w kontekście konfliktu izraelsko–palestyńskiego prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmoud Abbas dążył do oderwania Religii Jezusa od jego narodowości lub przynależności etnicznej. W orędziu Bożonarodzeniowym z 2014 roku Abbas nazwał Jezusa ” palestyńskim posłańcem miłości, sprawiedliwości i pokoju.- Pozostaje to wspólnym powstrzymaniem się od antyizraelskich działaczy.
czasami ta retoryka ma na celu wymazanie judaizmu z religijnej i moralnej historii cywilizacji zachodniej., Innym razem jest to próba podważenia żydowskich odwołań do wyjątkowo starożytnego związku z ziemią Izraela. Tak czy inaczej, obiekcje te stawiają Żydów w skomplikowanej sytuacji.
interpretowanie judaizmu jako tylko religii, przy jednoczesnym zminimalizowaniu jego elementów narodowych i etnicznych, jest wielowiekową podstawą antyżydowskości. Niektórzy wczesnochrześcijańscy pisarze, jak Euzebiusz, historyk kościoła i biskup z IV wieku, wprowadzili podobne rozróżnienie, aby podważyć żydowskie powiązania z postaciami biblijnymi, takimi jak Abraham i Izaak., Według Euzebiusza „Żydzi” przestrzegają religii Mojżesza, ale ich przodkowie, tacy jak Abraham, byli etnicznymi „Hebrajczykami”, którzy wyznawali inną wiarę.
podczas gdy myśliciele tacy jak Euzebiusz starali się odciąć Żydów od przodków, których czczą, równoważne argumenty o Jezusie podważają Żydowskie powiązania z centralną postacią chrześcijaństwa, którą Żydzi zwykle postrzegają jako outsidera. Biorąc pod uwagę, że Żydzi nie przypisują chrześcijaninowi Jezusowi żadnego znaczenia teologicznego, czy mogą jednocześnie rościć pretensje do Jezusa Żyda?, W rzeczywistości Żydowska tożsamość Jezusa od dawna odgrywała ważną rolę w obronie Żydów przed delegitymizacją.
Weźmy na przykład hiszpańskiego Rabina Simona Durana, urodzonego w 1361 roku i znanego pieszczotliwie jako „Rashbatz.”Wspólnota Durana doznała intensywnych prześladowań chrześcijańskich. Starając się przeciwdziałać coraz bardziej niebezpiecznym chrześcijańskim zagrożeniom dla żydowskich praktyk religijnych, Duran i jego współcześni podkreślali żydowskość Jezusa i apostołów., Odwołując się do fragmentów Ewangelii Mateusza, Łukasza i Dziejów Apostolskich, Duran argumentował, że Jezus i jego wyznawcy wierzyli, że naród żydowski powinien nadal przestrzegać żydowskiej praktyki. Jako Żydzi nawet sami przestrzegali takich praw. Chociaż według Durana Jezus ostatecznie odszedł od judaizmu, jego tożsamość i życie jako Żyda pozostawały ważnym aspektem intelektualnej obrony Durana przed fizycznymi zagrożeniami dla Żydów.
jeszcze bardziej zaskakujące Żydowskie podejście do Jezusa pojawiło się w XVIII-wiecznej Polsce., Rabin Jacob Emden, chcąc uchronić się przed niełaską potężnego biskupa Mikołaja Dembowskiego, napisał długą refleksję nad związkiem judaizmu z chrześcijaństwem. Bliski czytelnik Nowego Testamentu, Emden twierdził, że nowe nauki religijne Jezusa były przeznaczone dla pogan, którzy chcieli przyjąć chrześcijaństwo. Emden uznał to nawet za pozytywny rozwój w historii. Żydzi natomiast muszą nadal przestrzegać judaizmu. Ale Emden posunął się jeszcze dalej, szczególnie podkreślając żydowskość Jezusa., „Nazarejczyk i jego uczniowie byli punktualni w ich przestrzeganiu”, napisał w 1757. „Byli bowiem Izraelitami od urodzenia i od poczęcia.”Emden potwierdza, że wiara Żydowska, pochodzenie i narodowość są ze sobą nierozerwalnie związane.
Duran, Emden i inni żydowscy intelektualiści na przestrzeni wieków, którzy twierdzili, że Jezus jest Żydem, nie byli zainteresowani teologią chrześcijańską dla jej własnego dobra. Z zasady Żydzi na ogół powstrzymują się od dyskusji o doktrynie chrześcijańskiej. Byłoby aroganckie, gdyby jedna grupa wiary mieszała się w wewnętrzne sprawy duchowe drugiej.,
ale Żydzi historycznie nalegali na stanowcze sprzeciwianie się próbom nadania statusu Jezusa w chrześcijaństwie. Kiedy pojawia się taka potrzeba, żydowscy myśliciele nie wstydzili się akcentować żydowskości Jezusa—czy to pod względem religijnym, etnicznym czy Narodowym. Ponieważ Żydzi coraz częściej są atakowani w Europie i gdzie indziej, powinni być ponownie przygotowani, jeśli to konieczne, aby twierdzić Jezusa Żyda, nawet tak, jak nie chcą twierdzić Jezusa Chrześcijanina.