klinicznym wiemy, co robimy dzisiaj, a wiele nowych ekscytujących terapii jest obecnie testowanych., Porozmawiaj ze swoim dostawcą o uczestnictwie w badaniach klinicznych w Twojej okolicy. Możesz również zapoznać się z aktualnie otwartymi badaniami klinicznymi, korzystając z usługi Oncolink Clinical Trials Matching.
po zakończeniu leczenia pacjent będzie uważnie obserwowany w celu wykrycia nawrotu choroby., Follow up zalecenia po leczeniu raka odbytnicy obejmują badanie fizykalne (w tym cyfrowy egzamin odbytnicy) co 3 miesiące przez 2 lata, a następnie co 6 miesięcy przez 3 lata; poziom CEA sprawdzany (jeśli podwyższony w diagnozie) co 3 miesiące przez 2 lata, a następnie co 6 miesięcy przez 3 lata; i kolonoskopia w 1 roku, z powtórzeniem w 1 roku, jeśli nieprawidłowe, lub co 2-3 lata, jeśli nie stwierdzono polipów. U pacjentów z bardziej miejscową chorobą zaleca się wykonywanie tomografii komputerowej miednicy co 6-12 miesięcy., U pacjentów z wysokim ryzykiem nawrotu raka jelita grubego zaleca się coroczne badanie tomograficzne klatki piersiowej, brzucha i miednicy. U pacjentów, którzy ukończyli leczenie w IV stadium choroby, zaleca się tomografię komputerową miednicy co 3-6 miesięcy przez pierwsze 2 lata.
strach przed nawrotami, finansowy wpływ leczenia raka, problemy z zatrudnieniem i strategie radzenia sobie z tym problemem są częstymi kwestiami emocjonalnymi i praktycznymi doświadczanymi przez chorych na raka odbytnicy. Twój zespół opieki zdrowotnej może zidentyfikować zasoby do wsparcia i zarządzania tymi praktycznymi i emocjonalnymi wyzwaniami stojącymi przed rakiem i po nim.,
choroby nowotworowe to stosunkowo nowy kierunek leczenia onkologicznego. Z ponad 15 milionów chorych na raka w samych Stanach Zjednoczonych, istnieje potrzeba, aby pomóc pacjentom przejść od aktywnego leczenia do przetrwania. Co dalej, jak wrócić do normy, co powinieneś wiedzieć i zrobić, aby żyć zdrowo? Plan opieki nad przetrwaniem może być pierwszym krokiem w kształceniu się na temat poruszania się po chorobie nowotworowej i pomagania w kompetentnej komunikacji z dostawcami opieki zdrowotnej. Stwórz plan opieki nad przetrwaniem już dziś na OncoLink.,
Resources for More Information
Colon Cancer Alliance
The Colon Cancer Alliance przynosi głos ocalałych do walki z rakiem jelita grubego poprzez wsparcie pacjentów, edukację, badania i rzecznictwo.
walka z rakiem jelita grubego
Chris 4 Life Colon Cancer Foundation
zapewnia edukację, wsparcie i finansowanie badań.
Klub Colon
promuje edukację i świadomość w ciekawy i nieszablonowy sposób.,
American Society of Colon and Rectal Surgeons
Society for colon and rectal surgeons and other surgeons dedykowane leczeniu pacjentów z chorobami i zaburzeniami dotyczącymi okrężnicy, odbytnicy i odbytu.
Colon-Rectal.com
lekarze z wieloletnim doświadczeniem i specjalistycznym szkoleniem w opiece nad tego typu problemami zamieścili na tej stronie teksty i zdjęcia.
Appendix: Complete Rectal Cancer Staging
American Joint Committee on Cancer (3.,>
|
Regional Lymph Nodes (N) |
Description |
|---|---|
|
NX |
Regional lymph nodes cannot be assessed |
|
N0 |
No regional lymph node metastasis |
|
N1 |
One to three regional lymph nodes are positive (tumor in lymph nodes measuring ≥0.,e positive |
|
N2a |
Four to six regional lymph nodes are positive |
|
N2b |
Seven or more regional lymph nodes are positive |
|
Distant Metastasis (M) |
Description |
|---|---|
|
M0 |
No distant metastasis by imaging, etc.,stasis is identified |
|
M1a |
Metastasis to one site or organ is identified without peritoneal metastasis |
|
M1b |
Metastasis to two or more sites or organs is identified without peritoneal metastasis |
|
M1c |
Metastasis to the peritoneal surface is identified alone or with other site or organ metastases |